Emanuela Kalb

Emanuela Kalb CSS
Maria Magdalena Kalb
(Helena Chaje)
Czcigodna Służebnica Boża
zakonnica
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia26 sierpnia 1899
Jarosław
Data i miejsce śmierci18 stycznia 1986
Kraków
Miejsce pochówkuKościół św. Tomasza Apostoła w Krakowie
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
InkardynacjaZgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia
Śluby zakonne29 października 1933

Emanuela Kalb[1] (właśc. Maria Magdalena Kalb (Helena Chaje), imię zakonne Emanuela; ur. 26 sierpnia 1899 w Jarosławiu, zm. 18 stycznia 1986 w Krakowie) – polska zakonnica ze Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia pochodzenia żydowskiego oraz Czcigodna Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

Życiorys

Wychowała się w wierzącej rodzinie żydowskiej jako najstarsza z sześciorga dzieci rodziców Schie (Osiasa) Kalb i Jütte (Idy) z domu Friedwald[2]. Szkołę podstawową ukończyła w Rzeszowie w 1915. W 1916 zmarła jej matka. Po ukończeniu siedemnastu lat zachorowała i znalazła się w szpitalu, gdzie zetknęła się z siostrami zakonnymi. Nawiązała z nimi kontakt i prowadziła długie rozmowy. W czasie tych rozmów zapoznała się bliżej z postacią Chrystusa i uwierzyła, że jest On obiecanym Mesjaszem. Po odzyskaniu zdrowia i przygotowaniu się 18 stycznia 1919 przyjęła chrzest w katedrze przemyskiej. W 1923, w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Krośnie złożyła egzamin dojrzałości uprawniający ją do podjęcia pracy nauczycielskiej w publicznych szkołach ludowych[3].

W 1927 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia w Krakowie przy ul. Szpitalnej 12. Śluby wieczyste złożyła 29 października 1933. W Zgromadzeniu pracowała jako nauczycielka w szkołach prowadzonych przez siostry oraz w przedszkolach. Ciesząc się pełnym zaufaniem przełożonych, zajmowała odpowiedzialne stanowiska we wspólnocie zakonnej. Była mistrzynią nowicjatu, przełożoną domu, sekretarką generalną i zastępczynią przełożonej.

Konfesja s. Marii Kalb w kościele św. Tomasza Apostoła w Krakowie

Prowadziła bardzo głębokie życie wewnętrzne. Na polecenie spowiednika i przełożonych pisała Dziennik. W nim przedstawiła swoją drogę do wiary katolickiej, notowała przeżycia duchowe, łaski modlitwy i doświadczenie mistycznego zjednoczenia z Chrystusem. W 1941 złożyła akt ofiarowania za naród żydowski:

By poznał Światło Prawdy, którą jest Chrystus.

Ofiarowała się również za kapłanów. W tych intencjach znosiła cierpienia, pokusy niewiary, dolegliwości fizyczne, utratę słuchu przez ponad czterdzieści lat. Od 1957 do końca życia przebywała we wspólnocie, w klasztorze przy ul. Szpitalnej 12 w Krakowie, pełniąc obowiązki bibliotekarki. Zmarła w opinii świętości w Krakowie, 18 stycznia 1986. Pochowana została początkowo w grobowcu zakonnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4]. Po dokonanej ekshumacji z grobowca zakonnego, ostatecznie jej doczesne szczątki zostały 5 kwietnia 2018 przeniesione do kościoła św. Tomasza Apostoła w Krakowie[5].

Publikacje

  • Emanuela Kalb (wybór i opracowanie Immaculata Kraska): Poznałam prawdę i poszłam za nią. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, 2008. ISBN 978-83-7216-689-0. OCLC 750080723.[6]

Proces beatyfikacyjny

Z inicjatywy Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia, przekonanego o świątobliwości jej życia powstała propozycja wyniesienia jej na ołtarze[7]. 15 czerwca 2001 Stolica Apostolska wyraziła zgodę na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacji wydając tzw. Nihil obstat, po czym 20 września 2001 w Krakowie otwarto ten proces na szczeblu diecezjalnym[7]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Służebnicy Bożej. Postulatorem procesu została siostra Immaculata Alina Kraska CSS[7]. 13 maja 2005 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret o ważności postępowania diecezjalnego[7]. W 2010 złożono tzw. Positio wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej, po czym 28 listopada 2013 odbyło się posiedzenie konsultorów teologicznych[7]. 14 grudnia 2015 papież Franciszek zezwolił na ogłoszenie dekretu o heroiczności jej życia i cnót[8]. Odtąd przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ s. Immaculata Kraska CSS: Spotkałam Tego, który jest. niedziela.pl. [dostęp 2017-01-19].
  2. ↑ W uścisku Miłości. Sł. B. Emanuela Kalb – córka narodu żydowskiego, która rozpoznała Mesjasza (pol.). fronda.pl. [dostęp 2017-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-31)].
  3. ↑ s. Noemi Dalska CSS: Poznałam Prawdę i poszłam za nią. kanoniczki.pl. [dostęp 2017-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-01)].
  4. ↑ Dobra wiadomość z Watykanu.... wpolityce.pl. [dostęp 2015-12-14].
  5. ↑ Kraków:przeniesienie doczesnych szczątków służebnicy Bożej s. Emanueli Kalb. W: Tygodnik Katolicki „Niedziela” [on-line]. niedziela.pl, 2018-04-05. [dostęp 2018-04-14].
  6. ↑ Kalb, Emanuela (1899-1986) (pol.). W: Katalog zbiorów polskich bibliotek naukowych NUKAT [on-line]. [dostęp 2017-04-12].
  7. ↑ a b c d e ~1986~ Helena [Chaje] Maria Magdalena Kalb (Emanuela) (ang.). newsaints.faithweb.com. [dostęp 2017-01-19].
  8. ↑ Bliżej beatyfikacji apostoła Kazachstanu i zakonnicy konwertytki z judaizmu. radiovaticana.org.pl. [dostęp 2015-12-14].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

SaintIcon.PNG
Autor: Tomasz Wachowski, Licencja: CC BY 3.0
ikona Święty
Emblem of the Papacy SE.svg
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys
Thomas the Apostle Church, confession of blessed Maria Kalb, 12 Szpitalna street, Old Town, Kraków, Poland.jpg
Autor: Zygmunt Put, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kościół św. Tomasza Apostoła, konfesja bł. Marii Kalb, ul. Szpitalna 12, Stare Miasto, Kraków
EmanuelaKalb1933.JPG
Siostra Emanuela Kalb (Maria Magdalena Kalb (Helena Chaje)) CSS