Els Vader
 Els Vader w 1980 | ||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Elisabeth Cornelia Vader | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 września 1959 | |||||||||
| Data i miejsce śmierci | 8 lutego 2021 | |||||||||
| Wzrost | 162 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Els Vader, właśc. Elisabeth Cornelia Vader, po mężu Scharn (ur. 24 września 1959 we Vlissingen, zm. 8 lutego 2021[1]) – holenderska lekkoatletka, sprinterka, medalistka halowych mistrzostw Europy w 1985, trzykrotna olimpijka.
Kariera sportowa
Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów, 6. miejsce w biegu na 200 metrów i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1977 w Doniecku[2][3].
Odpadła w eliminacjach biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie odpadła w półfinale biegu na 20 metrów i eliminacjach biegu na 100 metrów[1]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 200 metrów i odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie, a na kolejnych halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie ponownie zajęła 4. miejsce w biegu na 200 metrów[5]. Odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[6]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu nie ukończyła finałowego biegu na 60 metrów, a w biegu na 200 metrów awansowała do finału, lecz w nim, nie wystąpiła[7]. Odpadła w półfinale biegu na 200 metrów i ćwierćfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1].
Zdobyła brązowy medal w biegu na 200 metrów, przegrywając jedynie z reprezentantkami Niemieckiej Republiki Demokratycznej Maritą Koch i Kirsten Emmelmann, a także zajęła 5. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie[8]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajęła 7. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów[9]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[10], zaś na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis zajęła 6. miejsce w biegu na 60 metrów i odpadła w półfinale biegu na 200 metrów[11].
Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie, a w biegu na 200 metrów awansowała do półfinału, lecz w nim nie wystąpiła[12]. Na swych trzecich igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu odpadła w półfinale sztafety 4 × 100 metrów i ćwierćfinale biegu na 100 metrów[1].
Była mistrzynią Holandii w biegu na 100 metrów w latach 1979–1982 i 1984 oraz w biegu na 200 metrów w latach 1979–1982, 1984, 1986 i 1988[13] a także halową mistrzynią w biegu na 60 metrów latach 1979–1982, 1984 i 1985 oraz w biegu na 200 metrów w 1982, 1984, 1985, 1987 i 1988[14].
Była dwukrotnie rekordzistką Holandii w biegu na 100 metrów do czasu 11,25 s, uzyskanego 28 sierpnia 1981 w Brukseli oraz trzykrotnie w biegu na 200 metrów do czasu 22,81 s, osiągniętego 2 sierpnia 1981 w Pescarze[15].
Rekordy życiowe Vader[16][17]:
- bieg na 100 metrów – 11,17 s (14 czerwca 1986, Barcelona)
- bieg na 200 metrów – 22,81 s (2 sierpnia 1981, Pescara)
- bieg na 400 metrów – 52,78 s (8 czerwca 1986, Breda)
- bieg na 50 metrów (hala) – 6,21 s (19 stycznia 1985, Zwolle)
- bieg na 60 metrów (hala) – 7,11 s (22 lutego 1987, Liévin)
- bieg na 200 metrów (hala) – 23,34 s (14 lutego 1988, Liévin)
Mężem Els Vader był Haico Scharn (1945–2021), który był biegaczem średniodystansowym, olimpijczykiem z 1972. Zmarł 4 miesiące po niej[18].
Przypisy
- ↑ a b c d Els Vader, olympedia.org [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1977, wjah.co.uk [dostęp 2021-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ European Athletics U20 Championships Tallinn 2021. Statistics Handbook, European Athletics, s. 136–137, 139 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 408 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 417–418, 421 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 247 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 424 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 428 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 574, 577 [dostęp 2021-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 435 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook, IAAF, s. 118, 123 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook, European Athletics, s. 439–440 [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ Dutch Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ Dutch Indoor Championships, GBRAthletics [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 215 i 223. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Els Vader, World Athletics [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ Els Vader (neé Scharn), Track and Field Statistics [dostęp 2021-11-17] (ang.).
- ↑ Haico Scharn, olympedia.org [dostęp 2021-11-17] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Bogaerts, Rob / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Vertrek gedeelte Olympische atletiekploeg van Schiphol naar Moskou. Els Vader