Edwin Aguilar

Edwin Aguilar

Pełne imię i nazwisko	Edwin Enrique Aguilar Samaniego
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1985 Panama
Wzrost	187 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	Tauro
Numer w klubie	7
Kariera juniorska
Lata Klub 1995–2001 Istmeño 2001–2003 Tauro
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2003–2013 Tauro (86) 2007 → Coatzacoalcos (wyp.) 11 (5) 2010 → América Cali (wyp.) 11 (2) 2010 → Sporting San Miguelito (wyp.) 14 (1) 2011 → Real Cartagena (wyp.) 13 (3) 2013–2015 Deportivo Anzoátegui 61 (36) 2015 Tauro 7 (3) 2016 Deportivo Anzoátegui 12 (3) 2016 Tauro 19 (15) 2017 Deportivo La Guaira 21 (5) 2017–2018 Tauro 52 (24) 2019 Real Cartagena 36 (17) 2020– Tauro 7 (3)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2004–2005  Panama U-20 7 (0) 2006–2008  Panama U-23 11 (5) 2005–  Panama 31 (7) W sumie: 49 (12)
↑ Aktualne na: 1 sierpnia 2020. ↑ Aktualne na: 1 sierpnia 2020.
Dorobek medalowy
Copa Centroamericana złoto Honduras 2009 brąz Panama 2011

Edwin Enrique Aguilar Samaniego (ur. 8 lipca 1985 w mieście Panama) – panamski piłkarz występujący na pozycji napastnika, obecnie zawodnik Tauro.

Profesjonalnymi piłkarzami byli również jego bracia William Aguilar^[1] i Vidal González^[2].

Kariera klubowa

Aguilar zaczął grać w piłkę nożną pod wpływem swojego starszego brata, Williama^[3]. W wieku dziesięciu lat dołączył do klubu CD Istmeño^[4], a w kolejnych latach udawał się na testy do zespołów Chepo FC i CD Plaza Amador^[5]. Ostatecznie jako szesnastolatek dołączył do grup juniorskich czołowego klubu w kraju – Tauro FC^[4]. Początkowo występował na pozycji bramkarza, następnie był przesuwany kolejno na środek obrony, ofensywną pomoc, aż ostatecznie na pozycję napastnika^[4]. W ANAPROF zadebiutował za kadencji trenera Gonzalo Soto, w 2003 roku w spotkaniu z Árabe Unido^[6]. W maju 2005 był testowany przez austriacki Rheindorf Altach^[5].

W jesiennym sezonie Clausura 2006 wywalczył z Tauro tytuł mistrza Panamy^[7]. Sukces ten powtórzył pół roku później, w wiosennym sezonie Apertura 2007, kiedy to został również królem strzelców ligi panamskiej z 14 golami na koncie^[8]. Bezpośrednio po tym wraz ze swoim rodakiem Luisem Moreno dołączył do meksykańskiego drugoligowca Tiburones Rojos de Coatzacoalcos^[9]. Tam zanotował udane pół roku, po czym powrócił do Tauro. Jako kluczowy zawodnik stołecznego zespołu zdobył z nim trzy wicemistrzostwa Panamy – w sezonach Apertura 2008^[10], Clausura 2008^[10] i Apertura 2009^[11]. Ponadto w ostatnich z wymienionych rozgrywek po raz drugi wywalczył tytuł króla strzelców (17 goli)^[12].

W międzyczasie Aguilar próbował znaleźć zatrudnienie za granicą. W lipcu 2008 ogłoszono, że za sumę 50 tysięcy dolarów został wypożyczony do ukraińskiego zespołu Karpaty Lwów z opcją wykupu wynoszącą pół miliona dolarów^[13]. Transfer nie doszedł jednak do skutku, gdyż na lotnisku w Kijowie okazało się, że zawodnik nie ma odpowiedniej wizy^[14]. W grudniu 2008 wyjechał do Meksyku na negocjacje kontraktowe z drugoligowym klubem Querétaro FC, które ostatecznie nie zakończyły się powodzeniem^[15]. Następnie przez kilka dni trenował z innym meksykańskim drugoligowcem, Petroleros de Salamanca^[15]. W styczniu 2009 odrzucił natomiast ofertę izraelskiego Maccabi Netanja, ponieważ wiązałoby się to dla niego z opuszczeniem zgrupowania reprezentacji^[16].

W styczniu 2010 Aguilar razem ze swoim kolegą klubowym Jeanem McLeanem udał się na testy do kolumbijskiej Amériki Cali, po których pomyślnym przejściu obydwaj gracze zostali wypożyczeni do tego klubu^[17]. W Categoría Primera A zadebiutował 8 lutego 2010 w przegranej 0:2 konfrontacji z Santa Fe, zaś pierwszą bramkę zdobył 7 marca w wygranym 3:1 meczu z La Equidad. Już w maju 2010 opuścił jednak Américę ze względu na zaległości płacowe^[18]. W czerwcu 2010 był bliski przenosin do klubu Deportivo Cali, lecz nie przeszedł w nim testów medycznych^[19] i ostatecznie jesień spędził bez większych sukcesów w panamskim Sportingu San Miguelito.

