Elżbieta Piwek-Białoborska

Elżbieta Piwek-Białoborska
Data i miejsce urodzenia6 lutego 1922[1]
Koźmin Wielkopolski
Data i miejsce śmierci14 maja 1989[1]
Włocławek
Dziedzina sztukiceramika
sztuka użytkowa
Epokamodernizm

Elżbieta Piwek-Białoborska (ur. 6 lutego 1922 r. w Koźminie Wielkopolskim, zm. 14 maja 1989 r. we Włocławku) – artystka ceramik, projektantka dekoracji malarskich oraz wzorów przemysłowych dla Włocławskich Zakładów Ceramiki Stołowej.

Życiorys

W latach 1974-1950 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, uzyskując w 1950 r. absolutorium. Następnie kontynuowała studia w zakresie ceramiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, gdzie uzyskała w 1953 r. dyplom. Podczas studiów w Poznaniu była asystentką prof. Rudolfa Krzywca, pod którego kierunkiem studiowała następnie we Wrocławiu[2][3][4].Swoją pracę dyplomową zrealizowała w Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego "Ceramika Artystyczna" w Bolesławcu[3].

W 1953 r. została zatrudniona wraz z Janem Sowińskim jako projektantka w nowo powstającym Ośrodku Wzorcującym Zakładów Ceramiki Stołowej we Włocławku (w 1957 r. do projektantów wzorcowni dołączył jeszcze Wit Płażewski), gdzie pracowała do przejścia na emeryturę w 1983 r.[4]

Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku, w kwaterze 71/5/118[1].

Wystawy

  • 1953 - III Wystawa Prac Kobiet, ZPAP Poznań[2]
  • 1954 - I Ogólna Wystawa Ceramiki i Szkła Artystycznego, CBWA Wrocław[2]
  • 2003 - "Ceramika w Poznaniu. Od roku 1945 do teraźniejszości", Muzeum Sztuk Użytkowych, Poznań[2]

Twórczość

W okresie szkolnym i wczesnych latach 50. Elżbieta Piwek-Białoborska tworzyła prace w glinie szkliwionej, niekiedy malowanej angobami, stylistycznie nawiązujące do twórczości ludowej. Podczas studiów we Wrocławiu tworzyła różnorodne naczynia z kamionki malowanej emaliami[2]. W swojej pracy twórczej zajmowała się niemal wyłącznie ceramiką, poświęcając wiele czasu formom unikatowym[4].

Pracując we Włocławku, artystka zajmowała się przede wszystkim projektowaniem dekoracji na fajansie, ale również projektowaniem ceramiki - zaprojektowała ponad 100 form galanterii fajansowej, w tym garnitury do ciast, tacki, patery, serwis do herbaty, ale również lampy i figurki postaci ludzkich[4]. Jej dekoracje początkowo wykonywane były techniką sgraffita, później do produkcji weszły dekoracje malowane w nowoczesnej (ówcześnie) stylistyce[2]. W dekorowaniu rozpowszechniła technologię wylewanego reliefu zwanego korą[4][5].

Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu[3], Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku[4] oraz w zbiorach prywatnych.

Przypisy

  1. ↑ a b c śp. BIAŁOBORSKA ELŻBIETA PIWEK (pol.). „BAZA” Spółka z o.o.. [dostęp 2019-08-15].
  2. ↑ a b c d e f Magdalena Weber-Faulhaber, Ceramika w Poznaniu. Od roku 1945 do teraźniejszości, Wrocław: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2003, ISBN 83-89053-17-9.
  3. ↑ a b c Maria Jeżewska, Ceramika i szkło polskie XX wieku. Katalog zbiorów, Mariusz Hermansdorfer (red.), Wrocław: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2004, ISBN 83-86766-87-5.
  4. ↑ a b c d e f Piotr Nowakowski, Fantastyczna ceramika użytkowa. Włocławskie fajanse z lat 1953-1965 w kolekcji Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, Włocławek: Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, 2008, ISBN 978-83-87950-36-1.
  5. ↑ Joanna Hübner-Wojciechowska: Lata 60. XX wieku. Sztuka użytkowa. Warszawa: Arkady, 2014. ISBN 978-83-213-4856-8.