Einstossflammenwerfer 46
| ||
Państwo | III Rzesza | |
Rodzaj | miotacz ognia | |
Obsługa | 1 | |
Historia | ||
Produkcja | 1944–45 | |
Dane techniczne | ||
Magazynek | zbiornik o poj. 1,7l mieszanki | |
Wymiary | ||
Długość | 600 mm | |
Masa | ||
broni | 3,6 kg | |
Inne | ||
Zasięg maks. | 40 m | |
Zasięg skuteczny | 27 m[1] |
Einstossflammenwerfer 46 – ręczny miotacz ognia jednorazowego użytku konstrukcji niemieckiej z okresu II wojny światowej.
Broń została skonstruowana w 1944 roku. Dzięki małej masie, przewidziano ją jako uzbrojenie uzupełniające. Początkowo planowano wprowadzenie jej na uzbrojenie oddziałów powietrznodesantowych. Później uznano, że może być ona masowo stosowana w walkach obronnych, nawet przez oddziały Volkssturmu. Z tego powodu nosiła ona także nazwę: Volksflammenwerfer 46 lub Abwehrflammenwerfer 46[2].
Od października 1944 miotacze były produkowane przez zakłady D.W.M w Borsigwalde. Do wiosny 1945 roku wyprodukowano 30 700 egzemplarzy broni[2]. Była ona używana m.in. w obronie Berlina w kwietniu i maju 1945 roku[2].
Konstrukcja
Einstossflammenwerfer 46 był jednostrzałowym miotaczem ognia jednorazowego użytku. Tworzył ją cylindryczny zbiornik mieszanki zapalającej o niewielkiej średnicy o pojemności 1,7 l. Był on zakończony dyszą o średnicy 9 mm z zapalnikiem nabojowym[2]. Pod dyszą był umieszczony chwyt pistoletowy ze spustem. Na pojemniku znajdowały się dwie zawieszki do pasa nośnego, za pomocą którego można było strzelać spod ramienia z zawieszonej broni. Całkowita masa broni wynosiła 3,6 kg. Maksymalny zasięg „strzału ogniowego” wynosił 40 m. Zasięg skuteczny – 27 m[1].
Przypisy
- ↑ a b Skotnicki 2008 ↓, s. 13.
- ↑ a b c d Skotnicki 2008 ↓, s. 11-12.
Bibliografia
- Mariusz Skotnicki. Niemieckie lekkie miotacze ognia 1935-45. „Poligon”. 1(8)/2008, s. 7-14, styczeń-marzec 2008. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Prototype américain de lance-flammes à un seul coup, selon le même principe que le plus connu Einstossflammenwerfer 46 allemand.