Eliasz Bonbarone

Eliasz Bonbarone
Brat zakonny
ilustracja
Data i miejsce urodzeniaok. 1180
Bevilia, Asyż
Data i miejsce śmierci22 kwietnia 1253
Cortona
Generał franciszkanów
Okres sprawowania1232–1239
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
InkardynacjaZakon Braci Mniejszych

Eliasz Bombarone, Eliasz z Kortony (ur. ok. 1180 w Bevilia koło Asyżu, zm. 22 kwietnia 1253 w Cortonie) – brat zakonny, wikariusz generalny i generał franciszkanów, misjonarz i dyplomata, budowniczy Bazyliki św. Franciszka w Asyżu.

Był jednym z tzw. uczniów drugiej godziny św. Franciszka z Asyżu. Pracował na placówce misyjnej w Syrii. Po śmierci w 1221 r. Piotra z Katani, pierwszego wikariusza generalnego franciszkanów został jego następcą. Jego autorstwa jest właśnie pierwszy dokument urzędowy o św. Franciszku: list informujący braci o śmierci Biedaczyny z Asyżu (1226 r.)[1].

Na kapitule w 1227 r. został zastąpiony na urzędzie generała przez Jana Parenti. Wkrótce Eliaszowi zostało powierzone zadanie zbudowania bazyliki godnej przechowywania ciała św. Franciszka. Wypełnił je znakomicie, gdyż już w dwa lata po kanonizacji można było umieścić tam relikwie Świętego (1230). Obok powstał klasztor zwany Sacro Convento[1].

W 1232 r. Eliasz został wybrany generałem Zakonu. Rządził nim jednak w sposób autorytarny, unikając zwoływania kapituł. W stosunku do braci będących w opozycji posuwał się nawet do uwięzienia lub wydalenia z zakonu. Pracując nad rozszerzeniem franciszkanów i ich roli w Kościele, doprowadził w walnym stopniu do przekształcenia pierwotnej wspólnoty braci w zorganizowany zakon z dużymi klasztorami. Wywołało to otwarty sprzeciw, zwłaszcza wśród pierwszych towarzyszy św. Franciszka. Eliasz uwikłał również Zakon w spory polityczne między papieżem Grzegorzem IX a cesarzem Fryderykiem II ze sobą w roli mediatora. Na kapitule w 1239 r. uznano Eliasza za niezdolnego do pełnienia urzędu. Generałem wybrano Alberta z Pizy, a rok później Hajmona z Faversham[1].

