Elżbieta Isakiewicz

Elżbieta Isakiewicz

Elżbieta Isakiewicz (2015)
Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1958 Sopot
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura
Epoka	proza
Ważne dzieła
Ustna harmonijka
Nagrody
Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Elżbieta Isakiewicz z domu Główka^[1] (ur. 25 lutego 1958 w Sopocie) – polska pisarka, reportażystka, dziennikarka, publicystka i poetka^[2].

Życiorys

Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sopocie^[3] i Wydziału Polonistyki UW^[4].

Dziennikarskie szlify zdobywała w tygodniku studenckim „itd”^[1]. Pod koniec lat 80. pracowała krótko w „Tygodniku Solidarność”^[5], a następnie w dzienniku konserwatywno-liberalnym „Nowy Świat”^[6]. W 1993 wraz z Piotrem Wierzbickim założyła „Gazetę Polską”, gdzie pełniła funkcję zastępczyni redaktora naczelnego. W 2005 ustąpiła ze stanowiska i razem z Piotrem Wierzbickim opuściła redakcję^[7]. Przez pewien czas była zatrudniona w koncernie Agora SA^[8][9]. W 2006 została publicystką i reporterką tygodnika „Newsweek Polska”^[10]. W listopadzie 2007 rozpoczęła pracę w „Tygodniku Powszechnym”^[11]. Z „Tygodnikiem Powszechnym” była związana do 2011^[11][12].

Wieloletnia komentatorka wydarzeń społeczno-politycznych na łamach bloga pt. Kocim Pazurem, prowadzonego na forum tygodnika „Newsweek”. Na swoim oficjalnym, pisarskim profilu w serwisie Facebook anonsuje się jako „miłośniczka kotów, Czechowa, dobrego wina i wysokich obcasów”^[13].

Twórczość

Na dorobek publikacyjny E. Isakiewicz składają się m.in.^[14]:

• Wołanie o pomoc. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988, seria: Korespondencyjny Klub Czytelników. ISBN 83-203-2594-3.
• Liczenie słoni. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1990. ISBN 83-10-09476-0.
• Przyszli po nasze głowy. Komorów: „Antyk”, 1993.
• Afery, UOP, mafia. Komorów: „Antyk”, 1993.
• Ustna harmonijka: relacje Żydów, których uratowali od Zagłady Polacy. [zebrała i opracowała Elżbieta Isakiewicz]. Warszawa: Niezależne Wydawnictwo Polskie, 2000, seria: Biblioteka Gazety Polskiej. ISBN 83-86712-05-8.;
• Czerwony ołówek: o Polaku, który ocalił tysiące Żydów. Warszawa: Niezależne Wydawnictwo Polskie, 2003. ISBN 83-86712-10-4.
• Ulicznica. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 2010. ISBN 978-83-7233-029-1.
• Kaprys (Przy)powieść o mężczyźnie i kobiecie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2013. ISBN 978-83-61967-47-7.
• Lekkie halki czarownic i inne mikroopowieści. Ostrów Wielkopolski: Perspektywa, 2015. ISBN 978-83-8041-027-5.
• Niewyśnione historie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2017. ISBN 978-83-65459-06-0.
• Kocio. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2018. ISBN 978-83-65459-19-0.
• Piekło ocalonych: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2019. ISBN 978-83-66272-70-5.^[15]
• „Piłka w czasie zarazy” w Wiosnę odwołano. Antologia dzienników pandemicznych, red. Joanna Bocianowska. Warszawa: Instytut Literatury i Oficyna Wydawnicza Volumen, 2020. ISBN 978-83-66765-25-2.^[16]
• Szelma i inne opowieści przyziemne: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2021. ISBN 978-83-8196-234-6.^[17]

Nagrody

Ważniejsze nagrody i wyróżnienia

• Tytuł Autorki Roku nadany przez czytelników pisma „Płomyk” – 1987
• I nagroda w konkursie literackim „Wobec własnego czasu” – 1981
• Wyróżnienie za reportaże, przyznane przez zdelegalizowane Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich – 1983
• Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – 2000
• Nominacja do Nagrody Literackiej im. J. Mackiewicza za książkę „Czerwony ołówek” – 2004
• Nominacja do nagrody Grand Press w kategorii reportaż prasowy – 2006
• I nagroda w edycji krajowej konkursu dziennikarskiego Unii Europejskiej za raport o sytuacji cudzoziemców w Polsce
• Wyróżnienie w konkursie Instytutu Literatury na „Dziennik pandemiczny” – 2020^[18]

Przypisy