Emil Leszczyński

Emil Leszczyński z Leszna herbu Korczak (ur. 1827 lub 1828, zm. 19 lub 20 lutego 1903 w Posadzie Sanockiej) – polski właściciel ziemski.

Życiorys

Nagrobek Emila Leszczyńskiego

Emil (niekiedy też Emilian) Korczak Leszczyński z Leszna urodził się w 1827^[1] lub w 1828^[2][3]. Wywodził się z rodu Leszczyńskich herbu Korczak^[4][5]. Był synem Franciszka Leszczyńskiego (właściciel majątku w Solinie^[6], dziedzic Teleśnicy Oszwarowej) i Elżbiety z domu Fredro^[7][5]. Miał braci Leopolda (ojciec Franciszka) i Erazma^[7][5][8].

Był właścicielem dóbr ziemskich, posiadając: od około 1859 Polańczyk^{[9][10][11][12][13]}, od około 1859 Solinę^[14][15], majątek Łobozew^{[16][17][18][8]}. Istniał tam dwór rodziny Leszczyńskich (później ulokowano w nim szkołę)^[19] (na początku 1896 zbył Łobozew na rzecz Majera Wołoskiego z Wańkowej^[20]). Jako dziedzic majątku Łobozew był uprawniony do wyboru posła sejmowego z większych posiadłości^[21].

Był członkiem Rady c. k. powiatu liskiego, wybierany jako reprezentant grupy większych posiadłości: po raz pierwszy od 1867 do około 1874^{[16][22][23][24][25][26][27]}, ponownie od około 1890, pełnił wówczas funkcję zastępcy członka wydziału powiatowego^[28][29], następnie zastępcy prezesa wydziału powiatowego od około 1892^[30], a od około 1893 do około 1896 sprawował stanowisko prezesa wydziału powiatowego^[31][32][33]. Od około 1870 do około 1875 był członkiem C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Lisku^{[34][35][36][37][38]}. Był szacownikiem dóbr dla okręgu C. K. Sądu Obwodowego w Przemyślu od około 1873 w Łobozwi w powiecie Ustrzyki^{[39][40][41][42]}, a później dla okręgu C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku: od około 1893 w Łobozwi w powiecie Ustrzyki^[43][44][45], od około 1896 w Sanoku^{[46][47][48][49]}. Następnie od około 1900 do około 1902 był ocenicielem dóbr dla okręgu C. K. Sądu Powiatowego w Sanoku^[50][51].

Był członkiem wydziału okręgowego w Lisku C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego z siedzibą we Lwowie, w którym od około 1892 do około 1894 pełnił funkcje zastępcy prezesa, a ponadto od około 1892 do końca życia był detaksatorem^[52]. Należał do C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie, będąc członkiem oddziału przemysko-mościko-jaworowsko-bireckiego od około 1881^[53], a później oddziału sanocko-lisko-krośnieńskiego od około 1896 do końca życia^[54]. 12 czerwca 1896 został wybrany zastępcą dyrektora-kontrolera Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku^[55].

Wraz z żoną Marią z domu Truskolaską^[7] w swoim majątku dworskim w Łobozwi organizował pomoc dla uczestników powstania styczniowego, które wybuchło w 1863^[1]. Był właścicielem realności w Posadzie Sanockiej^[55]. Zmarł 19^[56] lub 20 lutego 1903 tamże w wieku 75 lat^[2]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 22 lutego 1903 w pogrzebie pod przewodnictwem sanockiego proboszcza ks. Bronisława Stasickiego^[2]. Obok została pochowana jego żona Maria (zm. 1899^[57], siostra Leonarda^[3], pod koniec XIX wieku figurowała jako właścicielka tabularna Łobozwi^[58])^[59][60][5] syn oraz Stanisław Jacek Leszczyński^[7] z Leszna (ur. ok. 1868, żonaty z Heleną Janowską, córką Zygmunta; zm. 17 lutego 1906 w wieku 38 lat w wyniku zaczadzenia w Płonnej, gdzie przebywał w związku z pogrzebem swojego kuzyna Włodzimierza Truskolaskiego^[61][62]). Ponadto Emil i Maria Leszczyńscy mieli synów Bronisława Feliksa, Tadeusza Stanisława, Mieczysława Kazimierza (ur. 1866)^[7][5].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14: Lasoccy – Liwiński. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 1-396.