Elżbieta Stefańska

Elżbieta Stefańska
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 września 1943
Kraków

Instrumenty

klawesyn

Gatunki

muzyka poważna

Wydawnictwo

m.in. Polskie Nagrania „Muza”, EMI, Decca Records

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa
Ludwik Stefański z córką Elżbietą, 1956 rok

Elżbieta Stefańska-Kłyś (ur. 7 września 1943 w Krakowie) – polska klawesynistka i pedagog, profesor sztuki, córka pianistów Haliny Czerny-Stefańskiej i Ludwika Stefańskiego.

Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001)[1] oraz Srebrnym (2008) i Złotym (2018) Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2][3].

Życiorys

Wykształcenie i praca pedagogiczna

W młodości uczyła się gry na klawesynie pod kierunkiem Janiny Wysockiej-Ochlewskiej, a następnie ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie w klasie Hansa Pischnera z Berlina. Swe umiejętności doskonaliła na kursach mistrzowskich w Sienie i Weimarze[4]. W 1982 uzyskała tytuł profesora[5]. W latach 1981–1990 była kierowniczką Katedry Klawesynu i Instrumentów Dawnych w Akademii Muzycznej w Krakowie[6]. Prowadzi również kursy mistrzowskie[7].

Kariera muzyczna

Jest laureatką Konkursu Muzyki Dawnej w Łodzi (1964) i Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Genewie (1965)[4]. Dzięki tym sukcesom rozpoczęła międzynarodową karierę. Koncertowała w wielu krajach Europy (w Anglii, Austrii, Bułgarii, Czechach, Hiszpanii, Holandii, Niemczech, Rosji, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, na Węgrzech, Litwie, Łotwie, Ukrainie, we Francji i Włoszech), Azji (w Iranie, Japonii, Korei Południowej i na Tajwanie) oraz w USA[7].

Brała udział jako juror w konkursach muzycznych, m.in. Międzynarodowym Konkursie Klawesynowym w Monachium (1970), Konkursie Pianistycznym w Tajpej (1990), Międzynarodowym Konkursie Bachowskim w Lipsku (1992) i Międzynarodowym Konkursie Klawesynowym w Warszawie (1993)[7].

Dokonała nagrań dla wytwórni Polskie Nagrania „Muza”, EMI, Decca Records, Fonit Centra[4]. Dla Pony Canyon (Tokio) nagrała 6 płyt z 18 sonatami Wolfganga Amadeusa Mozarta na fortepianie z czasów kompozytora. Dla tej samej firmy nagrała również utwory Johanna Sebastiana Bacha[6].

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 55
  2. ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2021-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-31)].
  3. ↑ Srebrne Medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” otrzymali Elżbieta Stefańska oraz Zbigniew Święch. krakow.pl. [dostęp 2016-04-14].
  4. ↑ a b c Elżbieta Stefańska – klawesyn. amuz.krakow.pl. [dostęp 2016-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-22)]. (pol.).
  5. ↑ Prof. Elżbieta Stefańska-Kłyś, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-03-10].
  6. ↑ a b Koncert uniwersytecki. filharmonia.krakow.pl, 2019-01-23. [dostęp 2021-09-08]. (pol.).
  7. ↑ a b c Anna Iwanicka-Nijakowska: Elżbieta Stefańska. culture.pl, marzec 2011. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).

Media użyte na tej stronie

Elżbieta Stefańska01.tiff
Autor: kensama333, Licencja: CC0
Elżbieta Stefańska
POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"