Elżbieta Wojciechowska

Elżbieta Wojciechowska
Ilustracja
Elżbieta Wojciechowska (2014)
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1933
Wesoła, k. Otwocka, Polska

Data i miejsce śmierci

7 lutego 2017
Gdynia, Polska

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1959–1967

Zespół artystyczny
Teatr Rapsodyczny
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Elżbieta Wojciechowska (ur. 22 czerwca 1933 w Wesołej, k. Otwocka[1], zm. 7 lutego 2017[2] w Gdyni) – polska aktorka teatralna, w latach 1959–1967 członek zespołu Teatru Rapsodycznego[3][4][5][6].

Życiorys

W latach 1959–1967 Elżbieta Wojciechowska była członkiem zespołu Teatru Rapsodycznego. Przygotowała także adaptację ostatniego przedstawienia likwidowanego przez ówczesne władze teatru. 1 czerwca 1967, a więc blisko w miesiąc po odwołaniu, przez Ministra Kultury i Sztuki, Mieczysława Kotlarczyka ze stanowiska dyrektora teatru, odbyła się premiera przedstawienia „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, podczas którego nastąpiło swoiste, symboliczne pożegnanie zespołu z publicznością. Aktor grający króla Błystka przemawiał do poddanych: „Drużyno moja wierna! [...] Kończy się dzień nam i robota nasza. Byliśmy pomocnikami światła. [...] A teraz musimy, pod ziemię...”[6]. W latach 1972–1981 była twórcą i reżyserką „Teatru Lektora”[5], a później długoletnim kierownikiem Działu Naukowo-Oświatowego Muzeum Historycznego Miasta Krakowa[2].

Role teatralne

W Teatrze Rapsodycznym[6]:

  • Witeź w tygrysiej skórze (epopeja gruzińska) reż. M. Kotlarczyk – Żona (chór)
  • Przygody Dyla Sowizdrzała (epopeja flamadzka) reż. M. Kotlarczyk – Hafciareczka
  • Dialogi miłości (Pierścień wielkiej damy, Kleopatra, Za kulisami – Tyrtej) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Panienka z pensji oraz Eginea,
  • Szopka krakowska [1960] (cz. III Wesołych Świąt) reż. M. Kotlarczyk – chórzystka, Wagant, Poczta oraz kolędnik,
  • Legenda o Kraku i Wandzie (S. Wyspiański) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Rusałka
  • DZIADY. Poemat dramatyczny. Scen dwanaście (A. Mickiewicz) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Dziecko, Chór aniołów,
  • Orland szalony (włoska epopeja renesansowa) (L. Ariosto) reż. M. Kotlarczyk – Giermek
  • Prawdziwa historia zdobycia Meksyku (Aztek Anonim) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Chór dziewcząt azteckich,
  • Rusłan i Ludmiła (Aleksander Puszkin) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Niewolnica Czarnomora
  • Kwiaty Polskie (Julian Tuwim) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – recytacje
  • Kopernik (Sceny z czasów Renesansu) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Cecylia Gallerani
  • Sól attycka (Arystofanes: Osy, Acharniacy, Bojomira, Pokój) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Koryntka, Urodzajka,
  • Kalewala (epopeja fińska wg E. Lönnorota) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Annikki, Służka
  • Szopka krakowska [1964] reż. M. Kotlarczyk – Aniołek, Niewiastka, członek Cyganerii Krakowskiej, Poczta, kolędnik
  • Boska komedia (Dante) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Franczeska
  • Pan Tadeusz (A. Mickiewicz) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Narrator
  • Lis sowizdrzał (J.W. Goethe) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Świerszcz
  • Królowa Marysieńka oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Anusia, Narratorka,
  • Fortepian i pióro (Opowieść muzyczna o Chopinie) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Ludwika
  • Pinokio (Collodi) adaptacja E. Wojciechowska, oprac. sceniczne D. Jodłowska, Ł. Karelus-Malska – Pinokio lub Pulcinella (zamiennie z E. Barską)
  • Faust (Goethe) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Archanioł, Koczkodan
  • Polonez Bogusławskiego oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – chór I
  • Eugeniusz Oniegin (Puszkin) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Tatiana
  • Ballada o Janosiku oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Góralka
  • Kopciuszek adaptacja E. Wojciechowska, oprac. sceniczne D. Jodłowska, Ł. Karelus-Malska – Kopciuszek
  • Akropolis (S. Wyspiański) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Anioł, Chorus, Anioł snu Jakubowego, Chorus aniołów-muzykantów
  • O pijanicy co królem był oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Chorus panien
  • Odyseja (Homer) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Kalipso
  • O krasnoludkach i sierotce Marysi (M. Konopnicka) oprac. E. Wojciechowska, D. Jodłowska – Poetka

Odznaczenia

W 2007 została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[7].

Przypisy

  1. ↑ Wacław Passowicz. Elżbieta Wojciechowska (1933–2017). „Krzysztofory. Zeszyty Naukowe Muzeum Historycznego Miasta Krakowa”. 35, s. 553-556, 2011. Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. DOI: doi.org/10.32030/KRZY.2017.31. ISSN 0137-3129 (pol.). 
  2. ↑ a b Elżbieta Wojciechowska : Nekrologi (pol.). nekrologi.net, 2017-02-10. [dostęp 2017-02-10].
  3. ↑ Teatr Rapsodyczny, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (teatry i zespoły teatralne). [online] [dostęp 2017-02-09].
  4. ↑ Elżbieta Wojciechowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2017-02-09].
  5. ↑ a b Jan Ciechowicz: Dom opowieści : ze studiów nad Teatrem Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka. Gdańsk: Uniwersytet Gdański, 1992, s. 204, seria: Praca Habilitacyjna – Uniwersytet Gdański. ISBN 83-7017-388-8.
  6. ↑ a b c Jacek Popiel: Los artysty w czasach zniewolenia : Teatr Rapsodyczny 1941-1967. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006, s. 262. ISBN 83-233-2153-1.
  7. ↑ PAP: Kraków. Aktorzy Teatru Rapsodycznego uhonorowani Gloria Artis (pol.). e-teatr.pl, 2007-11-07. [dostęp 2017-02-09].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Elżbieta Wojciechowska (2014).jpg
Autor: Dorota Gach, Licencja: CC BY-SA 3.0
Elżbieta Wojciechowska
POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"