W 1240 r. Eliasz został w związku z popieraniem cesarza Fryderyka ekskomunikowany przez papieża Grzegorza IX i w konsekwencji wydalony z Zakonu. Na krótko przed śmiercią 22 kwietnia 1253 r. pojednał się zarówno z Stolicą Apostolską, jak i zakonem[1][2]. Został pochowany w Kościele św. Franciszka w Cortonie[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Paschal Robinson: Elias of Cortona (The Catholic Encyclopedia) (ang.). newadvent.org. [dostęp 2019-11-19].
  2. ↑ Elia da Cortona (Enciclopedia on line) (wł.). treccani.it. [dostęp 2019-11-19].
  3. ↑ Bianca Paulucci: Frate Elia (Enciclopedia Italiana, 1932 (wł.). treccani.it. [dostęp 2019-11-19].
Generałowie zakonu franciszkanów
Do niewoli awiniońskiej
Obediencja awiniońska i rzymska
  • Leonardo Rossi (1373–1378)
  • Ludovico de S. Martino di Venezia (1379–1383)
  • Pietro z Conzano (1383–1384)
  • Martino Sangiorgio de Rivarolo (1384–1387)
  • Enrico Alfieri (1387–1405)
Do podziału zakonu w 1517
  • Antonius Vinetti von Pireto (1405–1408)
  • Angelo Salvetti[A](1408–1409)
  • Antonio da Cascia (1410–1415)
  • Antonio Vinitti de Pereto (1415–1420)
  • Antonio da Massa Marittima (1424–1430)
  • Guillermo Robazoglio da Casale (1430–1442)
  • Alberto Berdini de Sarteano (1442–1443)
  • Antonio Rusconi (1443–1449)
  • Angel Cristofori del Toscano (1450–1453)
  • Jacob Bassolini de Mozzanica (1454–1457)
  • Jaime Zarzuela (1458–1464)
  • Francesco della Rovere (1464–1469)
  • Zanetto de Udine (1469–1475)
  • Francesco Nanni (1475–1499)
  • Egidio Delfini da Amelia (1500–1506)
  • Rainaldo Graziani de Cotignola (1506–1510)
  • Felipe Porcacci de Bagnacavallo (1510–1511)
  • Gómez z Lizbony[A](1511–1512)
  • Bernardino Prati (1511–1517)
Zakon Braci Mniejszych
  • Cristoforo Numai (1517–1518)
  • Francesco Lichetto (1518–1520)
  • Paolo da Soncino (1520–1523)
  • Francisco de Angelis Quiñones (1523–1527)
  • Antonio de Calcena[A](1527–1529)
  • Paolo Pisotti (1529–1533)
  • Vicente Lunel (1535–1541)
  • Giovanni Matteo de Calvi (1541–1547)
  • Andrés Álvarez (1547–1553)
  • Clemente d’Olera (1553–1557)
  • nieznany z imienia[A](1557–1559)
  • Francisco Zamora de Cuenca (1559–1565)
  • Aloisio Pozzi da Borgonuovo (1565–1571)
  • Christophe de Chaffontaines (1571–1579)
  • Hannibal Franciszek Gonzaga (1579–1587)
  • Francisco de Tolosa (1587–1593)
  • Bonaventura Secusi da Caltagirone (1593–1600)
  • Francisco Susa de Toledo (1600–1606)
  • Arcangelo Gualterio de Messina (1606–1612)
  • Juan Hierro (1612–1613)
  • Antonio de Trejo[A](1613–1618)
  • Benigno de Genova (1618–1625)
  • Bernardino z Senna (1625–1631)
  • Giovanni Battista de Campania (1633–1639)
  • Juan Marinero z Madrytu (1639–1645)
  • Giovanni Mazzara (1645–1648)
  • Pedro Mañero (1651–1655)
  • Michaelangelo Buongiorno (1658–1664)
  • Ildefonso Salizanes (1664–1670)
  • Francesco Maria Rhini (1670–1674)
  • Francesco Maria Nicolis (1674–1676)
  • Jose Ximenes Samaniego (1676–1682)
  • Pietro Marini Sormani (1682–1688)
  • Marcos de Zarzosa (1688–1690)
  • Juan Aluin (1690–1694)
  • Bonaventura Pomerio de Taverna (1694–1697)
  • Matteo de Santo Stefano (1697–1700)
  • Luis Torres (1700–1701)
  • Ildefonso Biesma (1702–1716)
  • José García (1717–1723)
  • Lorenzo Cozza (1723–1726)
  • Matteo Basile de Parete (1727–1729)
  • Juan Soto de Valladolid (1729–1736)
  • Juan Bermejo (1736–1740)
  • Gaetano Politi de Laurino (1740–1744)
  • Rafaello Rossi de Lugagnano (1744–1750)
  • Pedro Juanete de Molina (1750–1756)
  • Clemente Guignoni de Palermo (1756–1762)
  • Pedro Juanete de Molina (1762–1768)
  • Pasquale Frosconi (1768–1791)
  • Joaquín de Campany i Soler (1792–1806)
  • Ilario Cervelli de Montemagno (1806–1814)
  • Gaudenzio Patrignani e Coriano (1814–1817)
  • Cirilo de Alameda y Brea (1817–1824)
  • Giovanni Tecca de Capestrano (1824–1830)
  • Luis Iglesias (1830–1834)
  • Bartolomé Altemir (1835–1838)
  • Giuseppe Maria Maniscalco (1838–1844)
  • Luigi Flamini de Loreto (1844–1850)
  • Venanzio Metildi de Celano (1850–1856)
  • Bernardino Trionfetti (1856–1832)
  • Rafaele Lippi de Pontecci Marconi (1862–1869)
  • Bernardyn z Portogruaro (1869–1889)
  • Luigi da Parma (1889–1897)
  • Alojzy Lauer (1897–1901)
  • David Fleming[A](1901–1915)
  • Dionysius Schüler (1903–1911)
