Elwira Ramírez

Elwira Ramírez
regentka królestwa Leónu
Okres

od 966
do 975

W imieniu

Ramiro III

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 935

Data śmierci

po 982 lub 986 lub 976

Ojciec

Ramiro II

Matka

Urraka z Pampeluny

Rodzeństwo

Sancho I Gruby
przyrodnie:
Beremund,
Teresa,
Ordoño III

Elwira Ramírez (Elwira z Leónu) (ur. ok. 935[1][2], zm. po 982[2] lub 986[3] lub 976[1]) – regentka królestwa Leónu w latach 966-975 w imieniu swojego bratanka Ramiro III[3][1][4].

Elwira urodziła się około 935[1][2] roku jako córka króla Leónu Ramiro II i jego drugiej żony Urraki z Pampeluny[3][1]. W młodym wieku została oddana przez ojca do klasztoru San Salvador de Palat del Rey, który dla niej wybudował w pobliżu pałacu królewskiego w Leónie[1][3]. W dokumentach Elwira zaczęła pojawiać się już jako zakonnica, gdy miała około 11 lat.

Na prośbę Elwiry jej brat król Leónu Sancho I Gruby podjął starania o sprowadzenie do Leónu relikwii męczennika św. Pelagiusza z Kordoby, co udało się zrealizować w 967 roku[1][5].

Po śmierci brata Elwira w 966 roku została regentką sprawującą władzę w imieniu jego syna Ramiro III (który w tym czasie miał 5 lub 6 lat)[3][6].

W latach 968-969 tereny królestwa ucierpiały od najazdu wikingów[1]. Jako regentka Elwira wysyłała poselstwa do kalifa Kordoby Al-Hakama II[1]. W roku 975 połączone siły chrześcijańskich władców: hrabiego Kastylii Garcii I Fernandeza, króla Nawarry Sancho II oraz hrabiego Monzón, Peñafiel i Campos Fernando Ansúreza (brata królowej Teresy Ansúrez, matki Ramiro III) zaatakowały muzułmanów w San Esteban de Gormaz[1]. Siły oblegających zostały wzmocnione przez przybycie Elwiry i jej bratanka Ramiro III z posiłkami[3]. Atak na miasto zakończył się porażką chrześcijan. Po tej klęsce Elwira wycofała się z dworu, a obowiązki regentki od 975 roku pełniła matka Ramiro III – Teresa Ansúrez[6][4]. Od tej pory Elwira pojawiała się sporadycznie na dokumentach jej bratanka, ale już bez tytułu regina (pol. królowa), którego używała jako regentka[3][7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Manuel Carriedo Tejedo. Una reina sin corona en 959-976: la infanta Elvira, hija de Ramiro II. „Tierras de León: Revista de la Diputación Provincial”. 39 (113), s. 117-138, 2001. ISSN 0495-5773 (hiszp.). [dostęp 2020-03-18]. 
  2. ↑ a b c Theresa Earenfight: Queenship in medieval Europe. Palgrave Macmillan, 2013, s. 117. ISBN 978-0-230-27646-8. [dostęp 2020-03-18]. (ang.)
  3. ↑ a b c d e f g Gregoria Cavero Domínguez: Elvira Ramírez (hiszp.). Real Academia de la Historia. [dostęp 2020-03-17].
  4. ↑ a b Lucy K. Pick: Rebel nephews and royal sisters: The tale of Bernardo del Carpio. W: Charlemagne and his legend in early spanish literature and historiography. Matthew Bailey, Ryan Dennis (red.). Cambridge: D.S.Brewer, 2016, s. 58. ISBN 978-1-84384-420-4. [dostęp 2020-03-19]. (ang.)
  5. ↑ Laura Cayrol Bernardo. On Infantas, Domnae and Deo Votae. A few remarks on the Infantado and its Ladies. „SVMMA”. 3, s. 129-146, 2014. DOI: 10.1344/Svmma2014.3.6 (ang.). [dostęp 2020-03-19]. 
  6. ↑ a b Martin Iversen Christensen: Women in power 750-1000 (ang.). Worldwide Guide to Women in Leadership. [dostęp 2020-03-17].
  7. ↑ Roger Collins: Queens-dowager and queens-regent in tenth-century León and Navarre. W: Medieval queenship. John Carmi Parsons (red.). New York: St. Martin's Press, 1998, s. 85. DOI: 10.1007/978-1-137-08859-8. ISBN 978-0-312-17298-5. [dostęp 2020-03-18]. (ang.)