Elizabeth Strout
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Narodowość | amerykańska |
Alma Mater | Bates College |
Dziedzina sztuki | pisarstwo |
Ważne dzieła | |
Olive Kitteridge | |
Nagrody | |
Strona internetowa |
Elizabeth Strout (ur. 6 stycznia 1956 w Portland)[2] – amerykańska pisarka, laureatka Nagrody Pulitzera w dziedzinie beletrystyki za Olive Kitteridge[3].
Życiorys
Elizabeth Strout urodziła się w 1956 roku w Portland, w stanie Maine. Jej rodzice byli wykładowcami w college’u[3]. Ojciec był parazytologiem, matka uczyła pisania[4]. Wychowywała się w małych miasteczkach w Maine i New Hampshire[5]. W jej domu nie było telewizora, było jedynie pianino i radio. Mieszkała daleko od innych dzieci, nie miała więc w dzieciństwie przyjaciół[6]. Pisarstwo fascynowało ją od dzieciństwa[2]. Matka podarowała jej pierwsze notesy i zachęciła do tego, by Strout zapisywała w nich sytuacje i osoby z życia codziennego. Dziewczynka spędzała też mnóstwo czasu w lokalnej bibliotece[7]. Czytała bardzo dużo, często też uczyła się na pamięć poezji[2].
Jako dwunastolatka zaczęła dorabiać sobie, sprzątając w domach starszych pań[4], a także pracując jako sekretarka w biurze fabryki (poczynione tam obserwacje wykorzystała potem w powieści Amy i Isabelle)[6]. Nadal pisała, zaczęła też, od 16. roku życia, wysyłać swoje opowiadania do pism literackich[2]. Pisarstwo było jedynym zawodem, jaki rozważała dla siebie[4].
Jest absolwentką liceum w Durham[8]. W 1977 roku ukończyła angielski w Bates College[7]. Po college’u pracowała jako kelnerka i nadal, bez powodzenia, wysyłała swoje opowiadania do pism. Z czasem zaczęła się niepokoić o to, czy uda jej się zaistnieć w swoim wymarzonym zawodzie pisarki, dlatego zdecydowała się zdobyć wykształcenie prawnicze, a podejmując ten zawód pisywać nocami[4]. Od 1979 roku studiowała prawo na Syracuse University. Na tym uniwersytecie zdobyła też wykształcenie w zakresie gerontologii[7]. Przez sześć miesięcy pracowała jako prawniczka, jednak, jak twierdzi, bardzo słabo radziła sobie w tej pracy. Dlatego ponownie zdecydowała się zaangażować całkowicie w pisarstwo[4]. Wyszła za mąż, przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie zaczęła pracę jako adiunktka w Manhattan Community College[7][4]. Kiedy została matką, nadal pisała. Nie miała wiele czasu, dlatego narzuciła sobie rygor pisania przez trzy godziny i minimum trzech stron (ręcznego pisma) dziennie[4].
Bardzo długo nie udawało jej się osiągnąć sukcesu. Wydawcy odrzucali wysyłane jej materiały, często bez żadnych słów zachęty, autorka jednak pisała dalej. Jej pierwsza powieść, Amy i Isabelle, ukazała się w 1998 roku, a więc kiedy Strout miała 42 lata[9]. Książka była nominowana do Orange Prize (obecnie Women’s Prize for Fiction), znalazła się też w finale PEN/Faulkner Award[7]. Jej trzecia książka, zbiór 13 opowiadań zbudowanych wokół postaci nauczycielki Olive Kitteridge przyniosła jej w 2009 roku Nagrodę Pulitzera w dziedzinie beletrystyki[3][8].
Strout mieszka w Nowym Jorku. Publikuje kolejne powieści i wykłada na Queens University w Charlotte[5]. W wywiadach mówi o tym, że lubi rutynę – wstaje codziennie o 7 rano, spaceruje przy East River, a następnie zasiada do pisania[6].
Życie prywatne
Jest dwukrotną mężatką[8]. Z pierwszego małżeństwa ma córkę, Zarinę (ur. w 1983), która również zajmuje się pisarstwem – jest autorką poezji i sztuk teatralnych[10]. Obecnym mężem Strout jest prawnik, były prokurator generalny stanu Maine i wykładowca na Harvardzie Jim Tierney[8].
Twórczość
- Amy i Isabelle (Amy and Isabelle, powieść, 1998, wyd. pol. 2018)[9]
- Trwaj przy mnie (Abide with Me, 2006, wyd. pol. 2008)
- Olive Kitteridge (Olive Kitteridge, 2008, wyd. pol. 2010)
- Bracia Burgess (The Burgess Boys, 2013, wyd. pol. 2016)
- Mam na imię Lucy (My Name Is Lucy Barton , 2016, wyd. pol. 2016)
- To, co możliwe (Anything is Possible, 2017, wyd. pol. 2017)
- Olive powraca (Olive, Again, 2019, wyd. pol. 2019)[7]
- William (Oh William!, 2021, wyd. pol. 2021)
- Lucy by the Sea (2022)
Ekranizacje
Jej debiutancka powieść, Amy i Isabelle, została zekranizowana w 2001 roku jako film telewizyjny w serii Oprah Winfrey Presents[2][11]. Na podstawie Olive Kitteridge w 2014 roku powstał czteroodcinkowy miniserial produkcji HBO. Tytułową rolę zagrała w nim Frances McDormand, reżyserką była Lisa Cholodenko[12].
