Edyta Bartosiewicz

Edyta Bartosiewicz

Edyta Bartosiewicz podczas Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2015)
Imię i nazwisko	Edyta Małgorzata Bartosiewicz
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1965 Warszawa
Instrumenty	gitara
Gatunki	pop-rock, rock, folk
Zawód	kompozytorka, wokalistka, autorka tekstów, producent muzyczny
Aktywność	od 1989
Wydawnictwo	Izabelin Studio, Chrysalis Records. PolyGram, Universal Music Polska, Parlophone Music Poland
Odznaczenia
Strona internetowa

Edyta Małgorzata Bartosiewicz^[1] (ur. 11 stycznia 1965^[2][3] w Warszawie^[2][3]) – polska wokalistka, gitarzystka, kompozytorka, aranżerka, autorka tekstów, producent muzyczny. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV.

Działalność artystyczną rozpoczęła w drugiej połowie lat 80. Po okresie występów amatorskich związała się z zespołem Staff, przekształconym później w Holloee Poloy. Wraz z grupą zarejestrowała swój debiut fonograficzny pt. The Big Beat (1990). Utrzymana w stylistyce szeroko pojętej muzyki alternatywnej płyta nie odniosła sukcesu komercyjnego. Wkrótce potem zespół zakończył działalność, a wokalistka podjęła solową działalność artystyczną.

W 1992 wydała solowy, pop-rockowy album pt. Love. Sukces komercyjny przyniósł jej kolejny album – Sen (1994), który uzyskał status trzykrotnej platyny, sprzedając się w nakładzie 600 tys. egzemplarzy. Znaczną popularnością w kraju cieszyły się pochodzące z płyty piosenki: „Tatuaż”, „Koziorożec” oraz tytułowy „Sen”. W 1995 wydała trzeci album pt. Szok'n'Show, który uzyskał status dwukrotnie platynowej płyty i promował był m.in. przez single „Szał”, „Zegar” i „Ostatni”, notowane na licznych listach przebojów w kraju.

W 1997 wydała album pt. Dziecko, który zdobył status platynowej płyty. Krążek promowały przeboje „Jenny” i „Skłamałam”, które dotarły do pierwszego miejsca m.in. Listy Przebojów Programu Trzeciego i Szczecińskiej Listy Przebojów Polskiego Radia. W 1998 wydała album pt. Wodospady, który nie powtórzył sukcesu komercyjnego poprzednich płyt, nie uzyskując żadnego certyfikatu sprzedaży.

W pierwszej dekadzie XXI w. rozpoczęła prace nad szóstym albumem studyjnym. Realizację nagrań wielokrotnie przerywała, goszcząc w międzyczasie na płycie Krzysztofa Krawczyka pt. To, co w życiu ważne (2004) – nagrana w duecie piosenka „Trudno tak...” promowała album i odniosła sukces komercyjny, była notowana m.in. na listach przebojów Polskiego Radia oraz została wyróżniona Fryderykiem. W latach późniejszych Bartosiewicz ograniczyła działalność do nielicznych występów scenicznych. Stała się także przedmiotem licznych doniesień medialnych, odwołujących się do jej problemów zdrowotnych. W 2010 wznowiła działalność, występując m.in. podczas Orange Warsaw Festival, na którym zaprezentowała nowy repertuar i zapowiedziała premierę kolejnego albumu. Płyta, zatytułowana Renovatio, ukazała się jednak dopiero w 2013. W 2020 wydała siódmy album studyjny Ten moment.

Jej albumy sprzedały się w łącznym nakładzie ponad 1 mln egzemplarzy. 16 piosenek dotarło do pierwszego miejsca Listy Przebojów Programu Trzeciego. Poza karierą solową gościła także w nagraniach wykonawców, takich jak: Krzysztof Krawczyk, Wojciech Waglewski, Kobranocka, Acid Drinkers, Hey, Róże Europy, Varius Manx, Agressiva 69 czy Kazik Staszewski.

Życiorys

Uczęszczała do XXXIII Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie. Trenowała siatkówkę i łyżwiarstwo szybkie. Po skończeniu liceum podjęła studia w SGPiS w Warszawie (obecnie SGH). Wówczas założyła w Mińsku Mazowieckim swój pierwszy zespół muzyczny. W 1986 wyjechała do Londynu, a po kilku miesiącach wróciła do Polski.

