Edwin O’Brien
| Kardynał prezbiter Prymas Stanów Zjednoczonych (2007–2011) | |||
 Edwin O’Brien (2012) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie | |||
| Okres sprawowania | 2011–2019 | ||
| Arcybiskup metropolita Baltimore | |||
| Okres sprawowania | 2007–2011 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 29 maja 1965 | ||
| Nominacja biskupia | 6 lutego 1996 | ||
| Sakra biskupia | 25 marca 1996 | ||
| Kreacja kardynalska | 18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny | św. Sebastiana na Palatynie | ||
| Data konsekracji | 25 marca 1996 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Patrick Joseph Thomas Sheridan | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Edwin Frederick O’Brien (ur. 8 kwietnia 1939 w Nowym Jorku) – amerykański duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, rektor seminarium św. Józefa w Nowym Jorku w latach 1985–1989 (i 1994–1997), rektor Papieskiego Kolegium Północnoamerykańskiego w Rzymie w latach 1990–1994, biskup pomocniczy Nowego Jorku w latach 1996–1997, arcybiskup koadiutor amerykańskiego ordynariatu polowego w 1997, arcybiskup polowy amerykańskiego ordynariatu polowego w latach 1997–2007, arcybiskup metropolita Baltimore i tym samym prymas Stanów Zjednoczonych w latach 2007–2011, wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w latach 2011–2019, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2022 promowany do stopnia prezbitera).
Życiorys
Przyszedł na świat w dzielnicy Bronx w rodzinie Edwina Fredericka seniora. Ma dwóch braci. Ukończył seminarium Św. Józefa i 29 maja 1965 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego arcybiskupa Nowego Jorku kardynała Francisa Spellmana. Następnie rozpoczął służbę jako kapelan wojskowy gdzie z czasem uzyskał stopień kapitana. W latach 1971–1972 służył w Wietnamie. W 1973 zakończył służbę w armii i wyjechał na studia doktoranckie do Rzymu na Uniwersytet Angelicum. Po uzyskaniu tytułu doktora Świętej Teologii powrócił do kraju. Służył jako wicekanclerz rodzinnej archidiecezji. W latach 1985–1989 i 1994–1997 był rektorem seminarium Św. Józefa, a między 1990 a 1994 rektorem Papieskiego Kolegium Północnoamerykańskiego w Rzymie.
6 lutego 1996 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Nowego Jorku ze stolicą tytularną Thizica. Sakry udzielił mu 25 maja kardynał John Joseph O’Connor. 7 kwietnia następnego roku został koadiutorem arcybiskupa polowego amerykańskiej armii. Sukcesję przejął cztery miesiące później. 7 marca 1998 zrezygnował ze swej stolicy tytularnej. 12 lipca 2007 papież Benedykt XVI mianował go następcą kardynała Keelera w Baltimore[1]. Stał się jednocześnie honorowym prymasem USA. Ingres odbył się 1 października tego samego roku. Uczestniczyło w nim ośmiu kardynałów i wielu biskupów.
29 sierpnia 2011 zastąpił kardynała Foleya na stanowisku wielkiego mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[2]. 6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska[3], której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012[4]. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 8 grudnia 2019 papież przyjął jego rezygnację. Jego następcą został kardynał Fernando Filoni[5].
4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[6][7].
Przypisy
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI BALTIMORE (U.S.A.) E NOMINA DEL SUCCESSORE (wł.). press.vatican.va. [dostęp 2007-07-12].
- ↑ RINUNCIA DEL GRAN MAESTRO DELL'ORDINE EQUESTRE DEL SANTO SEPOLCRO DI GERUSALEMME E NOMINA DEL PRO-GRAN MAESTRO DEL MEDESIMO ORDINE EQUESTRE (wł.). press.vatican.va. [dostęp 2011-08-29].
- ↑ ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI (wł.). [dostęp 2012-01-06].
- ↑ Nowi Kardynałowie Kościoła. radiomaryja.pl. [dostęp 2012-02-18].
- ↑ Rinuncia e nomina del Gran Maestro dell’Ordine Equestre del Santo Sepolcro di Gerusalemme e nomina del Prefetto della Congregazione per l’Evangelizzazione dei Popoli (wł.). press.vatican.va, 2019-12-08. [dostęp 2019-12-08].
- ↑ Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
- Nota biograficzna Edwina O’Briena na stronie archidiecezji Baltimore (ang.)
- Edwin O’Brien w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2020-10-30]
- Edwin O’Brien w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2021-01-28]
Liczba purpuratów wynosi 206 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 116
|
Media użyte na tej stronie
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Generic template for coat of arms of a cardinal.
Indications: The file contains various forms of shields, processional crosses and palliums to choose, only visible when lowered and opens with Inkscape.
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of Arms U.S. Cardinal Edwin Frederick O'Brien, Grand Master of the Equestrian Order of the Holy Sepulchre of Jerusalem.
Reference:
Autor: Mathieu CHAINE, Licencja: CC BY-SA 3.0
Armes des grands-maîtres de l'Ordre équestre du Saint-Sépulcre de Jérusalem. L'écu des grands maîtres de l'ordre, écartelé aux 1 et 4 d'argent à la croix de Jérusalem de gueules, est posé sur une croix de Jérusalem de gueules et entourée du collier de l'Ordre ;
Autor: Tatacolt, Licencja: CC BY-SA 3.0
Cardinal Edwin Frederick O'Brien greets guests in the Apostolic Palace