Eirik Kvalfoss

Eirik Kvalfoss

Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1959 Voss
Klub	Voss Skiskyttarlag
Wzrost	179 cm
Debiut w PŚ	22.01 1981, Anterselva (1. miejsce - b.indywidualny)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Sarajewo 1984 sprint srebro Sarajewo 1984 sztafeta brąz Sarajewo 1984 b.indywidualny Mistrzostwa świata złoto Mińsk 1982 sprint złoto Anterselva 1983 sprint złoto Feistritz 1989 b.indywidualny srebro Mińsk 1982 b.indywidualny srebro Mińsk 1982 sztafeta srebro Ruhpolding 1985 sprint srebro Feistritz 1989 sprint srebro Mińsk 1990 sprint brąz Anterselva 1983 sztafeta brąz Feistritz 1989 sztafeta brąz Lahti 1991 b.indywidualny brąz Lahti 1991 sprint brąz Lahti 1991 sztafeta Puchar Świata Kryształowa kula 1988/1989 2. miejsce 1982/1983 2. miejsce 1987/1988 2. miejsce 1989/1990 3. miejsce 1983/1984 Puchar Świata (b.indywidualny) 2. miejsce 1989/1990 3. miejsce 1988/1989 Puchar Świata (sprint) Mała Kryształowa Kula 1988/1989 3. miejsce 1989/1990

Eirik Kvalfoss (ur. 25 grudnia 1959 w Voss) – norweski biathlonista, trzykrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

W 1979 roku zajął czwarte miejsce w sprincie podczas mistrzostw świata juniorów. Debiut Norwega w Pucharze Świata miał miejsce 22 stycznia 1981 roku w Anterselvie. Wygrał tam rywalizację w biegu indywidualnym, wyprzedzając na podium Toivo Mäkikyrö z Finlandii oraz Anatolija Alabjewa z ZSRR. W kolejnych startach jeszcze 36 razy stawał na podium, odnosząc przy tym czternaście zwycięstw. Oprócz zwycięstwa z Anterselvy jeszcze trzy razy triumfował w biegu indywidualnym: 17 marca 1988 roku w Jyväskylä, 7 lutego 1989 roku w Feistritz i 15 marca 1990 roku w Kontiolahti, a dziesięciokrotnie był najlepszy w sprincie: 4 kwietnia 1981 roku w Hedenäset, 13 lutego 1982 roku w Mińsku, 28 stycznia 1983 roku w Ruhpolding, 26 lutego 1983 roku w Anterselvie, 14 stycznia 1984 roku w Pontresinie, 14 lutego 1984 roku w Sarajewie, 8 marca 1984 roku w Oslo, 15 marca 1988 roku w Keuruu, 4 marca 1989 roku w Hämeenlinna i 16 marca 1991 roku w Canmore. Zwycięstwo w Canmore był jednocześnie jego ostatnim podium w zawodach tego cyklu. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1988/1989, kiedy zwyciężył w klasyfikacji generalnej. Rywalizację w sezonach 1982/1983, 1987/1988 i 1989/1990 kończył na drugiej pozycji, ulegając kolejno Peterowi Angererowi, Fritzowi Fischerowi (obaj z RFN) oraz Siergiejowi Czepikowowi z ZSRR. Ponadto w sezonie 1983/1984 był trzeci. W sezonie 1988/1989 wygrał też klasyfikację sprintu i był trzeci w klasyfikacji biegu indywidualnego, natomiast w sezonie 1989/1990 był drugi w biegu indywidualnym i trzeci w sprincie.

W 1981 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, zajmując 17. miejsce w biegu indywidualnym, ósme w sprincie i czwarte w sztafecie. Największe sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata w Mińsku rok później, gdzie zdobył trzy medale, jeden złoty i dwa srebrne. Najpierw zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym, rozdzielając na podium Franka Ullricha z NRD i swego rodaka, Terje Krokstada. Trzy dni później zwyciężył w sprincie, wyprzedzając Ullricha i Władimira Alikina z ZSRR, zostając jednocześnie pierwszym Norwegiem, który zdobył ten tytuł. Następnie razem z Kjellem Søbakiem, Rolfem Storsveenem i Oddem Lirhusem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Anterselvie obronił tytuł mistrzowski w sprincie, zajmując ponadto trzecie miejsce w sztafecie. Z mistrzostw świata w Ruhpolding w 1985 roku wrócił z jednym medalem. W sprincie był tam drugi, plasując się za Frankiem-Peterem Roetschem z NRD, a przed Włochem Johannem Passlerem. Ostatni złoty medal zdobył na mistrzostwach świata w Feistritz w 1989 roku, gdzie okazał się najlepszy w biegu indywidualnym. Był dopiero drugim norweskim biathlonistą, który został mistrzem świata w tej konkurencji (pierwszym był Olav Jordet na MŚ 1965). W swej koronnej konkurencji, sprincie, był tym razem drugi, przegrywając z Frankiem Luckiem z NRD. Na tej samej imprezie zdobył też kolejny brązowy medal w sztafecie, razem z Geirem Einangiem, Gisle Fenne i Sylfestem Glimsdalem. Srebro w sprincie zdobył również na mistrzostwach świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti w 1990 roku, gdzie lepszy był tylko reprezentant NRD - Mark Kirchner. Trzy medale, ostatnie w karierze, zdobył także podczas mistrzostw świata w Lahti w 1991 roku, gdzie we wszystkich konkurencjach zajmował trzecie miejsce. Blisko kolejnych medali był jeszcze na rozgrywanych w 1993 roku w mistrzostwach świata w Borowcu, gdzie był czwarty w sprincie i biegu indywidualnym. W walce o podium lepsi okazali się dwaj Rosjanie, kolejno Siergiej Tarasow i Siergiej Czepikow.

