Emil Vacqueret

Emil Józef Vacqueret (ur. 2 grudnia 1832, zm. 15 września 1907 w Warszawie) – polski urzędnik państwowy w służbie carskiej, wiceprezes dyrekcji Warszawskich Teatrów Rządowych (WTR).

Pochodził z rodziny o korzeniach francuskich Jego ojcem był Bernard Vacqueret (1789-1869), major wojsk napoleońskich, adiutant Napoleona Bonaparte, który po rewolucji lipcowej we Francji z 1830 osiadł na terenach polskich i pracował jako nauczyciel[1]. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie, studiował w Petersburgu. Początkowo pracował jako urzędnik w Kancelarii Komisji Emerytalnej, potem w Radzie Administracyjnej Królestwa Polskiego. W marcu 1863 jako p.o. sekretarza Kancelarii Rady Stanu Królestwa Polskiego został mianowany podsekretarzem klasy I-szej tejże kancelarii[2]. Od 1892 kierował komisją ds. podniesienia dochodowości Warszawskich Teatrów Rządowych, na przełomie 1894 i 1895 tymczasowo pełnił obowiązki prezesa WTR (w związku z chorobą prezesa Aleksandra Karandiejewa). W latach 1895-1902 był wiceprezesem dyrekcji WTR, ponownie pełnił obowiązki prezesa w 1901. W sierpniu 1900 obchodził jubileusz 50-lecia pracy zawodowej.

W ocenie kronikarza teatru, aktora Pawła Owerłły (Z tamtej strony rampy, 1936) „jako administrator odznaczał się niezwykłą energią oraz wielką skrupulatnością”.

Jego synem był Emil Apolinary (1864-).

Przypisy

  1. ↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. Piękna symbolika. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 250 z 12 września 1936. 
  2. ↑ Rozkaz do Zarządu Cywilnego Królestwa Polskiego. „Gazeta Warszawska”, s. 1, Nr 93 z 24 kwietnia 1863. 

Bibliografia