Elon (Izrael)
| ||
Widok na kibuc Elon | ||
Państwo | Izrael | |
---|---|---|
Dystrykt | Północny | |
Poddystrykt | Akka | |
Samorząd Regionu | Matte Aszer | |
Wysokość | 306 m n.p.m. | |
Populacja (2011) • liczba ludności | 937 | |
Kod pocztowy | 22845 | |
33°03′49″N 35°13′14″E/33,063611 35,220556 | ||
Strona internetowa | ||
Portal Izrael |
Elon (hebr. אילון) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (HaTenoa’a HaKibbutzit).
Położenie
Kibuc Elon jest położony na wysokości 306 metrów n.p.m. w górzystej okolicy północno-zachodniej części Górnej Galilei. Leży na północno-zachodnim skraju zboczy góry Har HaGlili (551 m n.p.m.). Na północy przebiega wadi strumienia Becet, za którym wznosi się wysoka na 200 metrów skarpa Wyżyny Adamit (ok. 460 m n.p.m.). Na północnym wschodzie jest wadi strumienia Galil, za którym wznosi się góra Har Uchman (451 m n.p.m.). Na południu przepływa strumień Cuva, i dalej wadi strumienia Keziw, za którym jest położony zamek Montfort. Okoliczny teren opada w kierunku zachodnim do wzgórz Zachodniej Galilei. Położone wokół wzgórza są zalesione. W otoczeniu Elon znajdują się kibuce Adamit i Gaton, moszawy Ja’ara, Zarit, Szomera, Ewen Menachem, Goren, En Ja’akow, Manot i Awdon, wsie komunalne Gornot ha-Galil i Micpe Hilla, oraz arabska wieś Aramisza. Na północny wschód od kibucu znajduje się baza wojskowa Szomera.
Podział administracyjny
Elon jest położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Poddystrykcie Akka, w Dystrykcie Północnym.
Demografia
Stałymi mieszkańcami kibucu są wyłącznie Żydzi. Tutejsza populacja jest świecka[1][2]:
Źródło danych: Central Bureau of Statistics.
Historia
Na początku XX wieku tutejszą ziemię wykupił od arabskich właścicieli Żydowski Fundusz Narodowy. Grupa założycielska kibucu zawiązała się w 1935 roku w Petach Tikwie. W jej skład wchodzili członkowie młodzieżowej organizacji syjonistycznej Ha-Szomer Ha-Cair, którzy przeszli szkolenie w Polsce. W październiku 1938 roku Żydowski Fundusz Narodowy przekazał im 40 hektarów ziemi w tej okolicy. Dzięki temu założyli kibuc, który był typową osadą obronną z wieżą strażniczą i obronną palisadą. W owym czasie trwało arabskie powstanie w Palestynie, i nowy kibuc został kilkakrotnie ostrzelany przez Arabów[3]. Mieszkańcy prowadzili prace rekultywacji okolicznych skalistych gruntów, rozwijając przy tym nowe metody rolnictwa w trudnych górskich warunkach. Największą trudnością był jednak niedobór pitnej wody, którą dostarczano z pobliskiego strumienia Becet. Na tablicy ogłoszeń wisiało wówczas następujące ogłoszenie:
„Członkowie proszeni są o korzystanie co najwyżej z 4 szklanek wody dziennie.”[4]
Niektórzy mieszkańcy szybko zdali sobie sprawę, że działalność rolnicza nie przynosi wystarczających dochodów, by uzyskać samowystarczalność ekonomiczną. Z tego powodu zaczęli bardzo szybko poszukiwać nowych źródeł dochodu, prowadząc różnorodną działalność rzemieślniczą i produkcyjną. Gdy w 1944 roku kibuc odwiedził przywódca ruchu syjonistycznego Chaim Weizman, powiedział on:
„Widzę, że nie macie surowców, ale macie jedną bezcenną substancję i jest nią człowiek, który tutaj w górach zwrócił się w stronę działalności produkcyjnej. Jest to niesamowite nawet dla Szwajcarii, która dobrze rozwija się w dziedzinie przemysłu.”[4]
Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała ten obszar państwu arabskiemu[5]. Mieszkańcy zdecydowali się jednak na pozostanie w swoim kibucu, i gdy kilka dni później wybuchła wojna domowa w Palestynie, zostali całkowicie odcięci od pozostałej żydowskiej społeczności w Brytyjskim Mandacie Palestyny. W rejonie kibucu działały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które sparaliżowały żydowską komunikację w prawie całej Galilei. Podczas trwającego sześć miesięcy oblężenia kibucu zorganizowano udaną operację ewakuowania wszystkich dzieci (przewieziono je do Hajfy). Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w październiku 1948 roku Izraelczycy przeprowadzili operację „Hiram”, w trakcie której oczyszczono okolicę z arabskich milicji i zniesiono blokadę kibucu Elon[4]. Po wojnie nastąpiła rozbudowa kibucu, a nowi mieszkańcy wzmocnili jego siłę gospodarczą. Bliskie sąsiedztwo granicy libańskiej powodowało, że kibuc wielokrotnie padał ofiarą ostrzału prowadzonego przez terrorystów z terytorium Libanu. W latach 90. XX wieku kibuc przeżywał poważne trudności finansowe, które doprowadziły do przeprowadzenia w 2000 roku procesu częściowej prywatyzacji i restrukturyzacji. W następnych latach w zachodniej części kibucu wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe, którego domy zostały wystawione na sprzedaż[6].
Edukacja
Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej i średniej w kibucu Kabri[7].
Kultura i sport
W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Znajduje się tutaj unikatowy ośrodek muzyczny Keszet Elon, w którym każdego roku uczy się około pięćdziesięciu młodych skrzypków z całego świata. Z obiektów sportowych jest basen pływacki, sala sportowa z siłownią, korty tenisowe oraz boisko do piłki nożnej.
Turystyka
Kibuc stanowi dogodny punkt wypadowy do wycieczek po górach Górnej Galilei. W jego pobliżu znajdują się rezerwat przyrody strumienia Becet, rezerwat przyrody strumienia Keziw oraz zamek krzyżowców Montfort. W kibucu można wynająć pokoje noclegowe.
Gospodarka
Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie i sadownictwie. Uprawy obejmują banany, awokado, tytoń, ciecierzycę, bawełnę i winorośl. Dodatkowo przy kibucu jest ferma drobiu i stodoła bydła. Swoją działalność prowadzi tutaj spółka Eshet Eilon, produkująca systemy do sortowania i pakowania warzyw oraz owoców. Firma Mosaic Eilon produkuje ozdobne mozaiki.
Infrastruktura
W kibucu jest sklep wielobranżowy, ośrodek zdrowia, warsztat mechaniczny i stolarnia.
Komunikacja
Wzdłuż południowej granicy kibucu przebiega droga nr 899, którą jadąc na zachód, dojeżdża się do moszawu Ja’ara lub jadąc na wschód, dojeżdża się do moszawu Goren.
Przypisy
- ↑ Dane statystyczne z lat 1948-1995 (hebr.). W: Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-26].
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001-2009 (hebr.). W: Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-26].
- ↑ Jewish National Fund: Jewish Villages in Israel. Jerusalem: Hamadpis Liphshitz Press, 1949, s. 33.
- ↑ a b c Elon (hebr.). W: Bet Alon [on-line]. [dostęp 2011-11-29].
- ↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP (ang.). W: United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-04-26].
- ↑ Elon (hebr.). W: Rom Galil [on-line]. [dostęp 2013-04-27].
- ↑ Elon (hebr.). W: Galil Net [on-line]. [dostęp 2013-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie satelitarne kibucu Elon (ang.). W: Google Maps [on-line]. [dostęp 2013-04-27].
- Mapa kibucu Elon (hebr.). W: Amudanan [on-line]. [dostęp 2013-04-27].
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Kibbutz Eilon
חדר קריאה בקיבוץ אילון.
ייתכן שהתמונה צולמה בפתח תקווה
לפני עליית הגרעין הראשון של הקיבוץ להתיישבות בגליל