Elektron 3

Elektron 3 (ros. Электрон 3) – radziecki satelita naukowy, wystrzelony razem z Elektronem 4, do badania zewnętrznych i wewnętrznych pasów radiacyjnych na inklinacjach większych niż w ówczesnych podobnych badaniach amerykańskich.

Statek pozostaje na orbicie, której trwałość szacuje się na 200 lat.

Przyrządy naukowe

• Magnetometry ze strumieniomierzami^[1]

Zestaw dwóch trójosiowych magnetometrów ze strumieniomierzami, o różnych czułościach (pierwszy: od -120 do +120 gamma, z dokładnością ±2 gamma; drugi: od -1200 do +1200 gamma, z dokładnością ±20 gamma). Częstotliwość pomiaru wektora oboma czujnikami była zmienna: od jednego na 2 minuty do 1 na 8 minut. Kalibracja przeprowadzana była poprzez pomiar pola odniesienia. Elektron 3 i 4 przenosiły dodatkowo jednoosiowy magnetometr indukcyjny do badania pulsacji pola ziemskiego na niskich wysokościach. Urządzenie było czułe na oscylacje pola w dwóch zakresach: 1-10 i 3-300 Hz

• Detektor protonów^[1]

Zestaw liczników scyntylacyjnych i półprzewodnikowych pracujących w czterech przedziałach energetycznych. W licznikach scyntylacyjnych użyto kryształów o grubościach 0,15 i 3 mm. Cieńszy rejestrował protony o energiach od 1,5 do 10 MeV. Grubszy, w dwóch przedziałach: 5-80 MeV i 9-30 MeV. Osłonę stanowiło aluminium o masie powierzchniowej 2 mg/cm² i ołów o grubości 15-20 mm. Licznik półprzewodnikowy osłonięty był podobną osłoną aluminiową i rejestrował protony o energiach od 1 do 5 MeV. Zliczenia były kumulowane w interwałach 15, 105 lub 465 sekund

Zobacz też

• Elektron 1
• Pas radiacyjny
• Explorer 1

Przypisy

Bibliografia

• NSSDC Master Catalog (ang.)
• Space 40 (cz.)
• Encyclopedia Astronautica (ang.)

Linki zewnętrzne

• Fotografia modelu satelity Elektron 1 i 2