Elżbieta Radziszewska
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1958 |
|---|---|
| Wicemarszałek Sejmu VII kadencji | |
| Okres | od 24 września 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania | |
| Okres | od 30 kwietnia 2008 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
Elżbieta Radziszewska (ur. 6 stycznia 1958 w Białocinie) – polska lekarka i polityk.
Posłanka na Sejm III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1997–2019), w latach 2008–2011 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocniczka rządu ds. równego traktowania, w latach 2014–2015 wicemarszałek Sejmu VII kadencji.
Życiorys
Córka Zygmunta i Zofii. Ukończyła III Liceum Ogólnokształcące w Piotrkowie Trybunalskim, następnie w 1982 studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi. Została specjalistką II stopnia w zakresie chorób wewnętrznych. Była asystentką w poradni kardiologicznej szpitala regionalnego, następnie zaś lekarzem w prywatnym gabinecie w Piotrkowie Trybunalskim[1]. W pierwszej połowie lat 90. pełniła funkcję radnej Piotrkowa Trybunalskiego wybranej z ramienia Komitetu Obywatelskiego.
Należała do ROAD, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Kierowała piotrkowskimi strukturami tego ostatniego ugrupowania. W wyborach w 1993 bez powodzenia ubiegała się o mandat posłanki z listy Unii Demokratycznej w okręgu piotrkowskim[2]. W latach 1997–2007 sprawowała mandat posła III, IV i V kadencji. W Sejmie pełniła m.in. funkcję zastępcy przewodniczącego sejmowej Komisji Rodziny i Praw Kobiet. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty została posłem, otrzymując w okręgu piotrkowskim 33 480 głosów.
W 2001 przystąpiła do Platformy Obywatelskiej. W gabinecie cieni PO została odpowiedzialnym za sprawy kobiet i rodziny.
17 marca 2008 objęła stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 30 kwietnia tego samego roku została także pełnomocniczką rządu do spraw równego traktowania. 21 listopada 2011 została odwołana z obu funkcji.
W 2011 kandydowała w wyborach parlamentarnych z 1. miejsca na liście komitetu wyborczego Platformy Obywatelskiej w okręgu wyborczym nr 10 w Piotrkowie Trybunalskim i uzyskała mandat poselski. Oddano na nią 19 269 głosów (7,38% głosów oddanych w okręgu)[3]. W Sejmie VII kadencji została członkinią i rotacyjną przewodniczącą Komisji do Spraw Służb Specjalnych[4]. 24 września 2014 została wybrana na wicemarszałka Sejmu, zastąpiła Cezarego Grabarczyka, który objął stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Ewy Kopacz.
W wyborach w 2015 została ponownie wybrana do Sejmu, otrzymując 12 741 głosów[5]. W Sejmie VIII kadencji została członkinią Komisji Zdrowia oraz Komisji Łączności z Polakami za Granicą[6]. Nie wystartowała w kolejnych wyborach w 2019.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jacek Kamiński (red.), Wykaz 2000 osób sprawujących władzę w Rzeczypospolitej Polskiej, PressPublica, Warszawa 1998, s. 56.
- ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 19 września 1993 r. Cz. 1: Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 1993, s. 278.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Komisja do Spraw Służb Specjalnych (KSS). sejm.gov.pl. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-08-01].
Bibliografia
- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-08-01].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 353.
Media użyte na tej stronie
Godło Rzeczypospolitej Polskiej
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Posłanka Elżbieta Radziszewska w Sejmie