Edykt Dioklecjana

Edykt Dioklecjana
Państwo

Cesarstwo Rzymskie

Data wydania

24 lutego 303

Miejsce publikacji

Nikomedia

Rodzaj aktu

edykt

Status

uchylony

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Edykt Dioklecjana – edykt wydany przez cesarza Dioklecjana 24 lutego 303 roku, zapoczątkowujący największe prześladowania chrześcijan w Cesarstwie rzymskim.

Prześladowanie rozpoczęło się 23 lutego 303 roku, gdy żołnierze cesarscy zniszczyli kościół w Nikomedii. Następnego dnia ogłoszono edykt nakazujący burzenie kościołów i spalenie świętych ksiąg oraz pozbawienie stanowisk chrześcijan sprawujących urzędy publiczne[1]. Były to sankcje niespotykane w dotychczasowym ustawodawstwie rzymskim[2].

Drugi edykt, latem 303 roku nakazywał uwięzienie kapłanów chrześcijańskich[1].

Jesienią 303 roku został wydany trzeci edykt, który pozwalał uwolnić odstępców od chrześcijaństwa, ale rozkazywał torturować opornych[1].

Prześladowania zakończył edykt tolerancyjny Galeriusza z 30 kwietnia 311 roku.

Przypisy

  1. ↑ a b c Jakub Jasiński (red.), Dioklecjan, ImperiumRomanum [dostęp 2022-06-04].
  2. ↑ Władysław Dziewulski, Zwycięstwo chrześcijaństwa w świecie starożytnym, Wrocław 1969, s. 44–45.