Eglon van der Neer
 Giges i żona Kandaulesa , ok. 1675 - 1680 | |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1634 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | holenderska |
| Dziedzina sztuki | malarstwo |
Eglon van der Neer (ur. ok. 1634 Amsterdam, zm. 1703 w Düsseldorf) – holenderski malarz, pejzażysta, syn innego malarza Aerta van der Neera.
Malarstwa uczył się u swojego ojca oraz u Jacoba van Loo. Prawdopodobnie w 1654 roku przebywał we Francja jako malarz hrabiego Dona. Przed 1659 powrócił do Amsterdamu. Tam ożenił się po raz pierwszy. W latach 1664–1679 mieszkał w Rotterdamie a następnie w latach 1679–1689 w Brukseli. Pracował dla różnych rodów szlacheckich m.in. dla króla hiszpańskiego Karola II, a w 1690 roku został malarzem nadwornym elektora Palatynatu Jana Wilhelma w Düsseldorfie.
Specjalizował się w malarstwie rodzajowym, w scenach we wnętrzach w stylu Gerarda Borcha młodszego. Sceny przedstawiają głównie damy podczas zajęć domowych. Malował również portrety oraz powstałe w latach 70 obrazy historyczne. Pod koniec lat osiemdziesiątych skoncentrował się na pejzażach nawiązujących do Adama Elsheimera. Jego uczniem był A. van der Werff.
Wybrane prace
- Czytająca, 1665, Nowy Jork
- Dama obmywająca dłonie - Alegoria czystości 1675, Haga
- Para we wnętrzu, ok. 1665-1670, Boston
- Judyta, po 1670 Londyn
- Giges i żona Kandaulesa, ok. 1675 1680, Museum Kunst Palast Düsseldorf
- Tomasz i anioł, 1685, Berlin
- Tomasz i anioł, 1690, Amsterdam
Bibliografia
- Robert Genaille Encyklopedia malarstwa flamandzkiegi i holenderskiego, Wyd. PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-221-0686-6