Emeryk August Hutten-Czapski
Data i miejsce urodzenia | 21 sierpnia 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 31 stycznia 1979 |
Poseł IV kadencji Sejmu (II RP) | |
Okres | od 8 września 1935 |
Przynależność polityczna | Koło Emigracyjno-Kolonialne |
Odznaczenia | |
Emeryk August Wojciech Hutten-Czapski herbu Leliwa (ur. 21 sierpnia 1897 w Stańkawie k. Mińska Litewskiego, zm. 31 stycznia 1979 w Rzymie) – polski hrabia i polityk, dyplomata i wojskowy, baliw polskiej prowincji Zakonu Maltańskiego.
Życiorys
Emeryk August był synem ziemianina z Mińszczyzny, prezydenta miasta Mińska Litewskiego, Karola Czapskiego i Marii Leontyny z Pusłowskich. Był wnukiem kolekcjonera Emeryka Hutten-Czapskiego, kuzynem Józefa i Marii Czapskich. W wieku lat siedmiu utracił ojca. Nauki pobierał w internacie Benedyktynów w Ettal w Bawarii i na wydziale prawa uniwersytetu w Petersburgu. W czasie wojny bolszewickiej lat 1919–1921 pracował w Misji Żywnościowej im. Hoovera, potem jako delegat Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych przy Dowództwie 4 Armii generała Skierskiego. Traktat ryski (1921) przyniósł utratę większości rodzinnych majątków, które znalazły się na terenie sowieckiej Białorusi i Czapski (w 1922 adoptowany przez bezdzietnego Bogdana Czapskiego) wstąpił do polskiej służby państwowej, działając także w prywatnych organizacjach, m.in. jako:
Okres II Rzeczypospolitej
- starosta w Stołpcach (1921–1923),
- prezes Powiatowego Związku Ziemian pow. słonimskiego (1925–1931),
- radca Wileńskiej Izby Rolniczej (1933–1939),
- poseł z województwa nowogródzkiego na Sejm III i IV kadencji (wybierany w wyborach w 1930 i 1935), gdzie pracował w komisjach budżetowej, oświatowej i spraw zagranicznych i jako prezes sejmowo-senackiej komisji leśnej (podczas III kadencji reprezentował Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem, a podczas IV kadencji początkowo Koło Rolników Sejmu i Senatu, a od 1937 Koło Emigracyjno-Kolonialne).
Druga wojna światowa
- delegat PCK we Francji (1939–1940),
- delegat Dyrektora Biur Polskich (rodzaj ambasady) w Afryce Północnej (1941–1943),
- konsul generalny RP w Afryce Północnej (1943),
- kierownik Wydziału Uchodźczego w emigracyjnym MSZ w Londynie (1944),
- doradca polityczny w randze podpułkownika w Polskiej Misji Wojskowej przy Naczelnym Dowództwie Alianckich Sił Ekspedycyjnych. Jako taki przekroczył Ren wraz z 1 Dywizją Pancerną gen. Stanisława Maczka, i odkrył w Norymberdze skradziony przez hitlerowców ołtarz Wita Stwosza z Krakowa.
Na emigracji
- referent Rządu RP na wygnaniu w sprawach polskich więźniów obozów KZ Oberlangen, Mauthausen, Gusen i Dachau,
- przedstawiciel II Korpusu Polskiego przy Allied High Commission we Włoszech,
- Przeor (Baliw) polskich rycerzy maltańskich, prezes Związku Kawalerów Maltańskich w Polsce (1946–1975), kanclerz światowej organizacji Zakonu Maltańskiego,
- inicjator zbiórki pieniężnej na cele odbudowy zamku warszawskiego (1972),
- delegat Związku Rodziny Czapskich do spraw Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego w Krakowie (1962–1970). Jako taki przekazał muzeum cenne egzemplarze rycin i starodruków polskich,
- w latach 1968–1979 prezes Fundacji Rzymskiej im. Margrabiny J. S. Umiastowskiej (jego sekretarzem był wówczas Adam Broż[1]),
- jeden z inicjatorów powstania Cmentarza Polskiego w Rzymie, na którym spoczywa wraz z matką (zm. 1965).
Rodziny nie założył. Według relacji Jerzego Vetulaniego Hutten-Czapski był osobą homoseksualną[2].
Najważniejsze odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1944)[3][4],
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami[4],
- Krzyż Walecznych (1944)[4],
- Wielki Oficer Orderu Korony Włoch[4],
- Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej[4],
- Oficer Orderu Kolonialnego Gwiazdy Włoch[4],
- Kawaler Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego (1933)[5]
- Baliw Krzyża Wielkiego Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego (1946)[4][5],
- Baliw Krzyża Wielkiego Posłuszeństwa Zakonu Maltańskiego (1968)[5],
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (Stolica Apostolska, 1978)[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Adam Broż. Emeryk Hutten Czapski, jr: wspomnienia sekretarza. „Prace Komisji Historii Nauki PAU”. 13, s. 117–128, 2014.
- ↑ Marcin Rotkiewicz: Mózg i błazen. Rozmowa z Jerzym Vetulanim. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2015, s. 102. ISBN 978-83-8049-092-5.
- ↑ 27 marca 1944 Dz.U.R.P. z 1945 r. Nr 1. s. 7.
- ↑ a b c d e f g Emeryk Hutten-Czapski jr: życiorys. czapscy.org.pl. [dostęp 2017-05-26].
- ↑ a b c Stefan Krzysztof Kuczyński (red.): Zakon Maltański w Polsce. Warszawa: DiG, 2000, s. 205.
- ↑ Nadany przez papieża Jana Pawła II (Edward Borowski: Emeryk Hutten Czapski 1897–1979: Szkic biograficzny i wspomnienia współczesnych. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy, 1986, s. 54. ISBN 0-948-668-30-X)
Bibliografia
- Emeryk Hutten-Czapski 1897–1979 (praca zbiorowa), Londyn 1986
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
Linki zewnętrzne
- Towarzystwo Przyjaciół Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego. czapscy.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-24)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Gzegosh, Licencja: CC BY-SA 4.0
Count Emeryk August Hutten-Czapski
Autor: Skukifish, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino di 1^ classe dell'Ordine di San Gregorio Magno (Santa Sede)
Baretka: Order Zasługi Węgier (przed 1945) – odmiana cywilna – Krzyż Komandorski z Gwiazdą.
ribbon of the medal of grand officier of the Order of the Crown of Italy, during the Kingdom of Italy.
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
Autor: Arturolorioli, Licencja: CC BY-SA 3.0
Order of Malta ribbon (Knight Grand Cross in Obedience)
Autor: Arturolorioli, Licencja: CC BY-SA 3.0
Order of Malta ribbon (Knight Grand Cross of Honour and Devotion)
Photograph Of Count's Bogdan Hutten-Czapskis 80th Anniversarsy, 1931
Autor: Arturolorioli, Licencja: CC BY-SA 3.0
Order of Malta ribbon (Knight of Honour and Devotion)
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) II Rzeczypospolitej
Emeryk Czapski's autograph