Emil Wojtaszek

Emil Wojtaszek

Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1927 Kraków
Data i miejsce śmierci	17 czerwca 2017 Warszawa
Ambasador PRL we Francji
Okres	od 2 kwietnia 1972 do 28 kwietnia 1976
Poprzednik	Tadeusz Olechowski
Następca	Tadeusz Olechowski
Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska
Okres	od 27 marca 1976 do 2 grudnia 1976
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Tadeusz Bejm
Następca	Maria Milczarek
Minister spraw zagranicznych
Okres	od 2 grudnia 1976 do 24 sierpnia 1980
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Stefan Olszowski
Następca	Józef Czyrek
Ambasador PRL we Włoszech
Okres	od 1981 do 1984
Poprzednik	Stanisław Trepczyński
Następca	Józef Wiejacz
Odznaczenia

Emil Jan Wojtaszek (ur. 22 sierpnia 1927^[1] w Krakowie, zm. 17 czerwca 2017^[1] w Warszawie) – polski dyplomata i polityk. Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska (1976), minister spraw zagranicznych (1976–1980) oraz poseł na Sejm PRL VIII kadencji.

Życiorys

Syn Henryka i Antoniny. W latach 1929–1944 przebywał we Francji, pracując jako górnik (od 1941) i działając w tamtejszym ruchu oporu. Od 1944 do 1945 więziony był w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Dachau. W latach 1945–1950 ponownie przebywał we Francji, będąc komendantem Chorągwi, a od 1946 także komendantem głównym Związku Harcerstwa Polskiego. Należał do Francuskiej Partii Komunistycznej i od 1946 do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po powrocie do Polski w 1950 został działaczem Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1950–1956 zasiadał w Zarządzie Głównym ZMP, był także m.in. od 1951 do 1952 jego starszym instruktorem. W latach 1952–1953 był przedstawicielem ZMP w Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej w Budapeszcie. Absolwent ekonomii w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR (1958). Od 1958 do 1965 był zastępcą dyrektora Międzynarodowego Instytutu Pokoju przy Światowej Radzie Pokoju w Wiedniu, a w latach 1965–1968 sekretarzem Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju w Warszawie.

W latach 1968–1972 był pracownikiem Wydziału Zagranicznego Komitetu Centralnego PZPR (do 1971 jako starszy instruktor, a następnie jako zastępca kierownika). W 1971 zasiadł w Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej. Od 1975 do 1976 był zastępcą członka, a w latach 1976–1981 członkiem KC PZPR. Od lutego 1980 do kwietnia 1981 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR, a od sierpnia 1980 do kwietnia 1981 sekretarzem KC.

W 1972 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1972–1976 był ambasadorem PRL we Francji, a w latach 1981–1984 we Włoszech i na Malcie.

Od marca 1976 do grudnia 1976 był ministrem administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, a następnie do sierpnia 1980 ministrem spraw zagranicznych w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha. W latach 1980–1982 był posłem na Sejm PRL VIII kadencji.

Członek Rady Naczelnej ZBoWiD w latach 1974–1990.

Zmarł 17 czerwca 2017 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A43-1-5)^[1].

Był żonaty z Barbarą z domu Karbowską (1928–2018)^[1].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
• Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
• Informacje w BIP IPN