Po czwartym roku porzuciła studia i dołączyła do grupy Staff, z którą – po zmianie nazwy na Holloee Poloy – wygrała Mokotowską Jesień Muzyczną w 1989 i nagrała płytę The Big Beat (1990). W tym okresie współpracowała także z artystami, takimi jak: Wojciech Waglewski, Kazik Staszewski, Ziyo, Róże Europy, Acid Drinkers, Hey, Varius Manx, Human, Agressiva 69 czy Kobranocka.

Po rozwiązaniu współpracy z zespołem rozpoczęła występy solowe. Płyta The Big Beat nie okazała się sukcesem komercyjnym, mimo to Bartosiewicz została w 1990 ogłoszona przez Magazyn muzyczny „najlepszą wokalistką”. Na przełomie 1991 i 1992 wraz z Rafałem Paczkowskim przystąpiła do nagrania w warszawskim Studio S-4 płyty pt. Love. W maju 1992 materiał ten ukazał się na rynku nakładem Studia Izabelin. Płyta cieszyła się popularnością i osiągnęła status złotej. W 1991 podpisała kontrakt z londyńską firmą Chrysalis na wydanie płyty na Zachodzie, nie cieszyła się jednak ona popularnością w Wielkiej Brytanii. W 1992 Bartosiewicz odebrała nagrodę Bursztynowego Słowika oraz nagrodę dla wokalistki roku na Festiwalu w Sopocie.

18 września 1994 wydała album pt. Sen, w którego nagraniu wzięli udział nowi (poza Krzysztofem Polińskim – perkusja) muzycy: Michał Grymuza – gitary, Radosław Zagajewski – bas, Krzysztof Palczewski – klawisze. Realizacją nagrań zajął się Leszek Kamiński (mąż Bartosiewicz od 1990). W drugiej połowie września 1994 odbyła trasę koncertową w dziewięciu największych miastach Polski, podczas której promowała nową płytę. W podsumowaniu miesięcznika „Tylko Rock” została wybrana przez czytelników najlepszą wokalistką roku, a przebój „Sen” – najpopularniejszą piosenką roku. 19 marca 1995 podczas uroczystości wręczania Fryderyków 1994 otrzymała dwie statuetki: za najlepszy album roku (kategoria płyta pop/rock) oraz jako najlepsza wokalistka roku. Album Sen uzyskał miano trzykrotnej „Platynowej Płyty”; do dziś sprzedano 600 tys. egzemplarzy MC i CD.

Na początku 1995 wydała singel „Wonderful Tonight”, będący coverem piosenki Erica Claptona, który dotarł do drugiego miejsca Listy Przebojów Programu Trzeciego. Na początku lipca wydała singel z utworem „Szał”, który promował nową płytę Szok'n'Show. Płyta ta uzyskała tytuł dwukrotnej platyny (do dziś sprzedano 400 tys. egzemplarzy MC i CD). Bartosiewicz otrzymała za niego Fryderyka 1995 w kategorii „album rockowy”, ponadto była jeszcze ośmiokrotnie nominowana do nagrody w tym roku. Za wideoklip do piosenki „Zegar” odebrała „Złotego Yacha” za najlepszy teledysk roku. Pod koniec 1995 wyprodukowała album zespołu Firebirds. W październiku 1996 rozpoczęła pracę nad kolejnym własnym albumem, który nagrała w styczniu i w lutym 1997. Premiera płyty Dziecko odbyła się 9 czerwca 1997. Album uzyskał status platynowej płyty.

29 listopada 1999 premierę miał album pt. Dziś są moje urodziny – The Best Of, zawierający największe przeboje Bartosiewicz oraz premierowe utwory „XXI Wiek” i „Mistrz”. Pod koniec roku zakończyła współpracę ze wytwórnią Universal Music Polska.

W 2000 zdobyła tytuł Osobowości Dziesięciolecia magazynu „Tylko Rock” oraz współpracowała muzycznie z Justyną Steczkowską, Kazikiem Staszewskim (przy utworze „Cztery pokoje”^[4]) oraz Anitą Lipnicką. W styczniu 2001 wydała „Opowieść”, piosenkę, która znalazła się na kolejnej płycie z serii „Piątki na piątki w Radiu ZET” oraz została wykorzystana w ścieżce dźwiękowej do filmu Nigdy w życiu! (2004). Również w 2001 pojawiła się na albumie zespołu Agressiva 69 w utworze „Egoiści”, będącym zarazem częścią ścieżki dźwiękowej do filmu Mariusza Trelińskiego pod tym samym tytułem. Bartosiewicz napisała także kilka tekstów na płytę Edyty Górniak Perła (2002), a także skomponowała muzykę do pochodzącego z albumu singla „Nie proszę o więcej”.

