Elżbieta Gaudasińska-Borowska
Elżbieta Gaudasińska-Borowska (ur. 27 stycznia 1943 w Strzyżowie) – polska ilustratorka książek, zwłaszcza dziecięcych.
Studiowała na warszawskiej ASP, dyplom obroniła w 1967 w pracowni prof. Aleksandra Kobzdeja. Autorka ilustracji do m.in. Calineczki Hansa Christiana Andersena i Czerwonego Kapturka Charles'a Perraulta[1].
Premio Europeo di Letteratura
Została przedstawiona w dokumentalnym cyklu filmowym o polskich ilustratorach w odcinku Premio europeo di letteratura – Elżbieta Gaudasińska[2].
Nagrody
- 1973: Wyróżnienie na Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu
- 1975: Wyróżnienie w konkursie PTWK „Najpiękniejsze Książki Roku”
- 1977: Nagroda Główna w konkursie PTWK „Najpiękniejsze Książki Roku”
- 1979: Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną w dziedzinie ilustracji książkowej
- 1984: II Nagroda VI Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu
- 1984: "Srebrne Koziołki" Poznań
- 1984: Wpis na Listę Honorową IBA
- 1985: Złote Jabłko Biennale Ilustracji Bratysława
- 1989: Nagroda PTWK za wybitne osiągnięcia w dziedzinie ilustracji dla dzieci
- 2001: Wyróżnienie na Biennale Ilustracji Europejskiej w Aki Town, Japonia
- 2006: Medal Polskiej Sekcji IBA
- 2010: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]
Przypisy
- ↑ Mistrzowie ilustracji: Elżbieta Gaudasińska, nakanapie.pl [dostęp 2022-01-31] (pol.).
- ↑ https://artinfo.pl/artysci/elzbieta-gaudasinska-borowska Elżbieta Gaudasińska-Borowaska]
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-06-07].
Bibliografia
- Artyści plastycy okręgu warszawskiego 1945–1970. Słownik biograficzny (przewodniczący rady programowej Andrzej Janota), Warszawa 1972, s. 143.