Egzekucja w Wólce Węglowej

Egzekucja w Wólce Węglowej – zbrodnia dokonana przez okupantów niemieckich wiosną 1943 roku. W okolicach wsi Wólka Węglowa na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej rozstrzelano wówczas 15 osób.

Okoliczności zbrodni

Podczas prac ekshumacyjnych, które Polski Czerwony Krzyż prowadził w okolicach Wólki Węglowej w dniach 14 i 16 maja 1947, odnaleziono pojedynczą zbiorową mogiłę. Kryła ona szczątki 15 ofiar egzekucji – w tym jednej kobiety. Kilka ciał było odzianych w kurtki koloru khaki (z grubszego materiału) oraz brezentowe spodnie. Według informacji uzyskanych od miejscowej ludności Niemcy mieli dokonać mordu na początku maja 1943^[1].

Historycy nie zdołali ustalić zbyt wielu informacji na temat przebiegu egzekucji. Nie udało się również zidentyfikować żadnego z ciał oraz nie ustalono, czy ofiary zostały przywiezione na miejsce kaźni z jednego z warszawskich więzień. Zbrodnia w Wólce Węglowej – podobnie zresztą jak egzekucje przeprowadzane w pobliskich Laskach oraz na Wydmach Łuże – jest jednak zaliczana do tzw. „egzekucji pierścienia warszawskiego”^[1].

Szczątki 15 osób zamordowanych w Wólce Węglowej pochowano na cmentarzu w Palmirach, gdzie obecnie spoczywają wraz z ciałami ponad 2000 ofiar niemieckiego terroru, odnalezionymi po wojnie w pozostałych miejscach kaźni nieopodal Warszawy^[2].

Przypisy