Eliseo Mouriño

Eliseo Mouriño
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Eliseo Víctor Mouriño

Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1927
Buenos Aires

Data śmierci

3 kwietnia 1961

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1948–1952Club Atlético Banfield133(2)
1953–1960Boca Juniors145(4)
1961Green Cross Santiago
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
 Argentyna21(0)

Eliseo Víctor Mouriño (ur. 3 czerwca 1927 w Buenos Aires, zm. 3 kwietnia 1961) – argentyński piłkarz, środkowy pomocnik.

Mouriño karierę piłkarską rozpoczął w 1948 roku w klubie CA Banfield, w którym występował do 1952 roku. W Banfield grał znakomicie, wydatnie pomagając swemu klubowi zdobyć wicemistrzostwo Argentyny w 1951 roku. W 1953 został graczem Boca Juniors, gdzie zajął miejsce gwiazdy Boca Ernesto Lazzattiego. W 1954 roku pomógł drużynie Boca Juniors zdobyć pierwszy od 10 lat tytuł mistrza Argentyny – był to jedyny tytuł mistrza Argentyny w karierze Mouriño.

Jako piłkarz klubu Boca Juniors wziął udział w turnieju Copa América 1955, gdzie Argentyna zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej. Mouriño zagrał w trzech meczach – z Paragwajem, Ekwadorem i Peru.

Rok później wziął udział w turnieju Copa América 1956, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Mouriño zagrał we wszystkich pięciu meczach – z Peru, Chile, Paragwajem, Brazylią i Urugwajem.

Jako gracz klubu Boca Juniors był w kadrze reprezentacji Argentyny podczas finałów mistrzostw świata w 1958 roku, gdzie Argentyna odpadła już w fazie grupowej. Mouriño nie zagrał w żadnym meczu. W tym samym roku razem z Boca Juniors został wicemistrzem Argentyny.

Rok po nieudanych mistrzostwach świata wziął udział w turnieju Copa América 1959, gdzie Argentyna powetowała sobie nieudany występ na szwedzkich stadionach i zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej. Mouriño wystąpił w czterech spotkaniach – z Peru, Chile, Urugwajem i Brazylią.

Jeszcze w tym samym roku wziął udział w ekwadorskim turnieju Copa América 1959, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Mouriño zagrał w trzech meczach – z Paragwajem, Ekwadorem i Brazylią.

W Boca Juniors Mouriño grał do 1960 roku. Na zakończenie kariery w 1961 roku przeniósł się do Chile, gdzie grał w klubie Green Cross Santiago. Zmiana kraju okazała się dla niego pechowa, gdyż Mouriño zginął 3 kwietnia[1] 1961 roku. Razem z 7 innymi graczami zespołu Green Cross wyleciał lotem DC-3 do miasta Osorno, jednak nie dotarł do celu. Wrak samolotu odnaleziono w 2015 roku[2] wbity na wysokości 3050 metrów w zbocze skalistej góry Socorro Andino. W wypadku zginęli wszyscy pasażerowie – 24 osoby, w tym 8 graczy Green Cross – okrywając żałobą Chile i Argentynę[3].

Mouriño był graczem bardzo inteligentnym i wszechstronnym. Jako znakomity strateg był stworzony do gry w środku pola, by kierować poczynaniami całego zespołu. Bardzo pomagały mu w przewodzeniu drużyną dwie cechy – charyzma i waleczność[3].

W reprezentacji Argentyny Mouriño rozegrał 21 meczów, natomiast w lidze argentyńskiej rozegrał 278 meczów i zdobył 6 bramek.

Bibliografia

Przypisy

  1. Famous people who died in aviation accidents, www.planecrashinfo.com [dostęp 2017-11-23].
  2. Plane carrying Chile footballers found 53 years after crash, ABC News, 9 lutego 2015 [dostęp 2018-12-17] (ang.).
  3. a b encyklopedia FUJI

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Eliseo mourino banfield.jpg
Eliseo Mourino in Banfield.