Eino Tamberg
| Data i miejsce urodzenia | 27 maja 1930 Tallinn |
|---|---|
| Pochodzenie | estońskie |
| Data i miejsce śmierci | 24 grudnia 2010 Tallinn |
| Instrumenty | fortepian |
| Gatunki | muzyka poważna |
| Zawód | kompozytor, pedagog |
| Odznaczenia | |
  | |
Eino Tamberg (ur. 27 maja 1930 w Tallinnie, zm. 24 grudnia 2010 tamże)[1] – estoński kompozytor i pedagog.
Życiorys
Edukacje muzyczną rozpoczął w domu i kontynuował naukę gry fortepianowej u Valentine’a Riivesa[2]. W latach 1947–1953 studiował kompozycję w Konserwatorium w Tallinnie pod kierunkiem Eugena Kappa[2][3]. Był dyrektorem muzycznym w Estońskim Teatrze Dramatycznym w Tallinnie (1952–1953), reżyserem dźwięku w Estońskim Radiu (1953–1959) oraz doradcą Estońskiego Związku Kompozytorów (1960–1969)[2]. Od 1968 wykładał kompozycję w tallińskim Konserwatorium[2][3]. W latach 1978–2005 był kierownikiem Katedry Kompozycji, od 1983 jako profesor[2].
Kompozycje Tamberga były wykonywane w krajach skandynawskich, Rosji, Niemczech i Francji, a także w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jego utwory miały w swoim repertuarze takie wiodące orkiestry, jak Filharmonia Nowojorska, waszyngtońska National Symphony Orchestra, Szwedzka Królewska Orkiestra Filharmoniczna, Göteborg Symphony Orchestra, Helsinki Philharmonic Orchestra, Oslo Symphony Orchestra i inne. Dyrygowali nimi słynni dyrygenci, m.in. Walerij Giergijew, Mstisław Rostropowicz, Neeme Järvi, Paavo Järvi i inni[2].
W 1997 roku odznaczony został estońskim Orderem Herbu Państwowego IV klasy[4].
Twórczość
Tamberg był przeciwnikiem romantycznego nurtu w muzyce estońskiej końca lat 50.[2]. Skomponowany w duchu neoklasycyzmu Concerto Grosso (1956) był jednym z przełomowych dzieł tzw. "Nowej Fali" i oznaczał powrót modernizmu do post-stalinowskiej muzyki estońskiej[2][3]. Utwór ten został nagrodzony złotym medalem na międzynarodowym festiwalu muzycznym w Moskwie[3]. Był też wykonywany podczas Międzynarodowego Praskiego Wiosennego Festiwalu Muzycznego w 1959[2].
Wśród kompozycji Tamberga czołowe miejsce zajmują utwory orkiestrowe i sceniczne. Pisał też muzykę kameralną i na instrumenty solowe oraz utwory wokalne. Jest autorem czterech symfonii, dziewięciu koncertów na instrument solowy, czterech oper, trzech baletów oraz muzyki teatralnej i filmowej[1][2].
Przypisy
- ↑ a b Vaitmaa 2004 ↓.
- ↑ a b c d e f g h i j Eino Tamberg (ang. • est.). W: Estonian Music Information Centre [on-line]. [dostęp 2018-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)].
- ↑ a b c d
Merike Vaitmaa: Tamberg, Eino (ang.). W: Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. via Oxford University Press. - ↑ Eesti Tänab 1995-2001 (ang. • niem. • est.). Eesti Vabariigi President 1992-2001. [dostęp 2020-01-17].
Merike Vaitmaa: Bibliografia
- Merike Vaitmaa: Tamberg, Eino. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. T. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Eino Tamberg w AllMusic (ang.) (ang.)
- Dyskografia Eino Tamberg w MusicBrainz (ang.) (ang.)
- Eino Tamberg w bazie Discogs.com (ang.) (ang.)
- Eino Tamberg w Estonian Music Information Centre (ang.)
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour. The Soviet Union (USSR).
Autor: Jakob Voß, influenced by original art designed at PLoS, modified by Wikipedia users Nina and Beao, Licencja: CC0
Closed Access logo, derived from PLoS Open Access logo. Alternative version.
Baretka: Order Herbu Narodowego (Riigivapi teenetemärk) IV Klasy – Estonia.
