Emiel-Jozef De Smedt

Emiel-Jozef De Smedt
Kraj działania

Belgia

Data i miejsce urodzenia

30 października 1909
Opwijk

Data i miejsce śmierci

29 września 1995
Brugia

Biskup brugijski
Okres sprawowania

1952-1984

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Prezbiterat

29 września 1933

Nominacja biskupia

16 maja 1950

Sakra biskupia

29 czerwca 1950

Sukcesja apostolska
Konsekrator

Joseph-Ernest van Roey

Współkonsekratorzy

Oscar Jozef Joliet
Léon-Joseph Suenens

Emiel-Jozef De Smedt (ur. 30 października 1909 w Opwijk, zm. 29 września 1995 w Brugii) – belgijski duchowny katolicki, biskup brugijski w latach 1952-1984.

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał 29 września 1933.

16 maja 1950 papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji mecheleńskiej. Otrzymał wówczas biskupią stolicę tytularną Elusa. Sakry udzielił mu ówczesny prymas Belgii kard. Joseph-Ernest van Roey. 31 lipca 1952 mianowany biskupem diecezjalnym brugijskim. Na emeryturę przeszedł 15 grudnia 1984.

Udział w soborze watykańskim II

Był jednym z bardziej aktywnych i jednym z najbardziej liberalnych ojców soborowych. Członek Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan[1] oraz jeden z współtwórców i relator deklaracji soborowej o wolności religijnej Dignitatis Humanae[2]. Podczas wystąpień dał się poznać jako zwolennik ekumenizmu i kolegializmu w Kościele.

Przypisy

  1. ↑ Ralph M. Wiltgen, Ren wpada do Tybru. Historia Soboru Watykańskiego II., Dębogóra 2010.
  2. ↑ Robert de Mattei, Sobór watykański II. Historia dotąd nieopowiedziana., Ząbki 2012, s. 343.

Bibliografia

Biskupi brugijscy
Pierwsze biskupstwo brugijskie (1559–1801)
  • Pieter de Corte (1560–1567)
  • Remigius Driutius (1569–1594)
  • Matthias Lambrecht (1596–1602)
  • Karel-Filips De Rodoan (1604–1616)
  • Antonius Triest (1617–1622)
  • Denis Stoffels (1623–1629)
  • Servaas de Quinckere (1630–1639)
  • Nicolaas de Haudion (1642–1649)
  • Karel van den Bosch (1651–1660)
  • Robert de Haynin (1662–1668)
  • François de Baillencourt (1671–1681)
  • Humbert-Guillaume de Precipiano (1683–1690)
  • Willem Bassery (1691–1706)
  • sede vacante (1706–1716)
  • Hendrik-Jozef van Susteren (1716–1742)
  • Jan-Baptist de Castillion (1743–1753)
  • Jan-Robert Caïmo (1754–1775)
  • Felix Brenart (1777–1794)
  • sede vacante (1794–1801)
Wikariat apostolski Zachodniej Flandrii (1832–1834)
  • François-René Boussen (1833–1834)
Drugie biskupstwo (od 1834)
  • Franciscus-Renatus Boussen (1834–1848)
  • Joannes-Baptista Malou (1848–1864)
  • Johan Joseph Faict (1864–1894)
  • Petrus De Brabandere (1894–1895)
  • Gustavus Josephus Waffelaert (1895–1931)
  • Henricus Lamiroy (1931–1952)
  • Emiel-Jozef De Smedt (1952–1984)
  • Roger Vangheluwe (1984–2010)
  • Josef De Kesel (2010–2015)
  • Lodewijk Aerts (od 2016)