Emil Marat

Emil Marat (ur. 1971 w Żyrardowie) – polski dziennikarz i pisarz nominowany do Nagrody Literackiej Nike.

Życiorys

Jest absolwentem Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, trzy lata studiował dziennikarstwo na UW. W latach 1993–1996 pracował w Radiu Kolor. W latach 1996–2000 był reporterem Radia Zet, z którego odszedł wraz z grupą 28 dziennikarzy skonfliktowanych z ówczesnym prezesem radia Robertem Kozyrą[1]. Był współtwórcą a od 2002 do 2012 dyrektorem programowym i od 2006 do 2012 wiceprezesem Radia PiN[2]. Od lipca 2012 prowadzi własną firmę Public Relations. Przez trzy tygodnie świadczył usługi PR dla linii lotniczych OLT i spółki Amber Gold.

Publikacje

W 2013 w Wydawnictwie WAB (Grupa Wydawnicza Foksal) ukazała się jego debiutancka powieść Szkło[3]. W 2014 w Wydawnictwie Wielka Litera opublikował (wraz z Michałem Wójcikiem) książkę Made in Poland[4] – wywiad rzekę – historię Stanisława Likiernika, żołnierza Kedywu AK, pierwowzoru literackiej postaci „Kolumba” z książki Kolumbowie. Rocznik 20 Romana Bratnego. W tym samym roku ukazała się jego powieść sensacyjna Lawirynt[5] (Noir sur Blanc).

W 2016 ukazały się książki: Ptaki drapieżne (Wydawnictwo Znak; autorzy E. Marat, M. Wójcik)[6], o oddziale Kontrwywiadu Armii Krajowej 993/W (będąca w części zapisem rozmowy z Lucjanem Wiśniewskim – żołnierzem oddziału, wykonawcą wyroków podziemnych sądów), oraz Ostatni (Wydawnictwo Wielka Litera; autorzy E. Marat, M. Wójcik)[7] o ostatnim żyjącym cichociemnym – Aleksandrze Tarnawskim. W 2018 wyszedł Sen Kolumba - reportaż literacki o Krzysztofie Sobieszczańskim (Wydawnictwo WAB; nominacja do Nagrody „Nike” 2019), a w 2019 Wojna nadejdzie jutro – rozmowa rzeka ze Stanisławem Aronsonem (Wydawnictwo Znak; razem z M. Wójcikiem; nominacja do Nagrody im. Teresy Torańskiej).

Emil Marat publikował m.in. w miesięczniku „Press”, miesięczniku „Więź”[8], pod pseudonimem Burski artykuły podróżnicze w miesięczniku „Voyage” i Harper's Bazaar, współpracuje z miesięcznikiem "Zwierciadło".

Jest reprezentowany przez Agencję Literacką Syndykat Autorów[9].

Wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Marat odchodzi z Radia PiN
  2. ↑ O odejściu z Radia PIN na portalu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. [dostęp 2013-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)].
  3. ↑ Powieść „Szkło” w wydawnictwie W.A.B.. [dostęp 2013-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-20)].
  4. ↑ Opis książki "Made in Poland" na stronach wydawnictwa Wielka Litera. [dostęp 2014-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)].
  5. ↑ Opis powieści "Lawirynt" na stronach Wydawnictwa Literackiego.
  6. ↑ Ptaki drapieżne. Historia Lucjana „Sępa” Wiśniewskiego, likwidatora z kontrwywiadu AK, www.znak.com.pl [dostęp 2016-05-31].
  7. ↑ Ostatni. Historia cichociemnego Aleksandra Tarnawskiego, pseudonim "Upłaz", Wielka Litera [dostęp 2016-05-31] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-23].
  8. ↑ Jeden z artykułów Marata w miesięczniku „Więź”. [dostęp 2013-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)].
  9. ↑ Emil Marat wymieniany wśród autorów na stronie Agencji. [dostęp 2013-08-24].
  10. ↑ Emil Marat jednym z 38 laureatów. [dostęp 2013-08-24].
  11. ↑ Emil Marat Nagrody "Polityki"
  12. ↑ Krakowskie Targi Książki, Nominowani 2016 - Konkurs o Nagrodę im. Jana Długosza, www.dlugosz.krakow.pl, 24 października 2017 [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  13. ↑ Nike 2019. Znamy 20 tytułów nominowanych do najważniejszego wyróżnienia literackiego w Polsce, wyborcza.pl, 23 maja 2019 [dostęp 2019-05-24].

Bibliografia