Elvis Costello

Elvis Costello
Ilustracja
Elvis Costello, Chicago 2012
Imię i nazwiskoDeclan Patrick MacManus
Data i miejsce urodzenia25 sierpnia 1954
Londyn
PochodzenieLondyn
Instrumentygitara
Gatunkirock
pop
punk rock
new wave
Aktywnośćod 1977
podpis
Strona internetowa

Elvis Costello, właściwie Declan Patrick MacManus (ur. 25 sierpnia 1954 w Londynie[1]) – brytyjski muzyk rockowy, piosenkarz, kompozytor.

Artysta zdobył wiele nagród w swojej karierze, w tym nagrody Grammy w 1999 i 2020[2], był także dwukrotnie był nominowany do nagrody Brit Awards. W 2004 magazyn Rolling Stone umieścił Costello na 80. miejscu na swojej liście 100 największych artystów wszech czasów[3]. W 2003 Elvis Costello i grupa The Attractions zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame[4].

Życiorys

Ojciec Elvisa Costello był muzykiem jazzowym, grającym w big-bandzie Joe Lossa. Declan Patrick jako dziecko wychowywał się w otoczeniu muzyki i odebrał staranne wykształcenie muzyczne. W domu obok jazzu słuchano amerykańskiej muzyki pop spod znaku Motown oraz rock and rolla. Choć uzyskał wykształcenie techniczne jako informatyk i nawet rozpoczął pracę jako programista, ciągnęło go do muzyki. Wieczorami po pracy grywał w miejscowych pubach mieszankę rock and rolla, rhythm and bluesa i country.

Elvis Costello w 1978

Legenda głosi, że w 1976 przez nikogo nie zapowiedziany i nieproszony Costello, z gitarą w ręku wtargnął do biura menedżera wytworni Stiff Records. Wyszedł z niego z gotowym kontraktem płytowym. Kilka miesięcy później był już popularnym artystą.

Początek kariery Elvisa Costello zbiegł się z popularnością punk rocka. Pierwszym jego przebojem była piosenka Less Than Zero (Mniej niż zero). Ten punkowy hymn dorównywał w swym nihilizmie produkcjom Sex Pistols i werwie Ramones. Wkrótce potem Costello związał się z grupą The Attractions. Punk rock był tylko początkiem. Wkrótce Costello rozpoczął łamanie wszelkich barier pomiędzy punkiem, hard rockiem, popem i rhythm and bluesem, inicjując ruch nowej fali w muzyce rockowej.

Do największych przebojów Costello należą: She, Less Than Zero, (I Don't Want to Go To) Chelsea, Pump It Up, This Year's Girl, Lipstick Vogue, Radio Radio, Oliver's Army, (What’s So Funny ’Bout) Peace, Love, and Understanding, I Can't Stand Up for Falling Down, Man Out of Time, Town Cryer, Shabby Doll, The Long Honeymoon, Almost Blue, Everyday I Write the Book, I Wanna Be Loved, Peace in Our Time i wiele innych.

W czerwcu 2008 Costello zagrał w Polsce koncert na poznańskiej Malcie. W 2010 odwołał zaplanowane na 30 czerwca i 1 lipca koncerty w Izraelu z powodu izraelskiej okupacji w Palestynie[5].

Życie prywatne

Elvis Costello z małżonką

Costello był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, poślubioną w 1974 Mary Burgoyne ma syna Matthew[6]. W 1985 związał się z Cait O'Riordan, ówczesną basistką londyńskiej grupy The Pogues. Pobrali się w 1986 i rozstali się pod koniec 2002[6]. W grudniu 2003 w domu Eltona Johna poślubił kanadyjską wokalistkę i pianistkę jazzową – Dianę Krall[7]. 6 grudnia 2006 w Nowym Jorku Krall urodziła synów bliźniaków[8].