Nagrody i nominacje
- Nagroda „Los Angeles Times” im. Arta Seidenbauma za Amy i Isabelle (1999)
- Nominacja do Orange Prize dla Amy i Isabelle (2000)
- Nominacja do PEN/Faulkner Award dla Amy i Isabelle (2000)\
- Nagroda Pulitzera w dziedzinie literatury pięknej dla Olive Kitteridge (2009)
- Premio Bancarella dla Olive Kitteridge (2010)
- Nominacja do National Book Critics Circle Award dla Olive Kitteridge (2008)
- Premio Malaparte dla Mam na imię Lucy (2016)
- Story Prize za To, co możliwe (2018)
- Nagroda dla najlepszej książki „Publisher’s Weekly” dla To, co możliwe (2017)
- Wybór Klubu Książki Oprah dla Olive powraca (2019)
- Tytuł Library Lion przyznawany przez Nowojorską Bibliotekę Publiczną (2018)
- Międzynarodowa Nagroda Literacka Taobuk (2018)
- Doktorat honoris causa Bates College (2010)[7]
Przypisy
- ↑ Książki Elizabeth Strout | Autor - Księgarnia www.znak.com.pl, www.znak.com.pl [dostęp 2020-07-01] (pol.).
- ↑ a b c d e The Burgess Boys: A Novel by Elizabeth Strout – Conversation Starters, 7 września 2016 [dostęp 2020-06-28] (ang.).
- ↑ a b c The 2009 Pulitzer Prize Winner in Fiction [dostęp 2020-06-28] .
- ↑ a b c d e f g 'My Ears Are Open’: Novelist Elizabeth Strout Finds Inspiration In Everyday Life, NPR.org [dostęp 2020-06-28] (ang.).
- ↑ a b Robert Birnbaum , Elizabeth Strout, The Morning News [dostęp 2020-06-28] .
- ↑ a b c Michał Nogaś , Elizabeth Strout: Nikt nie chciał ze mną rozmawiać, byłam dla moich rówieśników jak przybysz z przeszłości, www.wysokieobcasy.pl, 31 stycznia 2019 [dostęp 2020-06-29] .
- ↑ a b c d e f g About, Elizabeth Strout [dostęp 2020-06-28] (ang.).
- ↑ a b c d Joseph A. Conforti , Hidden Places: Maine Writers on Coastal Villages, Mill Towns, and the North Country, Down East Books, 24 marca 2020, s. 172, ISBN 978-1-60893-729-5 [dostęp 2020-06-28] (ang.).
- ↑ a b Hermione Hoby , Elizabeth Strout interview: from years of rejection to the Pulitzer prize and bestseller lists, „The Guardian”, 19 lutego 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-06-28] (ang.).
- ↑ Elizabeth Strout: Zarina jest poetką, pisze też sztuki teatralne. Jest odważna, bardzo pewna siebie, wyborcza.pl [dostęp 2020-06-29] (pol.).
- ↑ Oprah Winfrey Presents: Amy & Isabelle (2001). [dostęp 2020-06-28].
- ↑ Tadeusz Sobolewski , „Olive Kitteridge” – nowy, doskonały serial z Frances McDormand, wyborcza.pl, 10 listopada 2014 [dostęp 2020-06-29] .
Linki zewnętrzne
- ISNI: 0000 0000 8146 4464
- VIAF: 66631918
- LCCN: n98033426
- GND: 138335400
- NDL: 00828561
- BnF: 13560571k
- SUDOC: 052519635
- NLA: 53872262
- NKC: pna2010581500
- BNE: XX1535367
- NTA: 176854568
- BIBSYS: 10009476
- CiNii: DA15654146
- Open Library: OL26232A
- PLWABN: 9810546528505606
- NUKAT: n2008114024
- J9U: 987007309632005171
- PTBNP: 1461411
- CANTIC: a10959312
- LNB: 000042699
- NSK: 000526674
- CONOR: 172942435
- ΕΒΕ: 81578
- BLBNB: 000644971
- KRNLK: KAC200710703
- LIH: LNB:Ctrb;=CV
- WorldCat: lccn-n98033426
Media użyte na tej stronie
Autor: Cburns203, Licencja: CC BY-SA 3.0
Elizabeth Strout, Pulitzer Prize winning author, speaks at Wilton Library, in Wilton, CT.