Na początku 2002 rozpoczęła współpracę z wytwórnią BMG Poland i od 4 marca zaczęła pracę nad nową płytą. 17 czerwca wydała singiel „Niewinność”, którym miała promować swój kolejny album^[5], a 29 czerwca zaprezentowała teledysk do piosenki. Premiera płyty miała mieć miejsce w sierpniu 2002, jednak nigdy nie została wydana.

W 2004 nagrała duet „Trudno tak... (razem być nam ze sobą)...” z Krzysztofem Krawczykiem na potrzeby jego albumu pt. To, co w życiu ważne. W sierpniu wystąpili w duecie na festiwalu w Sopocie, Bartosiewicz ponadto uświetniła występem koncert sylwestrowy TVP. 5 czerwca 2005 wystąpiła na Rynku w Krakowie na Festiwalu Piosenki Zaczarowanej, a we wrześniu wzięła udział w koncercie z okazji 10-lecia zespołu Myslovitz, na którym zaśpiewała utwór „Chciałbym umrzeć z miłości” w duecie z Arturem Rojkiem. 2 września 2006 wystąpiła w koncercie Tomasza Stańko pt. „Tomasz Stańko i Goście”. Przez niemal kolejne dwa lata nie występowała publicznie.

Edyta Bartosiewicz podczas koncertu na Orange Warsaw Festival 2010

5 lipca 2008 powróciła na scenę, występując w koncercie z okazji 45-lecia pracy artystycznej Krzysztofa Krawczyka pod hasłem „Życie jak wino” w ramach festiwalu TOPtrendy w Sopocie^[6]. 28 sierpnia 2010 zagrała koncert podczas Orange Warsaw Festival^[7]. 19 maja 2011 w głównym wydaniu Wiadomości TVP zaprezentowano premierowo teledysk do jej pierwszego od siedmiu lat studyjnego nagrania – piosenki „Witaj w moim świecie”, która została napisana i zaśpiewana przez artystkę do filmu wytwórni Walta Disneya Kubuś i przyjaciele^[8].

22 czerwca 2013 wydała singiel „Rozbitkowie”^[9], który promowała swój pierwszy od 15 lat album pt. Renovatio (początkowo zatytułowany Tam dokąd zmierzasz, kiedy jego wydanie planowane było w 2002). Do utworu został zrealizowany także teledysk^[10], który współtworzyła z Jarosławem Carrambą Drągiem^[11] oraz montowała wraz z Klaudiuszem Boczkowskim^[11]. Piosenka trafiła na pierwsze miejsce Listy Przebojów Programu Trzeciego. 1 października 2013 wydała album pt. Renovatio^[12].

27 października 2014 został wydany dwupłytowy album Love & more..., składający się z reedycji pierwszego solowego krążka artystki, Love i płyty more..., zawierającej archiwalne i premierowe kompozycje. 9 lutego 2015 album ukazał się w wydaniu winylowym jako dwie odrębne płyty: „Love” i „more...”. Całość promowała piosenka Nie zabijaj miłości. Odbyła się również trasa koncertowa pod tytułem płyty, podczas której supportował Leski.

8 maja 2020 wydała album pt. Ten moment, za który otrzymała Fryderyka w kategorii „Album roku rock”^[13]. Od września 2022 prowadzi autorską audycję Niebo czy Las Vegas w Radiu 357^[14].

Życie prywatne

Była żoną Leszka Kamińskiego. Mają syna.

Dyskografia

Albumy solowe

• Love (1992)
• Sen (1994)
• Szok'n'Show (1995)
• Dziecko (1997)
• Wodospady (1998)
• Dziś są moje urodziny (1999)
• Renovatio (2013)
• Love & more... (2014)
• Ten moment (2020)

Nagrody i wyróżnienia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• strona Edyty Bartosiewicz
• Edyta Bartosiewicz w Archiwum Polskiego Rocka. polskirock.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-15)].