Emil Kołodziej
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 stycznia 1917 |
|---|---|
| Data śmierci | 23 czerwca 2014 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 2 kwietnia 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister przemysłu spożywczego i skupu | |
| Okres | od 13 lutego 1971 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | Roman Malinowski |
| Odznaczenia | |
      | |
Emil Kazimierz Kołodziej (ur. 2 stycznia 1917 w Futomie, zm. 23 czerwca 2014) – polski prawnik i polityk, poseł na Sejm PRL V, VI, VII, VIII i IX kadencji. Minister przemysłu spożywczego i skupu (1971–1980), członek Rady Państwa (1980–1985).
Życiorys
Syn Józefa i Zofii. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim i Uniwersytecie Warszawskim (kończąc je odpowiednio w 1940 i 1947). Od 1936 członek Stronnictwa Ludowego, następnie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, członek władz ZSL – w latach 1959–1984 członek Naczelnego Komitetu, w latach 1969–1981 członek Prezydium NK, w latach 1969–1971 sekretarz NK, w 1980 członek Sekretariatu NK.
Przed 1939 działacz młodzieżowych organizacji wiejskich, podczas II wojny światowej uczestnik ruchu oporu (Bataliony Chłopskie). W latach 1945–1957 pracował w spółdzielczości wiejskiej, był m.in. dyrektorem handlowym zarządu głównego Centrali Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Od 1950 adwokat.
W latach 1957–1969 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego, w latach 1971–1980 minister przemysłu spożywczego i skupu. W latach 1980–1985 członek Rady Państwa.
Był posłem na Sejm PRL V, VI, VII, VIII i IX kadencji w latach 1969–1989, wielokrotnie przewodniczył komisjom sejmowym – Komisji Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (1980–1984), Komisji Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa (1984–1985), Komisji Skarg i Wniosków (1985–1987) oraz Komisji Prac Ustawodawczych (1987–1989).
Zasłużony działacz środowiska łowieckiego, był m.in. członkiem Prezydium Naczelnej Rady Łowieckiej, a także członkiem i wiceprezesem zarządu głównego Polskiego Związku Łowieckiego. Był również wieloletnim członkiem Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1982 wszedł w skład Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Wincentego Witosa w Warszawie, który został odsłonięty w 1985[1].
W 2004 wydał dwie książki. Pierwszą z nich zatytułował Spod niskich pował do szczytów władz i poświęcił ją swojemu życiu zawodowemu. W drugiej – Historia rodu Kołodziejów od połowy XIX w. – pokrótce przedstawił wszystkich członków swojej licznej rodziny.
Dnia 12 października 2011 Sąd Okręgowy w Warszawie uznał Emila Kołodzieja za winnego przestępstwa. Były członek Rady Państwa PRL przekroczył uprawnienia, głosując w 1981 za uchwaleniem dekretów o stanie wojennym.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[2] (kwatera 154b-4-15)[3].
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (1946)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[6]
Przypisy
- ↑ J. Sałkowski, T. Iwanowska, Na odsłonięcie pomnika Wincentego Witosa – a Polska winna trwać wiecznie, Warszawa 1985, str. 21
- ↑ Emil Kołodziej, nekrolog. wyborcza.pl, 25 czerwca 2014. [dostęp 2015-07-16].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: STEFANIA PROKOPIAK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-30].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1078
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 233
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 422
Bibliografia
.svg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bezoek van de Poolse premier Jaroszewicz aan het Pools oorlogskerkhof in Breda. Jaroszewicz in gesprek met o.m. kolonel Stasiak
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Emil Kołodziej (1917-2014)