Elżbieta Seferowicz

Elżbieta Seferowicz
Data i miejsce urodzenia5 czerwca 1935
Warszawa
Zawód, zajęciepolityk, działaczka związkowa, lekarka
Alma MaterŚląska Akademia Medyczna w Katowicach
Stanowiskoposłanka na Sejm X i I kadencji (1989–1993)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Elżbieta Maria Seferowicz z domu Rutkowska (ur. 5 czerwca 1935 w Warszawie) – polska polityk, działaczka związkowa, lekarka, posłanka na Sejm X i I kadencji.

Życiorys

Córka Tadeusza (zm. 1944) i Marii z domu Sucheni (zm. 2000), działaczy Obozu Narodowo-Radykalnego[1]. Ukończyła w 1962 studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. W 1978 uzyskała stopień doktora nauk medycznych oraz specjalizację z zakresu dermatologii. W okresie 1953–1991 pracowała jako felczer i lekarz w szpitalach województwa katowickiego. W 1966 została członkinią Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego.

Od 1972 do 1980 należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. We wrześniu 1980 wstąpiła do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Zasiadała w prezydium sekcji krajowej służby zdrowia związku. W stanie wojennym została internowana na okres od 13 grudnia 1981 do 14 lipca 1982. W 1989 była członkinią komisji zakładowej w Zespole Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznych w Katowicach oraz komitetów organizacyjnych Okręgowej Izby Lekarskiej w Katowicach i Naczelnej Rady Lekarskiej. W okresie 1989–1993 wchodziła w skład krajowego i regionalnego sekretariatu ochrony zdrowia „S”.

Od 1989 do 1993 sprawowała mandat posłanki na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego z okręgu gliwickiego oraz I kadencji z listy NSZZ „Solidarność” z okręgu katowickiego, w czasie której przewodniczyła Komisji Zdrowia. W latach 1994–1997 pracowała w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, a w okresie 1998–1999 była stałym doradcą Komisji Zdrowia w Sejmie III kadencji oraz doradcą wiceminister Anny Knysok. Od 2000 na emeryturze.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2009 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2]. W 2005 wyróżniona odznaką Śląskiej Izby Lekarskiej „Zasłużony dla lekarzy Pro Medico”.

Przypisy

  1. ↑ Katarzyna Jóźwik: Maria Rutkowska-Kurcyuszowa (1910–2000). W: Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego. Krzysztof Kawęcki (red.). T. 2. Warszawa: Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego, Wydawnictwo Neriton, 2021, s. 251.
  2. ↑ M.P. z 2009 r. nr 35, poz. 530.

Bibliografia