Emil Constantinescu

Emil Constantinescu
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1939 Bendery
Prezydent Rumunii
Okres	od 29 listopada 1996 do 20 grudnia 2000
Przynależność polityczna	Rumuńska Konwencja Demokratyczna
Poprzednik	Ion Iliescu
Następca	Ion Iliescu
Odznaczenia

Emil Constantinescu (wym. [eˈmil konstantiˈnesku]; ur. 19 listopada 1939 w Benderach) – rumuński polityk i geolog, nauczyciel akademicki, od 1992 do 1996 rektor Uniwersytetu Bukareszteńskiego, w latach 1996–2000 prezydent Rumunii.

Życiorys

Ukończył szkołę średnią w Pitești, następnie w latach 1956–1960 studiował prawo na Uniwersytecie Bukareszteńskim, po czym podjął pracę w lokalnym sądownictwie. W 1966 został absolwentem studiów z zakresu geografii i geologii na tej samej uczelni, uzyskując następnie doktorat z geologii. Zawodowo związany z macierzystym uniwersytetem, na którym doszedł do stanowiska profesora. W latach 1990–1992 był prorektorem Uniwersytetu Bukareszteńskiego, następnie do 1996 zajmował stanowisko jego rektora. Od 1992 do 1996 przewodniczył krajowej radzie rektorów w Rumunii. Wykładał również na uczelniach w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Australii i Polsce.

W okresie przemian politycznych był wśród założycieli dwóch pozarządowych organizacji – Solidaritatea Universitară i Alianţa Civică. W 1991 stanął na czele Rumuńskiej Konwencji Demokratycznej, sojuszu około 20 ugrupowań partyjnych i organizacji społecznych stojących w opozycji wobec rządzącego postkomunistycznego Frontu Ocalenia Narodowego^[1]. W 1992 wystartował w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze otrzymał 31,24% głosów, zaś w drugiej dostał 38,57% głosów, przegrywając z Ionem Iliescu^[2].

Cztery lata później ponownie ubiegał się o urząd prezydenta. W pierwszej turze wyborów w 1996 otrzymał poparcie na poziomie 28,22%. W drugiej poparło go 54,41% głosujących, pokonując tym samym ubiegającego się o reelekcję Iona Iliescu^[2]. Kadencję prezydencką Emil Constantinescu rozpoczął 29 listopada 1996, a zakończył ją 20 grudnia 2000^[1]. Nie ubiegał się o ponowny wybór.

Po zakończeniu prezydentury powrócił do pracy naukowej. Obejmował stanowiska przewodniczącego różnych krajowych fundacji i stowarzyszeń obywatelskich, wszedł też w skład rady dyrektorów World Justice Project. W 2003 stanął na czele ugrupowania politycznego Acţiunea Populară^[3], które w 2008 zakończyło działalność.

Odznaczenia

• Łańcuch Orderu Gwiazdy Rumunii – ex officio^[4]
• Krzyż Wielki Orderu Wiernej Służby – ex officio^[4]
• Krzyż Wielki Orderu Narodowego Zasługi – ex officio^[4]
• Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii
• Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa – Brazylia
• Order Stara Płanina I klasy – Bułgaria
• Wielki Order Króla Tomisława – Chorwacja
• Order Słonia – Dania^[5]
• Łańcuch Orderu Białej Róży – Finlandia
• Krzyż Wielki Legii Honorowej – Francja
• Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela – Grecja
• Łańcuch Orderu Orła Azteków – Meksyk
• Order Republiki – Mołdawia
• Krzyz Wielki Orderu św. Olafa – Norwegia
• Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru
• Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka – Portugalia^[6]
• Order Podwójnego Białego Krzyża I klasy – Słowacja^[7]
• Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina
• Honorowy Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu św. Michała i św. Jerzego – Wielka Brytania

Przypisy

Bibliografia

• Prof. Dr. Emil Constantinescu (rum.). constantinescu.ro. [dostęp 2017-03-21].
• Emil Constantinescu (hiszp.). cidob.org. [dostęp 2017-03-21].