  • Pacifico Monza (1911–1915)
  • Serafino Cimino (1915–1921)
  • Bernardinus Klumper (1921–1927)
  • Bonaventura Marrani (1927–1933)
  • Leonardo Bello (1933–1944)
  • Polycarp Schmoll[A](1944–1945)
  • Valentin Schaaf (1945–1946)
  • Pacifico Perantoni (1947–1952)
  • Augustin-Joseph Sépinski (1952–1965)
  • Constantine Koser (1965–1979)
  • John Vaughn (1979–1991)
  • Hermann Schalück (1991–1997)
  • Giacomo Bini (1997–2003)
  • José Rodríguez Carballo (2003–2013)
  • Michael Perry (2013-2021)
  • Massimo Fusarelli (od 2021)
Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych
  • Antonio Macelo de Petris de Cherso (1517–1520)
  • Antonio Sassolini da Firenze (1520–1525)
  • Giovanni Vigerio (1525–1530)
  • Jaime Antonio Ferduzzi (1530–1537)
  • Lorenzo Spada de Bolonia (1537–1543)
  • Bonaventura Fauni-Pio (1543–1549)
  • Giovanni Jaime Passeri (1549–1551)
  • Giulio Magnani da Piacenza (1551–1559)
  • Givanni Antonio Muratori da Cervia (1559–1559)
  • Giovanni Antonio Delfini[A](1559–1561)
  • Antonio de’Sapienti (1561–1566)
  • Felice Peretti de Montalto[A](1566–1568)
  • Giovanni Tancredi (1568–1568)
  • Giovanni Pico (1568–1574)
  • Pietro Antonio Camilli (1575–1580)
  • Antonio Fera (1581–1584)
  • Clemente Bontadosi (1584–1586)
  • Evangelista Pellei (1586–1590)
  • Giuliano Causi (1590–1590)
  • Francesco Bonfigli (1590–1593)
  • Ludovico Albuzzi (1591–1592)
  • Filippo Gesualdi (1593–1602)
  • Giuseppe Pisculli (1602–1607)
  • Guillermo Huges de Avignon (1608–1612)
  • Jaime Montanari (1612–1622)
  • Michele Misserotti (1622–1623)
  • Felice Franceschini (1625–1632)
  • Giovanni Battista Berardicelli (1632–1647)
  • Michele Angelo Catalani (1647–1653)
  • Felice Gabrielli (1653–1659)
  • Jaime Fabretti (1659–1665)
  • Andrea Bini (1665–1670)
  • Marcial Pelegrini de Castrovilari (1670–1677)
  • Giuseppe Amati da Aversa (1677–1683)
  • Antonio Aversani da Aversa (1683–1689)
  • Giuseppe Maria Bottari da Venezia (1689–1696)
  • Felice Rotondi da Monteleone (1695–1701)
  • Vincenzo Maria Coronelli (1701–1707)
  • Bernardino Angelo Carucci (1707–1713)
  • Domenico Andrea Borghesi (1713–1718)
  • Carlo Jaime Romilli (1719–1725)
  • Giuseppe Maria Baldrati (1725–1731)
  • Vincenzo Conti (1731–1738)
  • Felice Angelo Sidori[A](1738–1741)
  • Giovanni Battista Minucci (1741–1747)
  • Carlo Antonio Calvi (1747–1753)
  • Giovanni Battista Costanzo (1753–1759)
  • Giovanni Battista Columbini (1759–1764)
  • Domenico Andrea Rossi (1764–1771)
  • Luigi Maria Marzoni (1771–1777)
  • Giovanni Carlo Vipera (1777–1783)
  • Federico Lauro Barbarigo (1783–1789)
  • Giuseppe Maria Medici (1789–1795)
  • Bonaventura Bartoli (1795–1803)
  • Nicola Papini (1803–1809)
  • Giuseppe Maria de Bonis (1809–1824)
  • Luigi Battistini (1824–1830)
  • Domenico Secondi (1830–1832)
  • Francesco Antonio Orioli[A](1832–1833)
  • Antonio Paolo Barbetti (1833–1839)
  • Angelo Bigoni (1839–1845)
  • Giuseppe Carlo Magni (1845–1851)
  • Giacinto Gualerni (1851–1857)
  • Salvadore Calí da Catania (1857–1864)
  • Lodovico Marangoni (1864–1872)
  • Antonio Maria Adragna (1872–1879)
  • Bonaventura Maria Soldatić (1879–1891)
  • Lorenzo Caratelli (1891–1904)
  • Dominic Reuter (1904–1910)
  • Victor Maria Sottaz (1910–1919)
  • Domenico Maria Tavani (1919–1924)
  • Alfonso Orlich (1924–1930)
  • Domenico Maria Tavani (1930–1936)
  • Beda Maria Hess (1936–1953)
  • Bonaventura Mansi[A](1953–1954)
  • Vittore Maria Costantini (1954–1960)
  • Basilio Maria Heiser (1960–1972)
  • Vitale Maria Bonmarco (1972–1984)
  • Lanfranco Serrini (1984–1996)
  • Gianfranco Gardin (1996–2002)
  • Joachim Giermek (2002–2007)
  • Marco Tasca (od 2007)
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m wikariusz generalny

Media użyte na tej stronie

Elia da Cortona.jpg
Copia posteriore di un ritratto del frate francescano Elia da Cortona effettuato dal pittore Giunta Pisano, proveniente da una biografia scritta sul Magazzino toscano d'instruzione e di piacere, edito a Livorno da Anton Santini e compagni, 1755, tomo II, pagina 390: la figura è circondata dalla scritta «Iesu Christe pie miserere precantis Elias», che faceva parte della firma apposta dal pittore sul Crocifisso di Frate Elia, da lui sagomato nel 1236 e in seguito andato perduto.