Emil Gilels

Emil Grigorjewicz Gilels, ros. Эмиль Григорьевич Гилельс (ur. 6 października?/ 19 października 1916 w Odessie, zm. 14 października 1985 w Moskwie) – radziecki pianista[1], uznawany za jednego z najwybitniejszych pianistów XX w.

Urodził się w muzykalnej rodzinie pochodzenia żydowskiego. Jego ojciec był urzędnikiem w cukrowni, a matka zajmowała się domem. Jego starsza siostra, Jelizawieta, była skrzypaczką i późniejszą żoną Leonida Kogana[2].

Absolwent konserwatorium w Odessie (Ukraina), założonego przez Witolda Maliszewskiego. Później uczył się pod okiem Heinricha Neuhausa w Moskwie.

Zdobywca licznych nagród, w tym I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli - wtedy im. Eugène’a Ysaÿe’a (1938)[3]. Podczas wojny odbywał recitale na froncie, które służyć miały podniesieniu morale żołnierzy. Przyjaciel Swiatosława Richtera. Przez wiele lat przewodniczył jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Dokonał też wielu wysoko cenionych nagrań płytowych[4].

Został odznaczony m.in. Medalem „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej, trzykrotnie Orderem Lenina, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy, Orderem Przyjaźni Narodów i Orderem „Znak Honoru”. Posiadacz tytułu Ludowy Artysta ZSRR oraz laureat Nagrody Stalinowskiej i Nagrody Leninowskiej.

Przypisy

  1. ↑ Gilels Emil G., [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-09-25].
  2. ↑ Emil Gilels. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina
  3. ↑ Laureates, queenelisabethcompetition.be [dostęp 2020-03-20] (fr.).
  4. ↑ Emil Gilels - dyskografia. Emil Gilels Foundation (ang.)