Emil Theodor Kocher

Emil Theodor Kocher
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1841
Berno

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1917
Berno

Zawód, zajęcie

chirurg

Narodowość

szwajcarska

Uczelnia

Uniwersytet w Bernie

Emil Theodor Kocher (ur. 25 sierpnia 1841 w Bernie, zm. 27 lipca 1917 tamże) – szwajcarski chirurg, laureat Nagrody Nobla w 1909 roku[1].

Życiorys

W 1865 ukończył medycynę w Bernie, następnie studiował chirurgię w Zurychu, Berlinie, Londynie u Josepha Listera oraz w Wiedniu u Theodora Billrotha[1]. W latach 1872–1911 był profesorem uniwersytetu w Bernie oraz kierownikiem uniwersyteckiej kliniki chirurgicznej, na którym to stanowisku pozostawał aż do śmierci[1].

Opracował wiele nowych metod operacyjnych – żołądka, pęcherzyka żółciowego, jelita grubego i tarczycy[1][2], a także wprowadził nowe narzędzia chirurgiczne własnej konstrukcji (kleszczyki chirurgiczne, zgłębnik)[2]. Autor podręcznika chirurgii operacyjnej Chirurgische Operationslehre (1892).

W 1909 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za badania dotyczące fizjologii, patologii i chirurgii tarczycy[2].

Przypisy

  1. a b c d Kocher, Emil Theodor, [w:] A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 [dostęp 2022-05-14] (ang.).
  2. a b c Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger, Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1969, s. 222 (pol.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

NobelP2.png
Alfred Nobel from public domain photo, in circle. (Photo taken 1896 or earlier).
Emil Theodor Kocher.jpg
Emil Theodor Kocher