Emanuel Bragança

Emanuel Bragança
Manuel de Bragança
Imię i nazwisko urodzenia	Manuel José Francisco António Caetano Estêvão Bartolomeu de Bragança
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1697 ; Lizbona
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1766 ; Quinta de Belas
Rodzice	Piotr II Spokojny, Maria Zofia von Pfalz-Neuburg

Emanuel Bragança, port. Infante Dom Manuel de Bragança, a właściwie Manuel José Francisco António Caetano Estêvão Bartolomeu de Bragança (ur. 3 sierpnia 1697 w Lizbonie, zm. 3 sierpnia 1766 w Quinta de Belas) – infant, książę Portugalii z dynastii Bragança. Syn króla Piotra II i Marii Zofii von Pfalz-Neuburg.

Wziął udział w VI wojnie austriacko-tureckiej po stronie Austrii i odznaczył się w bitwie pod Petrowaradynem w 1716. Zyskał wówczas w Europie sławę niezwyciężonego wojownika. Nadano mu przydomki Marsa luzytańskiego i syna Wenus i Marsa, a jego czyny bitewne sławiła współczesna literatura portugalska. Był bohaterem niezliczonych romansów dworskich, jednak do końca życia nie ożenił się. Być może to było przyczyną wysunięcia jego „niegroźnej” kandydatury do tronu polskiego przez Rosję, Austrię i Prusy, na mocy zawartego w 1732 traktatu trzech czarnych orłów. Wcześniej już miał związki z Polską – był jednym z zalotników bajecznie bogatej wdowy, Zofii z Sieniawskich Denhoffowej^[1].