Ellison Onizuka
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1946 Kealakekua (Hawaje) | |
Data i miejsce śmierci | 28 stycznia 1986 zginął nad Przylądkiem Canaveral w katastrofie promu Challenger | |
Narodowość | amerykańska | |
Funkcja | specjalista misji | |
Łączny czas misji kosmicznych | 3 dni 1 godzina 33 minuty i 23 sekundy | |
Misje | STS-51-C, STS-51-L | |
Stopień wojskowy | podpułkownik United States Air Force | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() |
Ellison Shoji Onizuka (ur. 24 czerwca 1946 w Kealakekua na Hawajach, zm. 28 stycznia 1986 nad półwyspem florydzkim) – amerykański astronauta, inżynier, podpułkownik United States Air Force. Poniósł śmierć na pokładzie wahadłowca Challenger, który rozpadł się 73 sekundy po starcie z Przylądka Canaveral.
Edukacja i służba wojskowa
- 1964 – ukończył Konawaena High School w Kealakekua na Hawajach.
- 1969 – w czerwcu uzyskał na University of Colorado Boulder licencjat, a w grudniu magisterium w dziedzinie inżynierii lotniczej.
- Styczeń 1970 – rozpoczął czynną służbę w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Otrzymał przydział do Sacramento Air Logistics Center w bazie lotniczej McClellan w Kalifornii, gdzie jako inżynier-specjalista uczestniczył w programach lotów doświadczalnych i pracach nad systemami bezpieczeństwa samolotów F-84 Thunderjet, F-100 Super Sabre, F-105 Thunderchief, F-111 Aardvark, EC-121T Warning Star, T-33 Shooting Star, T-39 Sabreliner, T-28 Trojan i A-1 Skyraider.
- Sierpień 1974 – rozpoczął roczne szkolenie w Szkole Pilotów Doświadczalnych Sił Powietrznych (US Air Force Test Pilot School) w kalifornijskiej bazie lotniczej Edwards.
- Lipiec 1975 – po ukończeniu kursu został skierowany do zlokalizowanego w tejże bazie Centrum Lotów Doświadczalnych Sił Powietrznych (Air Force Flight Test Center). Pełnił w nim m.in. funkcję szefa sekcji technicznej w wydziale szkolenia. Zajmował się zagadnieniami proceduralnymi, ponadto odpowiadał za stan techniczny floty powietrznej Szkoły Pilotów Doświadczalnych (A-7 Corsair II, A-37 Dragonfly, T-38 Talon, F-4 Phantom II, T-33 i NKC-135 Stratotanker).
Spędził w powietrzu ponad 1700 godzin.
Praca w NASA i kariera astronauty
- 16 stycznia 1978 – został przyjęty do ósmej grupy astronautów NASA.
- 1979 – po zakończeniu szkolenia podstawowego w Centrum Lotów Kosmicznych im. Lyndona B. Johnsona (JSC) i uzyskaniu w sierpniu kwalifikacji specjalisty misji pracował m.in. w Laboratorium Integracji Awioniki Wahadłowca (Shuttle Avionics Integration Laboratory – SAIL) w zespołach zajmujących się testowaniem i weryfikacją oprogramowania.
- 1981 – został skierowany do Centrum Kosmicznego im. Johna F. Kennedy’ego (KSC) na Przylądku Canaveral, gdzie pracował w ekipie pomocniczej obsługi naziemnej dwóch pierwszych startów wahadłowca Columbia (STS-1 i STS-2).
- 1985 – w dniach 24–27 stycznia odbył swój pierwszy lot kosmiczny, pełniąc funkcję specjalisty misji. Wyprawa STS-51-C wahadłowca Discovery miała charakter wojskowy. Dowodził nią Ken Mattingly. Pilotem promu był Loren Shriver, a specjalistami ładunku – James Buchli i Gary Payton. Po trzydniowym locie Discovery wylądował na pasie KSC. Niedługo potem Onizuka został przydzielony do załogi misji STS-51-L, której realizację zaplanowano na styczeń 1986.
- 28 stycznia 1986 – wahadłowiec Challenger (STS-51-L) rozpadł się tuż po starcie, w 73. sekundzie lotu. W katastrofie śmierć poniosła cała załoga promu, w której poza Onizuką znajdowało się jeszcze sześcioro astronautów: Francis Scobee, Michael John Smith, Judith Resnik, Ronald McNair, Gregory Jarvis i Christa McAuliffe.
Astronauta spoczął na Cmentarzu Pacyfiku – Miejscu Pamięci Narodowej (National Memorial Cemetery of the Pacific) w Honolulu na Hawajach. Pośmiertnie został awansowany do stopnia pułkownika US Air Force.
Odznaczenia i nagrody
- Air Force Meritorious Service Medal
- Air Force Commendation Medal
- Air Force Outstanding Unit Award
- Air Force Organizational Excellence Award
- National Defense Service Medal
- NASA Space Flight Medal – dwukrotnie
- Congressional Space Medal of Honor – pośmiertnie
Pamięć
- Jego nazwisko otrzymała jedna z planetoid okrążających Słońce, odkryta w 1984.
- Studenci Szkoły Pilotów Doświadczalnych Sił Powietrznych przyznają corocznie Onizuka Prop Wash Award. Wyróżnienie otrzymuje absolwent, który znacząco zasłużył się w dziele kształtowania ducha i wysokiego morale swojej grupy rocznikowej.
Wykaz lotów
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Ellison S. Onizuka | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Nr | Data startu | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania | |
1 | Discovery F-3 | |||||
2 | Wahadłowiec eksplodował po starcie na orbitę | Challenger F-10 | ||||
Zobacz też
Przypisy
- ↑ NASA: Podsumowanie misji STS-51-C (ang.). [dostęp 2011-02-03].
- ↑ NASA: Podsumowanie misji STS-51-L (ang.). [dostęp 2011-02-03].
Linki zewnętrzne
- Biografia na stronie NASA (ang.)
- Biogram na stronie Spacefacts (ang.)
Media użyte na tej stronie
Astronaut Ellison S. Onizuka.
Ribbon from the Meritorious Service Medal awarded by the United States Department of Defense. The color is Scarlet, or Pantone 220 C.
Autor: Lestatdelc, Licencja: CC BY-SA 3.0
Illustration of a gold Award star ribbon device for military decorations
The crew assigned to the STS-51C mission included (kneeling in front left to right) Loren J. Schriver, pilot; and Thomas K. Mattingly, II, commander. Standing, left to right, are Gary E. Payton, payload specialist; and mission specialists James F. Buchli, and Ellison L. Onizuka. Launched aboard the Space Shuttle Discovery on January 24, 1985 at 2:50:00 pm (EST), the STS-51C was the first mission dedicated to the Department of Defense (DOD).
Ribbon from the National Defense Service Medal awarded by the United States Department of Defense.
Ribbon for the Air Force Commendation Medal awarded by the United States Air Force.
Autor: Cumulus Clouds, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ellison Onizuka's gravesite at the National Memorial Cemetery of the Pacific, Honolulu, Hawaii
Organizational Excellence Award ribbon awarded by the United States Air Force.