W styczniu 2011 Aguilar powrócił do Kolumbii, tym razem zasilając Real Cartagena^[20]. Występował tam ze swoim rodakiem Luisem Renteríą^[21]. W marcu 2011 zerwał jednak więzadła krzyżowe w prawym kolanie, wobec czego musiał pauzować przez siedem miesięcy^[22]. Po roku spędzonym w Cartagenie miał możliwość pozostania w lidze kolumbijskiej – otrzymał ofertę wypożyczenia z Deportivo Pasto, lecz wolał odbudować formę po kontuzji w swoim macierzystym Tauro FC^[23]. W wiosennym sezonie Clausura 2012 wywalczył z ekipą trenera Sergio Angulo swoje trzecie mistrzostwo Panamy^[24], będąc wówczas najlepszym strzelcem drużyny.

W lipcu 2013 Aguilar na zasadzie wolnego transferu przeszedł do wicemistrza Wenezueli – Deportivo Anzoátegui, dołączając tam do swojego rodaka Rolando Escobara^[25]. Wcześniej ze względu na różnice finansowe nie porozumiał się z innym zespołem z tego kraju, Trujillanos FC^[25]. W wenezuelskiej Primera División zadebiutował 11 sierpnia 2013 w wygranym 1:0 pojedynku z Deportivo Petare, natomiast premierowego gola zdobył 15 września w wygranym 3:1 spotkaniu z Atlético El Vigía. Od razu został kluczowym zawodnikiem zespołu i w sezonie 2014/2015 wywalczył tytuł króla strzelców ligi wenezuelskiej z 23 bramkami na koncie^[26]. W drodze do tego sukcesu zanotował m.in. serię 10 meczów z rzędu ze strzelonym co najmniej jednym golem^[27]. Ogółem barwy Anzoátegui reprezentował przez dwa i pół roku.

Następne Aguilar występował po pół roku w Tauro FC^[28], ponownie w Deportivo Anzoátegui^[29], znów w Tauro^[30] oraz w wenezuelskim Deportivo La Guaira^[31], bez poważniejszych sukcesów drużynowych. W lipcu 2017 po raz piąty powrócił do swojego macierzystego Tauro FC^[12]. Najpierw zdobył z nim tytuł wicemistrzowski (Clausura 2018)^[32], następnie został najlepszym strzelcem Ligi CONCACAF (5 goli)^[33], a w sezonie Apertura 2019 po raz czwarty wywalczył mistrzostwo Panamy (jako kapitan zespołu)^[34] i po raz trzeci został królem strzelców ligi panamskiej (15 goli)^[35]. Bezpośrednio po tym powrócił do kolumbijskiego Realu Cartagena, występującego już w drugiej lidze^[35]. Zawodnikami tego zespołu byli wówczas inni Panamczycy – Paul Roderick i Nelson Barahona^[35]. W barwach Realu zanotował rewelacyjny pod względem indywidualnym sezon, notując dwucyfrową liczbę goli i asyst oraz został najlepszym zagranicznym strzelcem w historii klubu^[36].

W styczniu 2020 Aguilar powrócił do Tauro FC^[37].

Kariera reprezentacyjna

W seniorskiej reprezentacji Panamy Aguilar zadebiutował za kadencji selekcjonera José Eugenio Hernándeza, 8 października 2005 w przegranym 0:1 spotkaniu z Trynidadem i Tobago w ramach nieudanych dla jego kadry eliminacji do mistrzostw świata w Niemczech. Premierowego gola strzelił natomiast już w kolejnym występie, 31 stycznia 2007 w wygranym 2:1 meczu towarzyskim również z Trynidadem i Tobago. Pięć miesięcy później został powołany przez Alexandre Guimarãesa na Złoty Puchar CONCACAF. Tam nie wystąpił jednak w żadnym spotkaniu, a Panamczycy odpadli z turnieju w ćwierćfinale po porażce z gospodarzem i późniejszym triumfatorem – USA (1:2)^[38]. Zanotował również epizod podczas eliminacji do mistrzostw świata w RPA (jeden mecz). W styczniu 2009 znalazł się w składzie na Puchar Narodów UNCAF, na którym rozegrał dwa z czterech możliwych spotkań (obydwa po wejściu z ławki). Podopieczni selekcjonera Gary'ego Stempela wygrali turniej, zostając mistrzami Ameryki Środkowej. W finale Panamczycy pokonali po serii rzutów karnych Kostarykę (0:0, 5:3 k), a Aguilar wykorzystał swoją jedenastkę^[39].

W styczniu 2011 Aguilar został powołany przez Julio Césara Dely Valdésa na turniej Copa Centroamericana. Tam rozegrał trzy z pięciu możliwych meczów (z czego dwa w wyjściowym składzie) i strzelił dwa gole w fazie grupowej – z Belize (2:0) i Salwadorem (2:0). Jego kadra uległa w półfinale po serii jedenastek z Kostaryką (1:1, 2:4 k) i zajęła ostatecznie trzecie miejsce w rozgrywkach^[40]. Z powodu kontuzji Aguilar nie znalazł się w składzie na rozgrywany kilka miesięcy później Złoty Puchar CONCACAF^[22]. Wziął także udział w eliminacjach do mistrzostw świata w Brazylii (jeden mecz), ponownie zakończonych fiaskiem dla Panamy. Później przez siedem lat nie otrzymywał szansy występu w kadrze narodowej, pomimo bardzo dobrych występów w lidze panamskiej i wenezuelskiej^[26].

Przypisy

Bibliografia

• Edwin Aguilar w bazie National Football Teams (ang.)
• Edwin Aguilar, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-26] .
• E. Aguilar, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-01-02] .