Elżbieta Fijałkowska

Elżbieta Fijałkowska
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1953
Łódź[1]

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 2014[2]
Czarny Szczyt[3]

Przyczyna śmierci

upadek z wysokości

Zawód, zajęcie

alpinistka, taterniczka

Nagrobek Elżbiety Fijałkowskiej na łódzkim cmentarzu na Mani. Użyto ulubionych przez alpinistkę skał piaskowca oraz jej własnego haka wspinaczkowego. Autorem pomnika jest architekt Tomasz Skorupa.

Elżbieta Maria Fijałkowska z domu Sosnowska znana także jako „Glajza”[2] (ur. 21 kwietnia 1953[4], zm. 7 czerwca 2014[2] w masywie Czarnego Szczytu) – polska alpinistka[3], taterniczka[3] i instruktorka wspinaczkowa, magister fizyki[4]. Córka doktora Andrzeja Sosnowskiego[5], dyrektora łódzkiego ZOO.

Życie i działalność

Zaczęła wspinać się w latach 70. XX wieku[3], działając jednocześnie jako członek i instruktor Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego. Brała udział między innymi w przejściach zespołowych kobiet w Dolomitach w tym:

  • Droga Andricha na Torre Venezia (1979)
  • Droga Tissiego na Torre Trieste (1979)
  • Droga Comiciego na Cima Grande (1980)
  • Drogra Cassina na Cima Ovest (1980)[6]

Jako taterniczka brała udział we wspólnych przejściach z Janem Fijałkowskim w tym między innymi Superścieku w Kotle Kazalnicy czy wspólnie z kobiecym zespołem Sadusia na Mnichu. Była inicjatorką i organizatorem zorganizowanego w 2002 roku, I Zjazdu Instruktorów Polskiego Związku Alpinizmu, a także autorką i współautorką dróg wspinaczkowych w Hejszowinie (Góry Stołowe), w tym między innymi: Rysy Glajzy VI, Drogi Glajzy VIIb/c, Saskiej pierdoły VIIIa czy Zezowatego szczęścia VIIa[7].

Była członkiem Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego, gdzie prowadziła także kursy wspinaczkowe[8] oraz była członkiem zarządu[9]. Była też inicjatorką i nieformalną dyrektorką odbywających się od 2001 r. Zlotów Łojantów – spotkań taterników pokolenia lat 70. i 80. XX w.[10]

W latach osiemdziesiątych, za sprawą brata, ks. Sławomira Sosnowskiego, związana z opozycją antykomunistyczną[4].

Była związana z łódzkimi uczelniami – Politechniką Łódzką, gdzie prowadziła sekcję wspinaczkową AZS, oraz Uniwersytetem Medycznym – była współtwórczynią oraz wieloletnim instruktorem sekcji wspinaczkowej AZS UMed Łódź[11] dodatkowo organizując regularnie letnie i zimowe obozy szkoleniowe dla przyszłych lekarzy i medyków.

Zginęła na skutek upadku podczas wspinaczki w masywie Czarnego Szczytu[2], w głównej grani Tatr w słowackich Tatrach Wysokich na wysokości około 2200 m n.p.m.[2]

Przypisy

  1. ↑ Elżbieta Fijałkowska, lkw.org.pl [dostęp 2014-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-14] (pol.).
  2. ↑ a b c d e Tragiczne wieści z Tatr - nie żyje Elżbieta "Glajza" Fijałkowska. Łódzki Klub Wysokogórski, 2014 -06-08. [dostęp 2014-06-09]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Elżbieta Fijałkowska nie żyje. Miała 61 lat. onet.pl, 2014-06-09. [dostęp 2014-06-09].
  4. ↑ a b c Elżbieta Fijałkowska w Słowniku "Niezależni dla kultury"
  5. ↑ Zmarł dr Sosnowski - legendarny dyrektor łódzkiego zoo
  6. ↑ Jerzy Swaton: Działalność Górska Koła Łódzkiego i Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego w latach 1970-80. Łódzki Klub Wysokogórski. [dostęp 2014-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-27)]. (pol.).
  7. ↑ Gonciarek S., Szarkowski M., Szczepanik M.: Hejszowina – przewodnik wspinaczkowy. Łódź: ŁKW, 2000-2004
  8. ↑ Zapraszamy na kurs wspinaczki skalnej.. Łódzki Klub Wysokogórski. [dostęp 2014-06-09].
  9. ↑ Władze. Łódzki Klub Wysokogórski. [dostęp 2014-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-28)].
  10. ↑ Alek Lwow: Zlot Łojantów 2012 – Morskie Oko. wspinanie.pl, 2012-10-25. [dostęp 2014-06-10]. (pol.).
  11. ↑ Sekcja Wspinaczkowa UMed Łódź

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Nagrobek Elżbiiety Fijałkowskiej na łódzkim cmentarzu na Mani.jpg
Autor: TomekSko, Licencja: CC BY-SA 4.0
Nagrobek Elżbiety Fijałkowskiej na łódzkim cmentarzu na Mani, autorstwa arch. Tomasz Skorupa - Kontrastowo