Eksploracja obiektów

Ten artykuł należy dopracować: → napisać/poprawić definicję. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Eksploracja obiektów – wypełniska oraz obiekty eksplorowane są metodą stratygraficzną. Każdy obiekt, czy to znajdujący się przeszłości na powierzchni ziemi czy też będący pierwotnie w ziemi, ma swoją stratyfikację. Oznacza to, iż obiekty są eksplorowane jako odrębne jednostki. Pozyskany materiał archeologiczny nie może zostać przemieszany z tym pochodzącym z warstw otaczających obiekt. Metoda ćwiartkowa eksploracji obiektu – stosowana jest przy badaniu kurhanów, jam, wypełnisk. Badany obiekt dzielony jest na ćwiartki. Wyznaczane są one w terenie za pomocą dwóch krzyżujących się pod kątem prostym linii. Wzdłuż nich rysowane są przekroje przez stratyfikację. Eksploracja w tym wypadku możliwa jest na kilka sposobów. Usuwanie przeciwległych ćwiartek i dokumentacja przekrojów, pozostawienie wzdłuż linii świadków które po zadokumentowaniu zostaną usunięte. W przypadku niewielkiego obiektu możliwe jest wyeksplorowanie jego połowy. W takim wypadku wystarczy jedna linia cięcia. Po zadokumentowaniu profilu wydobywana jest całość obiektu. Dokumentacja każdego eksplorowanego obiektu powinna zostać wykonana w trzech wymiarach. Umożliwi to trójwymiarową rekonstrukcję kształtu i układu warstw obiektu w przyszłości. Podczas eksploracji obiektu badacz z dużą dozą prawdopodobieństwa natrafi na liczne zabytki ruchome.

Zobacz też

• Obiekt archeologiczny
• Eksploracja stanowisk archeologicznych
• Eksploracja arbitralna
• Eksploracja zabytków ruchomych
• Stanowisko archeologiczne
• Wykopaliska
• Badania sondażowe
• Wykopaliska szerokopłaszczyznowe
• Świadki profilowe
• Przekroje
• Hałda (archeologia)

Bibliografia

• Dorota Ławecka "Wstęp do archeologii", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2003