Poza tym Kvalfoss wywalczył trzy medale na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku. W pierwszej konkurencji, biegu indywidualnym, zajął trzecie miejsce, plasując się za Peterem Angererem z RFN i Frankiem-Peterem Roetschem z NRD. Trzy dni później został pierwszym norweskim mistrzem olimpijskim w sprincie, pokonując Angerera i kolejnego reprezentanta NRD - Matthiasa Jacoba. Na zakończenie igrzysk reprezentacja Norwegii w składzie: Odd Lirhus, Eirik Kvalfoss, Rolf Storsveen i Kjell Søbak wywalczyła drugie miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Calgary nie obronił tytułu mistrza olimpijskiego, nie stanął też na podium w żadnej z konkurencji. Zajął tam szóste miejsce w biegu indywidualnym, dwudzieste w sprincie oraz szóste w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie w startach indywidualnych plasował się poza czołową czterdziestką, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął piątą pozycję w sztafecie. Po tym jak nie wywalczył miejsca w ekipie Norwegii na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994 postanowił zakończyć karierę.

Po zakończeniu kariery zamieszkał w Oslo, gdzie pracował jako manager.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Mistrzostwa świata

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	22 stycznia	1981	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	1.	?	1:13:10,9	–	–
2.	31 stycznia	1981	Ruhpolding	Sprint na 10 km	3.	?	34:29,8	+29,8	Frank Ullrich
3.	4 kwietnia	1981	Hedenäset	Sprint na 10 km	1.	1	33:10,0	–	–
4.	10 lutego	1982	Mińsk	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+1+1	1:07:17,0	+33,3	Frank Ullrich
5.	13 lutego	1982	Mińsk	Sprint na 10 km	1.	1+1	33:03,2	–	–
6.	28 stycznia	1983	Ruhpolding	Sprint na 10 km	1.	0+1	35:16,8	–	–
7.	26 lutego	1983	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+2	31:12,3	–	–
8.	4 marca	1983	Lahti	Sprint na 10 km	2.	0+0	32:46,9	+30,4	Algimantas Šalna
9.	7 stycznia	1984	Falun	Sprint na 10 km	3.	0+2	29:59,6	+10,3	Algimantas Šalna
10.	14 stycznia	1984	Pontresina	Sprint na 10 km	1.	0+1	29:29,4	–	–
11.	11 lutego	1984	Sarajewo	Bieg indywidualny na 20 km	3.	2+1+1+1	1:11:52,7	+2:09,7	Peter Angerer
12.	14 lutego	1984	Sarajewo	Sprint na 10 km	1.	1+1	30:53,8	–	–
13.	8 marca	1984	Oslo	Sprint na 10 km	1.	1+0	32:00,0	–	–
14.	16 lutego	1985	Ruhpolding	Sprint na 10 km	2.	1+0	30:25,2	+50,9	Frank-Peter Roetsch
15.	15 marca	1986	Boden	Sprint na 10 km	3.	1+0	30:52,2	+30,3	Matthias Jacob
16.	24 stycznia	1987	Ruhpolding	Sprint na 10 km	3.	1+1	28:28,1	+38,6	Fritz Fischer
17.	21 stycznia	1988	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	1+1	29:21,6	+19,1	Frank-Peter Roetsch
18.	15 marca	1988	Keuruu	Sprint na 10 km	1.	1	24:54,7	–	–
19.	17 marca	1988	Jyväskylä	Bieg indywidualny na 20 km	1.	1+0+0+0	58:02,4	–	–
20.	19 marca	1988	Jyväskylä	Sprint na 10 km	2.	1+1	27:28,8	+23,9	Franz Schuler
21.	17 grudnia	1988	Les Saisies	Sprint na 10 km	2.	1+1	30:06,5	+7,3	Frank Luck
22.	19 stycznia	1989	Borowec	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+1	54:42,5	+1:38,0	Jan Matouš
23.	28 stycznia	1989	Ruhpolding	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:44,8	+13,2	Frank-Peter Roetsch
24.	7 lutego	1989	Feistritz	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+1	58:13,0	–	–
25.	11 lutego	1989	Feistritz	Sprint na 10 km	2.	1+0	28:08,7	+5,4	Frank Luck
26.	2 marca	1989	Hämeenlinna	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+1	1:06:02,0	+20,1	Aleksandr Popow
27.	4 marca	1989	Hämeenlinna	Sprint na 10 km	1.	0+1	33:22,7	–	–
28.	16 grudnia	1989	Obertilliach	Sprint na 10 km	3.	1+1	25:32,8	+4,0	Birk Anders
29.	19 stycznia	1990	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	1+1	28:50,6	+13,1	Jurij Kaszkarow
30.	20 stycznia	1990	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+1+1	59:26,5	+27,0	Anders Mannelqvist
31.	1 lutego	1990	Walchsee	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1	53:26,9	+1:20,6	Birk Anders
32.	10 marca	1990	Oslo	Sprint na 10 km	2.	1+1	25:48,9	+10,9	Mark Kirchner
33.	15 marca	1990	Kontiolahti	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+1+0+0	59:24,2	–	–
34.	17 stycznia	1991	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+0	53:12,7	+50,1	Pieralberto Carrara
35.	19 lutego	1991	Lahti	Sprint na 10 km	3.	2+0	30:48,1	+39,8	Mark Kirchner
36.	24 lutego	1991	Lahti	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+1+0	1:03:05,7	+32,6	Mark Kirchner
37.	16 marca	1991	Canmore	Sprint na 10 km	1.	0+1	26:16,1	–	–

Bibliografia

• Eirik Kvalfoss. skisport365.com. [dostęp 2019-08-18]. (ang.).
• Eirik Kvalfoss Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-22)]. (ang.).