Elizabeth Monroe
| ||
 Portret Elizabeth Monroe, autorstwa Johna Vanderlyna | ||
| Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1768 Nowy Jork | |
| Data i miejsce śmierci | 23 września 1830 Oak Hill (hrabstwo Loudoun) | |
| Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych | ||
| Okres | od 4 marca 1817 do 4 marca 1825 | |
| Poprzedniczka | Dolley Madison | |
| Następczyni | Louisa Adams | |
 | ||
Elizabeth Kortright Monroe (ur. 30 czerwca 1768 w Nowym Jorku, zm. 23 września 1830 w Oak Hill (hrabstwo Loudoun)) – pierwsza dama w latach 1817-1825.
Życiorys
Elizabeth Monroe urodziła się 30 czerwca 1768 w Nowym Jorku, jako córka handlowców Lawrence’a i Hannah Kortrightów[1]. Kortrightowie i ich pięcioro dzieci żyli w dostatku, do czasu wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, kiedy to nowojorska gospodarka znacznie podupadła[1]. Elizabeth poznała swojego przyszłego męża, Jamesa Monroe’a w czasie gdy był on członkiem Kongresu Kontynentalnego w 1785 roku[1]. Lawrence Kortright był przeciwny małżeństwu z Monroe, którego uważał za zbyt ubogiego i miał odmienne poglądy polityczne[2]. Jednak para pobrała się 16 lutego 1786[2].
Po ślubie państwo Monroe zamieszkali we Fredericksburgu[2]. Kiedy w 1794 roku James Monore miał objąć funkcję posła amerykańskiego we Francji, jego żona pojechała z nim do Paryża[3]. Włączyła się w życie towarzyskie stolicy a swoimi zabiegami doprowadziła m.in. do zwolnienia z więzienia żony markiza Lafayette’a, skazanej na śmierć[4]. Gościny w swoim domu użyczyła także zwolnionemu z więzienia Thomasowi Paine’owi[4]. Gdy w 1796 roku Monroe został odwołany z funkcji, wraz z żoną udał się do Holandii, a następnie powrócił do USA i osiedlił się w Ash Lawn[4]. Kiedy prezydentem został Thomas Jefferson, Monroe ponownie został wysłany do Europy na misje dyplomatyczne, gdzie spędził z żoną pięć lat[4]. Do Stanów Zjednoczonych powrócili w 1808 roku, a trzy lata później zamieszkali w Waszyngtonie, gdyż James Monroe został mianowany sekretarzem stanu[5]. W 1817 roku objął urząd prezydenta a Elizabeth została pierwszą damą[5].
Małżeństwo Monroe udekorowali i umeblowali Biały Dom, a także odsprzedali rządowi pamiątki po Marii Antoninie, zakupione w Paryżu[6]. Obowiązki pierwszej damy przerastały jednak możliwości Elizabeth, dlatego większość z nich przejęła najstarsza córka Eliza[7]. Wywołało to głęboki protest elit waszyngtońskich, który objawiał się między innymi bojkotem przyjęć organizowanych przez Elizabeth[7]. W związku z tą sytuacją przyjęcia dla dyplomatów wyprawiała żona sekretarza stanu, Louisa Adams[7]. Niska aktywność towarzyska pierwszej damy była częściowo wynikiem jej słabego zdrowia[8]. Prawdopodobnie była epileptyczką[8]. Gdy James Monroe zakończył kadencję prezydencką, wraz z żoną wyprowadził się ze stolicy i zamieszkał w Oak Hill[8]. Tam też zmarła Elizabeth 23 września 1830 roku[8].
Życie prywatne
Elizabeth Kortright poślubiła Jamesa Monroe’a 16 lutego 1786 roku w Trinity Church w Nowym Jorku[2]. Z tego związku urodziło się troje dzieci: córki Eliza i Maria oraz syn, który zmarł w wieku dwóch lat[2].
Przypisy
- ↑ a b c L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 82.
- ↑ a b c d e L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 83.
- ↑ L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 84.
- ↑ a b c d L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 85.
- ↑ a b L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 86.
- ↑ L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 87.
- ↑ a b c L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 88.
- ↑ a b c d L. Pastusiak: Panie Białego Domu. s. 90.
Bibliografia
- Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.)
Linki zewnętrzne
- Elizabeth Kortright Monroe (ang.). Biały Dom. [dostęp 2016-07-08].
