Elisabet Gustafson

Elisabet Gustafson
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1964
Umeå

Obywatelstwo

Szwecja

Wzrost

164[1] cm

Informacje klubowe
Klub

Umeå Curlingklubb

Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie
Brąz
Nagano 1998
Mistrzostwa świata
Złoto
Garmisch-Partenkirchen 1992
Brąz
Genewa 1993
Brąz
Oberstdorf 1994
Złoto
Brandon 1995
Złoto
Kamloops 1998
Złoto
Saint John 1999
Mistrzostwa Europy
Złoto
Perth 1992
Złoto
Lukerbad 1993
Brąz
Grindelwald 1995
Srebro
Kopenhaga 1996
Złoto
Füssen 1997
Złoto
Oberstdorf 2000

Elisabet Gustafson, z domu Johansson (ur. 2 maja 1964 w Umeå) – szwedzka curlerka, brązowa medalistka olimpijska z Nagano, czterokrotna mistrzyni świata i Europy.

Gustafson wygrała mistrzostwa Szwecji juniorek w 1985[2] i na arenie międzynarodowej zadebiutowała w mistrzostwach Europy juniorów. Szwedki awansowały do fazy finałowej, przegrywając dwa ostatnie mecze uplasowały się na 4. miejscu.

Elisabet Gustafson zdominowała kobiecy curling w Szwecji w latach 90. XX wieku i na przełomie wieków wygrywając 7 razy mistrzostwa kraju[3] oraz tyle samo razy rozgrywki Elitserien[4].

Mistrzostwa Europy

Już w swoim pierwszym występie, na Mistrzostwach Europy 1992 Gustafson zdobyła złoty medal. W fazie końcowej Szwedki pokonały Norweżki (Trine Trulsen) i Szkotki (Kirsty Hay)[5]. Ekipa z Umeå rok później zdołała obronić tytuły mistrzowskie w finale zwyciężając nad Szwajcarią (Diana Meichtry)[6].

W 1994 mistrzostwa Szwecji wygrała Anette Norberg, Gustafson na europejską arenę powróciła w 1995 zdobywając brązowe medale, w meczu o 3. miejsce gorsze były Norweżki (Dordi Nordby). W następnej edycji turnieju Szwedki doszły do finału, jednak uległy tam Szwajcarkom (Mirjam Ott). W 1996 także znalazły się w finale, tam wynikiem 6:4 pokonując Dunki (Helena Blach Lavrsen) po raz trzeci stanęły na najwyższym stopniu podium[7].

Ostatni raz Gustafson zagrała w mistrzostwach Europy w roku 2000. W całym turnieju Szwecja nie przegrała żadnego meczu, w fazie play-off pokonały Andreę Schöpp z Niemiec i Norweżki pod przewodnictwem Nordby[8].

Mistrzostwa świata

Podobnie jak w przypadku mistrzostw kontynentu drużyna Gustafson triumfowała w debiucie na mistrzostwach świata. Zespół z Umeå zdobył złote medale w Mistrzostwach Świata 1992 pokonując w półfinale Kanadyjki (Connie Laliberte) i w finale Amerykanki (Lisa Schoeneberg)[9]. Rok później Szwedki dotarły do fazy finałowej jednak w półfinale lepsza okazała się reprezentacja Kanady (Sandra Peterson). Ten sam rezultat ekipa Gustafson osiągnęła w 1994, tym razem przegrały mecz półfinałowy przeciwko Szkotkom (Christine Cannon)[10].

Drugi tytuł mistrzyni świata Gustafson dla Szwecji zdobyła w kanadyjskim Brandon, w 1995. W finale drużyna zwyciężyła 6:5 gospodynie (Connie Laliberte)[11]. Rok później w Elitserien triumfowała Annette Jörnlind, Elisabet zaproponowano funkcję rezerwowej. Gustafson nie zagrała w żadnym meczu Mistrzostw Świata 1996, a reprezentacja uplasowała się na 7. miejscu.

Kolejny raz wystąpiła w 1998, zawody rozegrano tuż po pierwszym turnieju olimpijskim. Szwedki zdobyły złoty medal w finale wygrywając nad Dunkami (Helena Blach Lavrsen)[12]. Po roku Gustafson zdołała obronić tytuł mistrzowski, w półfinale pokonując Danię (Lene Bidstrup) i w finale Stany Zjednoczone (Patti Lank). Ostatni raz zagrała w MŚ 2000, z bilansem 5 wygranych i 4 porażek szwedzki zespół zajął 5. pozycję.

Igrzyska olimpijskie

Gustafson dwukrotnie wystąpiła na zimowych igrzyskach olimpijskich. Była kapitanem reprezentacji na pierwszym kobiecym turnieju olimpijskim w curlingu w Nagano 1998. Szwedki z drugiego miejsca Round Robin awansowały do fazy play-off. W półfinale uległy Dunkom (Helena Blach Lavrsen) 5:7, zdołały jednak wywalczyć brązowe medale w meczu przeciwko Wielkiej Brytanii (Kirsty Hay, 10:6)[13].

Po czterech latach drużyna z Umeå brała udział w turnieju olimpijskim w Salt Lake City. Z bilansem 5 wygranych i 4 porażek Szwedki doprowadziły do meczów dogrywkowych, przegrały tam jednak 4:6 z późniejszymi mistrzyniami, Brytyjkami (Rhona Martin) i zostały sklasyfikowane na 6. pozycji[14]. Po tych zawodach Elisabet Gustafson zakończyła karierę sportową.

Drużyna

CzwartaTrzeciaDrugaOtwierająca
1991/2002Elisabet Gustafson Katarina NybergLouise MarmontElisabeth Persson
1984/1985Elisabeth PerssonKatarina NybergEva-Lena Jonsson

Życie prywatne

Elisabet jest żoną łyżwiarza szybkiego, wielokrotnego mistrza olimpijskiego, Tomasa Gustafsona. Z wykształcenia jest chirurgiem, ukończyła także specjalizację w chirurgii dziecięcej. Medycynę studiowała na Uniwersytecie w Umeå w 1990[15]. W sezonie 1996/1997 była członkiem zarządu Szwedzkiej Federacji Curlingu[16]. Jest także komentatorką najważniejszych turniejów curlingowych dla Sveriges Television.

Przypisy

  1. ↑ sports-reference.com: Elisabet Gustafson (ang.). [dostęp 2011-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-14)].
  2. ↑ Svenska Curlingförbundet: SM Juniorer Flickor (szw.). [dostęp 2011-08-22].
  3. ↑ Svenska Curlingförbundet: SM Lag Damer (szw.). [dostęp 2011-08-22].
  4. ↑ Svenska Curlingförbundet: Segrare Elitserien damer (szw.). [dostęp 2011-08-22].
  5. ↑ ME 1992 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  6. ↑ ME 1993 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  7. ↑ ME 1997 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  8. ↑ ME 2000 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  9. ↑ MŚ 1992 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  10. ↑ MŚ 1994 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  11. ↑ MŚ 1995 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  12. ↑ MŚ 1998 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  13. ↑ ZIO 1998 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  14. ↑ ZIO 2002 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
  15. ↑ Tom Ahlgren. Siktet inställt på medalj i OS. „Läkartidningen”, s. 661, 1998 (szw.). [dostęp 2011-08-22]. 
  16. ↑ Svenska Curlingförbundet: Landslagsspelare genom tiderna (szw.). [dostęp 2016-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-09)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Curling pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Curling