Muzyk jest wegetarianinem[9]. Costello od dzieciństwa jest zapalonym fanem klubu piłkarskiego FC Liverpool[10].

Dyskografia

  • 1977 My Aim Is True
  • 1978 Live at the El Mocambo (z The Attractions)
  • 1978 This Year's Model (z The Attractions)
  • 1979 Armed Forces (z The Attractions)
  • 1980 Get Happy!! (z The Attractions)
  • 1981 Almost Blue (z The Attractions)
  • 1981 Trust (z The Atractions)
  • 1982 Imperial Bedroom (z The Attractions)
  • 1983 Punch the Clock (z The Attractions)
  • 1984 Goodbye Cruel World (z The Attractions)
  • 1986 Blood & Chocolate (z The Attractions)
  • 1986 King of America
  • 1989 Spike
  • 1991 Mighty Like a Rose
  • 1993 The Juliet Letters
  • 1994 Brutal Youth
  • 1994 G.B.H.
  • 1995 Deep Dead Blue, Live at Meltdown
  • 1995 Kojak Variety
  • 1996 All This Useless Beauty (z The Attractions)
  • 1996 Jake's Progress (Original Music from the Channel Four Series)
  • 1997 Terror & Magnificence
  • 1998 Painted from Memory
  • 1999 The Sweetest Punch: The Songs of Costello and Bacharach
  • 2002 When I Was Cruel
  • 2003 North
  • 2003 The Girl in the Other RoomDiana Krall (jako kompozytor)
  • 2004 Il Sogno
  • 2004 The Delivery Man
  • 2008 Momofuku
  • 2009 Secret, Profane & Sugarcane
  • 2010 National Ransom
  • 2018 Look Now
  • 2020 Hey Clockface
  • 2022 The Boy Named If

Przypisy

  1. Stephen Thomas Erlewine: Elvis Costello Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-03].
  2. Zoe Haylock: Billie Eilish Leads The 2020 Grammy Award Winners (ang.). vulture.com, 2020-01-27. [dostęp 2022-01-01].
  3. Rolling Stone: 2010 New Orleans Jazz Festival (ang.). rollingstone.com, 2010-04-24. [dostęp 2022-01-01].
  4. Rock 'n' Roll Hall of Fame Inductees 1986 - 2010 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-06-30].
  5. Elvis Costello: It Is After Considerable Contemplation.... (ang.). elviscostello.com, 2010-05-15. [dostęp 2022-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-14)].
  6. a b Amol Rajan: Goodbye, cruel UK: Elvis Costello turns his back on his native land (ang.). independent.co.uk, 2007-11-08. [dostęp 2022-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-09)].
  7. Gary Susman: Elvis Costello marries Diana Krall (ang.). ew.com, 2003-12-10. [dostęp 2022-01-01].
  8. Costello and Krall have twin boys (ang.). bbc.co.uk, 2006-12-09. [dostęp 2022-01-01].
  9. Nick Paumgarten: Brilliant Mistakes. Elvis Costello’s boundless career (ang.). newyorker.com, 2010-11-01. [dostęp 2022-01-01].
  10. Abhijit Raja: Liverpool FC : Top 10 Celebrity Fans of Liverpool (ang.). bleacherreport.com, 2011-02-28. [dostęp 2022-01-01].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Elvis Costello 1978.jpg
Autor: Jean-Luc Ourlin, Licencja: CC BY-SA 2.0
Costello performing in Massey Hall, Toronto, 04/29/78
Elvis Costello signature.svg
Signature of musician Elvis Costello
Elvis Costello and Diana Krall.jpg
Autor: Shayne Kaye, Licencja: CC BY 2.0
Elvis Costello and Diana Krall on the red carpet at the 2009 Juno Awards in Vancouver, British Columbia, Canada.
Elvis Costello 2012.JPG
Autor: Robman94, Licencja: CC BY-SA 3.0
Elvis Costello performing live at Riot Fest in Chicago, 9/16/2012