Elektrit Superior
Elektrit Superior − radioodbiornik bezpośredniego wzmocnienia produkowany przez polską firmę Elektrit w latach 1934-1936. Był to odbiornik średniej klasy, odbiorniki o podobnej konstrukcji były najpopularniejsze w latach 30. Produkowano modele przystosowane do zasilania bateryjnego, napięciem zmiennym, stałym[1].
Radioodbiornik składał się z trzech obwodów: wzmacniacza wielkiej częstotliwości, detektora reakcyjnego i wzmacniacza małej częstotliwości. W wersji zasilanej prądem zmiennym, układ obsługiwały trzy lampy: pentoda wysokiej częstotliwości HP4115/B2047 (prąd zmienny/stały), pentoda małej częstotliwości HP4101/B2046, pentoda głośnikową PP4101/BL2, oraz dioda prostownicza PV495. (Diod prostowniczych nie liczy się do liczby lamp odbiornika, uwzględnia się tylko lampy 'grające'). Druga lampa jako detektor reakcyjny lub wzmacniacz wstępny m.cz. dla gramofonu.
W odbiorniku na prąd stały Superior S, włókna żarzenia lamp były połączone szeregowo z bareterem[2].
Odbiornik odbierał trzy zakresy fal – fale długie, średnie i krótkie, oraz mógł pracować jako wzmacniacz do gramofonu.
Przypisy
- ↑ Elektrit, www.stareradia.pl [dostęp 2022-04-01].
- ↑ Elektrit Superior S, www.stareradia.pl [dostęp 2022-04-01].
Linki zewnętrzne
Opis radioodbiornika w wersji na prąd stały. Elektrit Superior S
