Elżbieta Charlotta Wittelsbach

Elżbieta Charlotta Wittelsbach

elektorowa Brandenburgii księżna Prus
Okres	od 1620 do 1640
Jako żona	Jerzego Wilhelma Hohenzollerna
Dane biograficzne
Dynastia	Wittelsbachowie
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1597 Neumarkt in der Oberpfalz
Data i miejsce śmierci	26 kwietnia 1660 Krosno Odrzańskie
Miejsce spoczynku	Katedra w Berlinie
Ojciec	Fryderyk IV
Matka	Luiza Julianna Orańska
Mąż	Jerzy Wilhelm Hohenzollern
Dzieci	Luiza Charlotta, Fryderyk Wilhelm, Jadwiga Zofia, Jan Zygmunt

Elżbieta Charlotta Wittelsbach (ur. 19 listopada 1597 w Neumarkt in der Oberpfalz, zm. 26 kwietnia 1660 w Krośnie Odrzańskim) – księżniczka palatynatu reńskiego, elektorowa brandenburska.

Córka elektora Palatynatu Reńskiego Fryderyka IV i Luizy Orańskiej. Jej dziadkami byli Ludwik VI, elektora Palatynatu Reńskiego i Elżbieta Heska oraz Wilhelm I Orański i Charlotta de Bourbon.

24 lipca 1616 roku wyszła za mąż za księcia Jerzego Wilhelma Hohenzollerna, który trzy lata później został elektorem Brandenburgii. Małżeństwo miało na celu połączenie dwóch protestanckich domów Brandenburgii i Palatynatu.

Jej brat Fryderyk V był przywódcą Unii Ewangelickiej. Po klęsce w Czechach znalazł schronienie w Brandenburgii.

Elżbieta i Jerzy Wilhelm byli rodzicami:

• Luizy Charlotty (1617–1676) – żony księcia Jakuba Kettlera,
• Fryderyka Wilhelma (1620–1688) – elektora Brandenburgii,
• Jadwigi Zofii (1623–1683) – żony Wilhelma VI landgrafa Hesji-Kassel,
• Jana Zygmunta (1624–1624).

Ostatnie lata swojego życia spędziła w Krośnie Odrzańskim, gdzie zmarła 26 kwietnia 1660. Pochowana została w krypcie Hohenzollernów w katedrze berlińskiej.