Emil Ábrányi

Emil Ábrányi (ur. 22 września 1882 w Budapeszcie, zm. 11 lutego 1970 tamże[1]) – węgierski kompozytor, dyrygent i krytyk muzyczny[2].

Pobierał nauki w Lipsku u Arthura Nikischa. Pracował jako dyrygent w teatrach w Kolonii i Hanowerze, a od 1911 do 1919 jako dyrygent w budapesztańsikej operze (w latach 1919–1920 pełnił funkcję dyrektora). Od 1921 do 1926 był dyrektorem Teatru Erkel. Wykładał dyrygenturę w konserwatorium w Budapeszcie[1]. Komponował opery, muzykę orkiestrową, kameralną oraz teatralną. Był wnukiem Kornéla Ábrányiego[2].

Opery[1]
  • A ködkirály (premiera 17 maja 1903)
  • Monna Vanna (premiera 2 marca 1907)
  • Paolo és Francesca (premiera 13 stycznia 1912)
  • Don Quijote (premiera 30 listopada 1917)
  • Ave Maria: Májusi intermezzo (premiera 25 lutego 1922)
  • A vak katona (premiera 11 czerwca 1923)
  • Ay éneklö dervis (1937; niewystawiona)
  • Liliomos herceg (1938; niewystawiona)
  • Bizánc (1942; niewystawiona)
  • Éva boszorkány (1944; niewystawiona)
  • Balatoni rege (1945; niewystawiona)
  • A Tamás-templom karnagya (1947; niewystawiona)

Przypisy

  1. ↑ a b c Robert Martindale, Emil Ábrányi, Opera.stanford.edu.
  2. ↑ a b Bogusław Schaeffer, Leksykon kompozytorów XX wieku, t. I: A–Ł, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1963, s. 7.