Elnath
β Tauri | |||||||||||||||||||||
Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||
Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rektascensja | 05h 26m 17,513s[1] | ||||||||||||||||||||
Deklinacja | +28° 36′ 26,83″[1] | ||||||||||||||||||||
Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||
Odległość | |||||||||||||||||||||
Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||||
Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||||||
Ruch własny (DEC) | −173,58 ± 0,18[1] mas/rok | ||||||||||||||||||||
Prędkość radialna | 9,2 ± 2,0[1] km/s | ||||||||||||||||||||
Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||
Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||||||||
Typ widmowy | B7 III[1] | ||||||||||||||||||||
Masa | |||||||||||||||||||||
Promień | |||||||||||||||||||||
Metaliczność [Fe/H] | 0,20 ± 0,04[3] | ||||||||||||||||||||
Wielkość absolutna | |||||||||||||||||||||
Jasność | |||||||||||||||||||||
Temperatura | 13 600[2] K | ||||||||||||||||||||
Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||||||
Krąży wokół | |||||||||||||||||||||
Półoś wielka | 6550 pc[3] | ||||||||||||||||||||
Mimośród | 0,1380[3] | ||||||||||||||||||||
Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||
|
Elnath (Beta Tauri, β Tau) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Byka (wielkość gwiazdowa: 1,65m), odległa od Słońca o około 134 lata świetlne.
Nazwa
Tradycyjna nazwa gwiazdy, Elnath, pochodzi od arabskiego النطح an-naţħ, „bodący”, co wiąże się z jej położeniem na końcu jednego z rogów sylwetki Byka, choć pierwotnie odnosiła się do gwiazd gwiazdozbioru Barana[2][4]. Nazwa była też zapisywana w formie El Nath lub Al Nath[4]. Gwiazda znajduje się na granicy gwiazdozbiorów Byka i Woźnicy; w Almageście Ptolemeusza przedstawiała prawą stopę Woźnicy[5], a w katalogu Bayera była oznaczona także jako Gamma Aurigae (γ Aur)[2][4]. Po ustaleniu granic gwiazdozbiorów w 1930 roku została jednoznacznie powiązana z Bykiem[5], a alternatywne oznaczenie wyszło z użycia[2]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna formalnie zatwierdziła użycie nazwy Elnath dla określenia tej gwiazdy[6].
Charakterystyka obserwacyjna
Z jasnych gwiazd nieba Elnath jest najbliżej antycentrum Galaktyki, co znaczy że znajduje się obecnie dalej od centrum Galaktyki niż Słońce. Leży w pobliżu ekliptyki, więc może być zakrywana przez Księżyc. Zakrycia takie jednak widoczne są głównie z południowej półkuli Ziemi, ponieważ gwiazda leży na północnej krawędzi strefy zakrywanej przez Księżyc. Najbliższa seria zakryć rozpocznie się 7 września 2023 roku[7].
Absolutna wielkość gwiazdowa Elnath to −1,42m[3].
Właściwości fizyczne
Jest to niebieskobiała gwiazda[8], olbrzym należący do typu widmowego B7[1]. Ma temperaturę około 13 600 K i jasność prawie 700 razy większą niż jasność Słońca (po uwzględnieniu emisji w ultrafiolecie). Gwiazda ta ma osobliwy skład chemiczny, odbiegający od słonecznego – ma m.in. 25 razy więcej manganu, ale zaledwie 1/8 słonecznej zawartości wapnia i magnezu. Te cechy są związane z separacją pierwiastków w atmosferze przez promieniowanie i ciążenie. Elnath ma masę około 4,5 masy Słońca, a jego promień według modeli fizyki gwiazd i starszych pomiarów jest 4,6 razy większy od promienia Słońca (wartość ta nie jest pewna, nowszy pomiar sugeruje, że promień jest o 35% większy). Na swej drodze ewolucyjnej gwiazda zeszła już z ciągu głównego, stając się olbrzymem, a w ciągu kilku milionów lat przeistoczy się w większego i chłodniejszego pomarańczowego olbrzyma[2].
Washington Double Star Catalog wymienia osiem optycznych towarzyszek tej gwiazdy[9].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Elnath w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e f g h Jim Kaler: Elnath (ang.). STARS. [dostęp 2017-12-11].
- ↑ a b c d e Anderson E., Francis C: HIP 25428 (ang.). W: Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2017-12-11].
- ↑ a b c Taurus, the Bull. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 313–314. ISBN 0-486-21079-0. (ang.)
- ↑ a b Taurus, the bull. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
- ↑ Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-11-19. [dostęp 2017-12-11].
- ↑ Bruce McClure: Elnath is close to the galactic anticenter (ang.). EarthSky, 2017-01-19. [dostęp 2017-12-12].
- ↑ Ian Ridpath: Gwiazdy i planety. Przewodnik Collinsa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010, s. 238-242. ISBN 978-83-7073-928-7.
- ↑ Mason et al.: WDS J05263+2836A. W: The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
Media użyte na tej stronie
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Byka. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.