Emil Constantinescu

	Emil Constantinescu
	Emil Constantinescu
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1939 ; Bendery
	Prezydent Rumunii
Okres	od 29 listopada 1996; do 20 grudnia 2000
Przynależność polityczna	Rumuńska Konwencja Demokratyczna
Poprzednik	Ion Iliescu
Następca	Ion Iliescu
	Odznaczenia
	;

Emil Constantinescu (wym. [e ˈ m i l k o n s t a n t i ˈ n e s k u]; ur. 19 listopada 1939 w Benderach) – rumuński polityk i geolog, nauczyciel akademicki, od 1992 do 1996 rektor Uniwersytetu Bukareszteńskiego, w latach 1996–2000 prezydent Rumunii.

Życiorys

Ukończył szkołę średnią w Pitești, następnie w latach 1956–1960 studiował prawo na Uniwersytecie Bukareszteńskim, po czym podjął pracę w lokalnym sądownictwie. W 1966 został absolwentem studiów z zakresu geografii i geologii na tej samej uczelni, uzyskując następnie doktorat z geologii. Zawodowo związany z macierzystym uniwersytetem, na którym doszedł do stanowiska profesora. W latach 1990–1992 był prorektorem Uniwersytetu Bukareszteńskiego, następnie do 1996 zajmował stanowisko jego rektora. Od 1992 do 1996 przewodniczył krajowej radzie rektorów w Rumunii. Wykładał również na uczelniach w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Australii i Polsce.

W okresie przemian politycznych był wśród założycieli dwóch pozarządowych organizacji – Solidaritatea Universitară i Alianţa Civică. W 1991 stanął na czele Rumuńskiej Konwencji Demokratycznej, sojuszu około 20 ugrupowań partyjnych i organizacji społecznych stojących w opozycji wobec rządzącego postkomunistycznego Frontu Ocalenia Narodowego^[1]. W 1992 wystartował w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze otrzymał 31,24% głosów, zaś w drugiej dostał 38,57% głosów, przegrywając z Ionem Iliescu^[2].

Cztery lata później ponownie ubiegał się o urząd prezydenta. W pierwszej turze wyborów w 1996 otrzymał poparcie na poziomie 28,22%. W drugiej poparło go 54,41% głosujących, pokonując tym samym ubiegającego się o reelekcję Iona Iliescu^[2]. Kadencję prezydencką Emil Constantinescu rozpoczął 29 listopada 1996, a zakończył ją 20 grudnia 2000^[1]. Nie ubiegał się o ponowny wybór.

Po zakończeniu prezydentury powrócił do pracy naukowej. Obejmował stanowiska przewodniczącego różnych krajowych fundacji i stowarzyszeń obywatelskich, wszedł też w skład rady dyrektorów World Justice Project. W 2003 stanął na czele ugrupowania politycznego Acţiunea Populară^[3], które w 2008 zakończyło działalność.

Odznaczenia

Łańcuch Orderu Gwiazdy Rumunii – ex officio^[4]
Krzyż Wielki Orderu Wiernej Służby – ex officio^[4]
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Zasługi – ex officio^[4]
Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii
Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa – Brazylia
Order Stara Płanina I klasy – Bułgaria
Wielki Order Króla Tomisława – Chorwacja
Order Słonia – Dania^[5]
Łańcuch Orderu Białej Róży – Finlandia
Krzyż Wielki Legii Honorowej – Francja
Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela – Grecja
Łańcuch Orderu Orła Azteków – Meksyk
Order Republiki – Mołdawia
Krzyz Wielki Orderu św. Olafa – Norwegia
Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru
Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka – Portugalia^[6]
Order Podwójnego Białego Krzyża I klasy – Słowacja^[7]
Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina
Honorowy Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu św. Michała i św. Jerzego – Wielka Brytania

Przypisy

↑ ^a ^b Leaders of Romania (ang.). zarate.eu. [dostęp 2017-03-21].
↑ ^a ^b Rezultate înregistrate la alegeri prezidențiale, din 1990 până în 2009 (rum.). dcnews.ro, 29 października 2014. [dostęp 2017-03-21].
↑ Primul congres al Partidului Acţiunea Populară (rum.). europalibera.org, 12 lipca 2003. [dostęp 2017-03-21].
↑ ^a ^b ^c Romania’s national system of decorations. Bukareszt: Monitorul Oficial, 2003, s. 347, 366, 385. [dostęp 2017-09-17]. (ang.)
↑ Ordensdetaljer (duń.). borger.dk. [dostęp 2017-03-21].
↑ Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2017-03-21].
↑ Rad bieleho dvojkríža, I. trieda (słow.). prezident.sk. [dostęp 2017-03-21].

Bibliografia

Prof. Dr. Emil Constantinescu (rum.). constantinescu.ro. [dostęp 2017-03-21].
Emil Constantinescu (hiszp.). cidob.org. [dostęp 2017-03-21].

[zarate-1] Leaders of Romania (ang.). zarate.eu. [dostęp 2017-03-21].

[wybory-2] Rezultate înregistrate la alegeri prezidențiale, din 1990 până în 2009 (rum.). dcnews.ro, 29 października 2014. [dostęp 2017-03-21].

[3] Primul congres al Partidului Acţiunea Populară (rum.). europalibera.org, 12 lipca 2003. [dostęp 2017-03-21].

[sys-4] Romania’s national system of decorations. Bukareszt: Monitorul Oficial, 2003, s. 347, 366, 385. [dostęp 2017-09-17]. (ang.)

[5] Ordensdetaljer (duń.). borger.dk. [dostęp 2017-03-21].

[6] Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2017-03-21].

[7] Rad bieleho dvojkríža, I. trieda (słow.). prezident.sk. [dostęp 2017-03-21].

[a-8] Jako Wiceprzewodniczący

[b-9] Kolegialna głowa państwa

[c-10] Głowa państwa jako Przewodniczący Frontu Ocalenia Narodowego (1989–1990), a następnie
Przewodniczący Tymczasowej Rady Jedności Narodowej (1990)

[d-11] Jako Przewodniczący Senatu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[A]

[B]

[C]

[D]

Przewodniczący Tymczasowego Prezydium	Constantin Parhon (1947–1948) Ștefan Voitec, Gheorghe Stere, Ion Niculi i Mihail Sadoveanu (p.o., 1947–1948)^[A]
Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego	Constantin Parhon (1948–1952) Petru Groza (1952–1958) Mihail Sadoveanu i Anton Moisescu (p.o., 1958)^[A] Ion Gheorghe Maurer (1958–1961)
Przewodniczący Rady Państwa	Gheorghe Gheorghiu-Dej (1961–1965) Ion Gheorghe Maurer, Ștefan Voitec i Avram Bunaciu (p.o., 1965)^[A] Chivu Stoica (1965–1967) Nicolae Ceaușescu (1967–1989)
Prezydenci	Nicolae Ceaușescu (1974–1989) Front Ocalenia Narodowego (1989)^[B] Ion Iliescu (1989–1990)^[C] Ion Iliescu (1990–1996) Emil Constantinescu (1996–2000) Ion Iliescu (2000–2004) Traian Băsescu (2004–2014) Nicolae Văcăroiu (p.o., 2007)^[D] Crin Antonescu (p.o., 2012)^[D] Klaus Iohannis (od 2014)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Emil Constantinescu

Spis treści

Życiorys

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie