Emigracja wewnętrzna

Ten artykuł należy dopracować: od 2018-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy, 29-01-2018, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Emigracja wewnętrzna to termin z zakresu psychologii oznaczający dobrowolne wycofanie się jednostki z udziału w życiu publicznym. Emigracja wewnętrzna ma najczęściej miejsce w państwach totalitarnych i autorytarnych, gdzie emigracja jednostek jest uniemożliwiona lub znacznie utrudniona.

Osoba na emigracji wewnętrznej koncentruje się na sobie, swojej rodzinie i znajomych izolując się od reszty społeczeństwa.

W PRL pojęcie to było używane wobec postawy polskiej inteligencji antykomunistycznej w okresie stanu wojennego i przez cała dekadę lat 80. XX wieku. Oznaczało „bierny opór” wobec „systemu”, definiowanego w rozumieniu nauk politycznych (systemy ustrojowe w poszczególnych państwach) lub w rozumieniu psychologii, poprzez ucieczkę od otaczającej rzeczywistości.

Za jeden z przykładów bywa uznawany bojkot TVP przez część artystów, co jest bardzo kontrowersyjne (ten bojkot był formą czynnego protestu – demonstracji postaw; zob. Elżbieta Goetel, Adam Hanuszkiewicz, Ignacy Gogolewski i in.).