Efrem z Antiochii
| ||
| Data i miejsce urodzenia | V wiek Amida | |
| Data śmierci | 545 | |
| Język | grecki | |
| Dziedzina sztuki | teolog | |
| Ważne dzieła | ||
Tomy | ||
Efrem z Antiochii (zm. 545) – mnich i teolog bizantyński, patriarcha Antiochii.
Życie
Efrem pochodził z Amidy w Mezopotamii. Był Syryjczykiem posługującym się greką. Za panowania cesarza Justyna I sprawował urząd namiestnika diecezji Wschodu, comes Orientis. Należał do najbardziej oddanych zwolenników polityki religijnej cesarza Justyniana I. W latach 527–545 był chalcedońskim patriarchą Antiochii[1]. Należy do głównych przedstawicieli neochalcedonizmu[2].
Twórczość
Twórczość Efrema jest dziś znana tylko dzięki świadectwu potomnych: Anastazego Synaity, Jana z Damaszku i przede wszystkim Focjusza. Focjusz pisze w swojej Bibliotece o trzech Tomach Efrema, choć analizuje tylko dwa z nich. Na pierwszy składały się listy duszpasterskie, naukowe i administracyjne oraz homilie. Cztery rozdziały drugiego Tomu wypełniała polemika z poglądami Sewera, patriarchy Antiochii w latach 512–518. Piąty zawierał odpowiedzi na 5 pytań dotyczących Księgi Rodzaju, które postawił Efremowi mnich Anatol. Z zachowanych fragmentów wynika, że Efrem był człowiekiem głęboko oczytanym w pismach Ojców Kościoła[1].
Przypisy
- ↑ a b Jurewicz 1984 ↓, s. 70.
- ↑ Meyendorff 1984 ↓, s. 47.
Bibliografia
- O. Jurewicz: Historia literatury bizantyńskiej. Wrocław: Ossolineum, 1984. ISBN 83-04-01422-X.
- John Meyendorff: Teologia bizantyjska. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984. ISBN 83-211-0451-7.