Elżbieta Smułkowa
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo polskie i wschodniosłowiańskie, problematyka pograniczy językowych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1965 |
| Habilitacja | 1978 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | Członkini Wydziału I - Nauk Społecznych; Komitetu Słowianoznawstwa |
| Profesor zwyczajna | |
| Jednostka | |
| Okres zatrudn. | od 1957 |
| Ambasador RP na Białorusi | |
| Okres spraw. | 1 października 1992–1 października 1995 |
| Poprzednik | utworzenie stanowiska |
| Następca | Marek Ziółkowski (chargés d'affaires ad interim) |
| Odznaczenia | |
 | |
Janina Elżbieta Smułek (Smułkowa) (ur. 24 czerwca 1931 we Lwowie) – językoznawczyni, slawistka i białorutenistka, w latach 1992–1995 ambasador RP na Białorusi.
Życiorys
Dzieciństwo spędziła we Lwowie. W 1941 została wraz z matką i siostrą wywieziona na Syberię, gdzie spędziła kolejnych 5 lat. Po repatriacji rodzina znalazła się w Toruniu.
W 1957 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1965 uzyskała stopień doktora na podstawie pracy Słownictwo z zakresu uprawy roli w gwarach wschodniej Białostocczyzny na tle wschodniosłowiańskim, a w 1978 stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Studia nad akcentem języka białoruskiego. Rzeczownik.
Od 1957 związana była z Zakładem Filologii Białoruskiej Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1971–1975 była jego kierowniczką. Od 1978 do 1981 pełniła funkcję prodziekan do spraw studenckich Wydziału Rusycystyki, Slawistyki i Lingwistyki Stosowanej UW, a od 1987 do 1990 funkcję prodziekan ds. naukowych Wydziału Polonistyki UW. W latach 1988–1996 była profesor nadzwyczajną w Katedrze Językoznawstwa Ogólnego UW. W latach 1988–1990 z jej inicjatywy na Wydziale Polonistyki uruchomiono studia bałtystyczne[1].
Współpracowała także z filią Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie Uniwersytetem w Białymstoku, gdzie od 1997 do 2002 kierowała Katedrą Kultury Białoruskiej. W kolejnych latach związana była z Ośrodkiem Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej, a następnie Instytutem Badań Interdyscyplinarnych "Artes Liberales" Uniwersytetu Warszawskiego.
Wypromowała co najmniej sześcioro doktorów[2]. Odbyła szereg staży i wyjazdów zagranicznych, brała udział w wielu międzynarodowych kongresach i konferencjach naukowych. Prowadziła wykłady na uczelniach zagranicznych.
W 1991 objęła funkcję Konsula Generalnego RP na Białorusi. W latach 1992–1995 była pierwszą Ambasador RP na Białorusi.
Jest członkinią Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego i Białostockiego Towarzystwa Naukowego.
Główne zainteresowanie naukowe Smułkowej to: fonetyka, fonologia (akcentologia wschodniosłowiańska), pogranicze językowe polsko-białorusko-litewskie (m.in. mikrotoponimia), dialektologia słowiańska (głównie polska i białoruska).
Wybrane publikacje
- Słownictwo z zakresu uprawy roli w gwarach wschodniej Białostocczyzny na tle wschodniosłowiańskim, Wrocław 1968
- Studia nad akcentem języka białoruskiego (rzeczownik), Warszawa 1978
- Fonetyka i fonologia języka białoruskiego z elementami fonetyki i fonologii ogólnej, Warszawa 1988 (wspólnie z Walerym Czekmanem)
- Białoruś i pogranicza. Studia o języku i społeczeństwie, Warszawa 2002
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Zarys historii warszawskiej bałtystyki (pol.). www.kjoib.uw.edu.pl. [dostęp 2012-11-24].
- ↑ System Wspomagania Wyboru Recenzentów, recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2019-02-21].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 1001
Bibliografia
- Językoznawstwo i Białoruś. Z Elżbietą Smułkową rozmawia Anna Engelking w: Anna Engelking, Romuald Huszcza (red.), Pogranicza języków. Pogranicza kultur. Studia ofiarowane Elżbiecie Smułkowej, Warszawa 2003
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, t. IV (S-Ż), Warszawa 2002
- Prof. dr hab. Elżbieta Smułek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-05-26].
