Elektromagnes Bittera

Kształt dysków metalowych i przekładek izolacyjnych elektromagnesu Bittera.

Elektromagnes Bittera – typ elektromagnesu złożony z metalowych dysków i przekładek izolacyjnych ułożonych spiralnie. Został wynaleziony przez Francisa Bittera w 1936[1].

Taka konstrukcja pozwala z jednej strony skutecznie chłodzić elektromagnes, a z drugiej strony sprawia, że jest on dostatecznie wytrzymały mechanicznie, by znieść rozrywające siły magnetyczne.

Indukcja magnetyczna tego typu magnesów zazwyczaj należy do zakresu 10–20 T, jednak zdarzają się konstrukcje zdolne osiągnąć statyczne pole do 35 T.

Przypisy

  1. ↑ Francis Bitter. The Design of Powerful Magnets: Part II. The Magnetizing Coil. „Rev. Sci. Instrum.”. 7 (12), s. 482–8, 1936. DOI: 10.1063/1.1752068. 

Media użyte na tej stronie

Bitter plate.svg
Schematyczne przedstawienie płyty Bittera