Elektor (historia)
Elektor – od XIII do XIX wieku tytuł niektórych książąt niemieckich uprawnionych do wyboru króla. Na mocy Złotej Bulli Karola IV Luksemburskiego z 1356 tytuł elektora przysługiwał królowi Czech, arcybiskupom Kolonii, Moguncji i Trewiru, księciu Saksonii, margrabiemu Brandenburgii i palatynowi reńskiemu (łącznie siedmiu elektorów)[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ilustrowana encyklopedia powszechna A-Z Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2011, s. 257
Media użyte na tej stronie
Autor: de:Benutzer:Wolpertinger, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Golden seal of the Golden Bull of 1356 by the Holy Roman Emperor Charles IV.